Η γέννηση του Χριστού ως μυστήριο Θείας οικονομίας είναι ξένο για το λογικό μας και παράδοξο για τη ζωή μας, ανήκει σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη συχνότητα. Για αυτό ακριβώς έρχεται η Εκκλησία, για να μας βοηθήσει. Μας παίρνει από το χέρι, μας οδηγεί στη Βηθλεέμ, μας βάζει μέσα στο σπήλαιο και μας γονατίζει μπροστά στη φάτνη. Ασφαλώς τα Χριστούγεννα έχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό, άγιο και σωτήριο γιατί γιορτάζουμε την ίδια την εμφάνιση του Χριστού στη γη. Μας τίμησε με την επίσκεψή Του αυτή, υπέροχα, ανυπέρβλητα, μοναδικά, καθώς ένωσε τη δική μας ανθρώπινη φύση με τη δική του τη Θεϊκή. Έτσι έχουμε την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην ιστορία. Σκοπός αυτής της θείας παρέμβασης είναι η Θέωση του ανθρώπου. Ζούμε δηλαδή την αναδημιουργία μας, την ανάπλασή μας.
Η γέννηση του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με την κοσμική γιορτή, μια γιορτή για το… πεπτικό μας σύστημα ή τις εθιμοτυπίες μας. Για το ποίμνιο της Εκκλησίας, για τους χριστιανούς όχι της ταυτότητας αλλά της συνείδησης τα Χριστούγεννα είναι ένα μυστήριο απρόσμενο. « Σήμερον ο Χριστός γεννάται» ψάλλει η Εκκλησία μας, σπάζοντας τα τοπικά και χρονικά όρια μεταφέροντας τους πιστούς σε ένα διαρκές παρόν.
Σύμφωνα με την έκφραση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου η γιορτή των Χριστουγέννων είναι «Σεισμός γης», είναι το κεντρικό μυστήριο όλης της Θείας Οικονομίας. Η δημιουργία και η σωτηρία, όλη η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία της Αγίας Τριάδος ανακεφαλαιώνεται στη γέννηση του Χριστού. Ο Θεός έρχεται να πτωχεύσει, να κριθεί, να σταυρωθεί, να κατέλθει στον Άδη, να αναστηθεί, να αναληφθεί για να φανερώσει το μυστήριο της κένωσής Του ότι δεν είναι δύναμη, ισχύς, αυθεντία, κυριαρχία, νομοθεσία, καταδίκη, τιμωρία, εκδίκηση. Έρχεται να βαστάξει όλες τις ασθένειές μας, όλα τα αγνοήματα και τα ανομήματά μας και να μεταμορφώσει όλες τις ανέλπιδες ανθρώπινες καταστάσεις.
Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος υπενθυμίζει «ο Ιησούς ταπεινώθηκε για να υπενθυμίζει πάντοτε την αξιοπρέπεια των ταπεινών. Διώχθηκε για να τονίζει σταθερά την αξιοπρέπεια των άδικα διωκόμενων. Έζησε φτωχά για να μην ξεχνιέται η αξιοπρέπεια των φτωχών. Ξενιτεύτηκε για να υπενθυμίζει την αξιοπρέπεια των ξενιτεμένων. Υπέφερε μεταδίδοντας αξιοπρέπεια σε αυτούς που υποφέρουν. Ταλαιπωρήθηκε ως παιδί για να μην μπορούν οι δικοί του να λησμονούν την αξιοπρέπεια των παιδιών όλου του κόσμου».
Ας παραμερίσουμε λοιπόν τον ορθολογισμό και τον σκεπτικισμό μας, την υπερηφάνεια και την αυτάρκεια των ανθρώπων που νομίζουν ότι όλα τα εξηγούν και τα κατορθώνουν, την αγωνιώδη μέριμνα του βίου, τη ρουτίνα πολλών μάταιων πράξεων και ας προσέλθουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με ταπείνωση και απλότητα.
Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός…