28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - Χρέος αιώνιο

Συμπληρώνονται φέτος 77 χρόνια από το χάραμα εκείνο της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Ακολουθώντας το δύσκολο δρόμο της μνήμης ανηφορίζουμε σήμερα προς εκείνο το έπος της ελευθερίας, προς εκείνο το έπος «της όμορφης αφροσύνης», επαληθεύοντας τον πόθο του λαού μας να ζήσει ειρηνικά, να ονειρευτεί και να πλάσει πολιτισμό. Σήμερα ανεβαίνουμε στο προσκύνημα των νεκρών που σιωπούν. Ο ασπασμός μας πηγαίνει προς τα χέρια που τσακίστηκαν, το προσκύνημα μας πηγαίνει προς τα πόδια που πελεκίστηκαν. Μέσα μας σηκώνεται ένα γνώριμο τραγούδι, ευγενικό και λυπητερό, ένας κόσμος από αισθήματα και πάθη. Σήμερα σκύβουμε προς τη συνείδηση μας, προς τις εθνικές μας ρίζες. Μέσα μας σείεται ένας λαός. Ένας λαός που δοκιμάστηκε «εν πυρί ως χρυσός εν χωνευτηρίω» και βρέθηκε γνήσιος.
Είναι ο λαός με τις φουστανέλες και με τα μακριά μαλλιά, ο μπαρουτοκαπνισμένος.
Είναι οι νησιώτες με τις μακριές βράκες που μελετούσαν τον ορίζοντα της Μεσογείου ακουμπισμένοι στην κουπαστή της κορβέτας τους ανάμεσα στα κανόνια και τα φορτία ειρήνης.
Είναι οι Φιλικοί με τα εμπορικά τους βιβλία, ο Ρήγας Φεραίος με τη μεγάλη φλογισμένη καρδιά, ο γέρο Κοραής με τα καλαμάρια του και τα χαρτιά του, ο Διονύσιος Σολωμός, ο μοναχικός περιπατητής του Ιονίου, περήφανος, ονειροπαρμένος με τα μαλλιά στον άνεμο και με το βλέμμα στο άπειρο των γαλανών ουρανών.
Είναι οι άνθρωποί μας, τα αδέρφια μας, οι φαντάροι του Κιλκίς και του Σκρα, οι Κρητικοί αγωνιστές, οι Μακεδονομάχοι, οι Δεσποτάδες, οι αρχιμανδρίτες και οι δημοδιδάσκαλοι.
Είναι οι γενεές των κοριτσιών που έκλαιγαν πίσω από τα κλειστά πατζούρια με τα πικρά δάκρυα της δουλείας.
Είναι οι ελεύθεροι κλέφτες, οι πειρατές της Μάνης, οι ταπεινοί ραγιάδες με την ακοίμητη πίστη, οι λυράρηδες που γυρνούσανε τα χωριά ιστορώντας τα πάθη του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, οι καλόγεροι με τα τουφέκια και με τα μοναστήρια που ήτανε πυριτιδαποθήκες.

Περισσότερα...