Χριστού-ΓΕΝΝΑ

Παρθένης Κωνσταντίνος, Η Προσκύνηση των Μάγων, 1921

Η εορτή των Χριστουγέννων στις παραδοσιακά Χριστιανικές κοινωνίες διατηρεί κάτι το ξεχωριστό. Ακτινοβολεί φως, γαλήνη, αγάπη, ελπίδα. Είναι ευλογημένη εποχή γιατί εμπλέκει ολόκληρο τον κόσμο σε μια συνωμοσία αγάπης. Είναι η εορτή που «καταδιώκει» κάθε μοναχικό, κουρασμένο και εγκαταλελειμμένο άνθρωπο. Είναι συναίσθημα, γιατί η ζεστασιά των Χριστουγέννων δεν προέρχεται από τα φώτα, προέρχεται από όλες τις καρδιές μας που ξεχειλίζουν από αγάπη. Τα Χριστούγεννα έχουν δημιουργηθεί πάνω σε ένα όμορφο και ευαίσθητο παράδοξο. Η γέννηση ενός Άστεγου (του Χριστού) να γιορτάζεται σε κάθε σπίτι. Με τον τρόπο όμως που γιορτάζεται στις εκκοσμικευμένες χώρες, το βαθύτερο νόημα της συχνά αλλοιώνεται. Χάνεται μέσα στα πολυποίκιλα παιχνίδια. Η καταναλωτική υστερία και η πνευματική αδιαφορία συρρικνώνουν το θρησκευτικό ενδιαφέρον. Επιδείξεις πολυτελείας και κενοδοξίας παραμορφώνουν την ομορφιά της απλότητας και της αθωότητας. Η υπερφωταγωγημένη ερημία των απρόσωπων πόλεων αγωνίζεται να συσκοτίσει την σχεδόν υποχρεωτική ευθυμία. Στολισμένες οι βιτρίνες. Χαρμόσυνες οι κωδωνοκρουσίες των Ναών. Πανηγυρική η ατμόσφαιρα. Τα Χριστούγεννα έγιναν ένα κοινωνικό γεγονός αντί να είναι σταθμός στον πνευματικό μας αγώνα. Τα Χριστούγεννα κατά παραγγελία. Χριστούγεννα αισθησιακού και κοσμικού τύπου, χωρίς άρωμα μυστικής εμπειρίας. Κρατήσαμε μόνο τον συναισθηματικό διάκοσμο, την εμπορική εκμετάλλευση, τον στείρο θρησκευτικό βερμπαλισμό της εορτής και χάσαμε την σωτηριολογική διάσταση του γεγονότος. Τίποτα όμως δεν μπορεί να κρύψει τα «κοριτσάκια με τα σπίρτα» που όλο αυξάνονται.

Περισσότερα...