Πολυτεχνείο ΄73: 48 χρόνια μετά… το μελάνι φωνάζει

Κάθε 17 Νοέμβρη η σκέψη μας και η καρδιά μας ταξιδεύει στο χώρο του Πολυτεχνείου, στο ξεσηκωμό των φοιτητών, της νεολαίας και του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας. Δεν είναι μια μέρα χαμένη για το μουσείο της ιστορίας. Είναι μια μέρα μνήμης. Μια μέρα που υμνεί τη δημοκρατία, την ελευθερία, την παιδεία, μια μέρα περισυλλογής, μάθησης, διδαγμάτων και αξιολόγησης των πράξεων σε σχέση με την ιστορία. Έτσι η ιστορική μνήμη αποκτά νόημα, όταν δηλαδή συνδεθεί με τη ζωή και την πράξη, όταν βαφτιστεί στο σήμερα.

Είναι μονόδρομος ο αγώνας των λαών όλης της γης για τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο όταν απειλούνται και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είμαστε υπερήφανοι στο τόπο μας γιατί τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αντιλήψεις της βίας δεν βρήκαν ποτέ απήχηση στο λαό μας.

Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν απελευθερωτική. Με τις ουτοπίες της και το ριζοσπαστισμό της δεν αμφισβήτησε τα πάντα, αλλά επαγγέλθηκε και πολλά. Πίστεψε στον εαυτό της, αγωνίστηκε στο όνομα όλων και έτσι έσωσε τη χαμένη τιμή πολλών. Ήταν και είναι μια γενιά «σύνορο». Τα «αδέσποτα» χρόνια αυτής της γενιάς ήταν γεμάτα.

Περισσότερα...