ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει.

Οδ. Ελύτης

Όλα έχουν πάρει το χρώμα

της σπάνιας υποδοχής.

Άνθρωποι, σπίτια, δρόμοι

κι ήρθαν τα Χριστούγεννα.

Η ψυχή μειλίχια βγαίνει απ’ τα κάγκελά της

ν αγγίξει θέλει την αγιότητα των στιγμών.

Να πλυθεί στο περίσσιο φως τ αστεριού

π’ οδήγησε τους μάγους στη σπηλιά.

Επί γης Ειρήνη να ψάλλει…

Γεράσιμος Λυμπεράτος

Με χαρά, αγαλλίαση και ευφροσύνη εορτάζει η εκκλησία μας το μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Θεανθρώπου στο ταπεινό σπήλαιο το οποίο αποτελεί μυστήριο «μέγα και παράδοξο» αλλά και γεγονός οικουμενικό, πνευματικό και αληθινό. Ο εορταστικός κύκλος των Χριστουγέννων είναι μια διαχρονική έκφραση της εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Η Γέννηση του Χριστού μέσα στην ιστορία και στο χρόνο είναι μοναδικό γεγονός στην ιστορία των θρησκειών και αποτελεί την απόλυτη ιδιαιτερότητα της χριστιανικής διδασκαλίας έναντι των άλλων θρησκειών. Η Γέννηση του Χριστού είναι η ανακεφαλαίωση της δημιουργίας του ανθρώπου. Είναι αναδημιουργία, ανακίνηση, επαναφορά. Είναι η αρχή της μεγαλύτερης επ-Ανάστασης όλων των εποχών.

Χριστούγεννα: ο Χριστός ταπεινώνεται, αυτοελαττώνεται, σμικρύνεται, γίνεται βρέφος και λειτουργεί καταλυτικά ως ισχυρό αντίδοτο κατά της ανθρώπινης έπαρσης, ως αύρα με την οποία ποτίζεται και δροσίζεται η ξηρασία της ανθρώπινης μοναξιάς. Το μυστήριο των Χριστουγέννων ο ανθρώπινος λόγος μπορεί να το δει με δύο τρόπους: του παραλόγου και του παραδόξου. Αν το δεχτεί ως παράλογο παύει να το συζητάει. Αν το δει ως παράδοξο θα το δεχτεί ως τομή, ως ένα ανεπανάληπτο γεγονός, ως ένα θαύμα που σπάζει τις κατηγορίες της ανθρώπινης σκέψης. Άλλωστε η πίστη ως το μεγάλο μεταφυσικό γεγονός της ψυχής υπερβαίνει την τάξη των αναγκαιοτήτων. Είναι μια προσωπική, αποκαλυπτική εμπειρία που αφαιρεί κάθε απόδειξη.

Περισσότερα...