Ωραίοι ως Έλληνες!

Ήταν κάποτε ένας πόλεμος…

Ίσως κάποιοι - το ευχόμαστε- να το θυμούνται σαν τώρα.
Ξημέρωνε Δευτέρα αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ίσως να το θυμούνται σαν τώρα.
Ποιοι έζησαν και δεν θυμούνται εκείνη την ημέρα. Ήσαν τότε νέα παιδιά, άλκιμοι έφηβοι στα βουνά. Θύελλες, φωτιές, συμφορές και εκείνοι εκεί στα βουνά.
Περπατούσαν συνέχεια. Μερόνυχτα περπατούσαν για να προλάβουν το πανηγύρι του θανάτου. Κίνησαν ξυπόλητοι από τα χωράφια και ξημερώθηκαν αλλοπαρμένοι θεοί πάνω στα χιόνια ψηλά στις κορυφογραμμές της φωτιάς όρθιοι σαν αστροπελέκια.
Εμπρός! Ολοένα εμπρός! Ήταν και εκείνη η βαθιά φωνή, η συναρπαστική φωνή της Σοφίας Βέμπο που σου έλιωνε τα σωθικά.
Εμπρός παιδιά, της Ελλάδος παιδιά!
Ποια βουνά, ποια χιόνια, ποιος εχθρός! Τίποτα δεν τους κρατούσε. Δεν ήταν πια οι έμποροι, οι υπάλληλοι, τα χωριατόπουλα, τα φοιτητάκια. Ήταν οι πολεμιστές του ’40. Και από πάνω τους σκέπη και οδηγός η κυρά Δέσποινα, η Παναγιά, Πλατυτέρα των ουρανών και Στρατηγός Υπέρμαχος.
Όλοι ήμασταν εκεί το ’40. Μια καρδιά. Μια ψυχή.
Να μας έπαιρνε όλους το ποτάμι της μνήμης. Να ξανανιώσουν τα τιμημένα γηρατειά, να βουρκώσουν πάλι οι μάνες σαν Παναγιές, να κατεβούν από τα εικονίσματα οι νεκροί και οι άγγελοι μεταξύ μας και να ξαναγίνουν όλα σαν τότε.
Ξημέρωνε Δευτέρα αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ίσως κάποιοι - το ευχόμαστε- να το θυμούνται σαν τώρα.
Αυτές λοιπόν τις μέρες της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 όλοι μας ας πορευτούμε νοερά στα πεδία των μαχών και ας κομίσουμε την καθαρά σινδόνα, τα αρώματα, τις βιόλες και τα τριαντάφυλλα, αφού για όσους έσβησαν μακριά μας σε βουνά και σε κάμπους δεν μπορέσαμε να βρεθούμε κοντά τους, να τους παρασταθούμε, δεν δεχθήκαμε την ύστατη πνοή τους, δεν ακούσαμε τη στερνή τους λέξη, δεν τους χτενίσαμε, δεν τους συνόδεψε ο σπαραγμός μας στα ανήλια βασίλεια όπου τώρα γαληνεύουν. Πίσω από αυτές τις ζωές που κατατέθηκαν στον τάφο ας σταθούμε αυτές τις μέρες με ευλάβεια, με τα χέρια στο στήθος, αφήνοντας ελεύθερους τους κρουνούς των δακρύων μας. Και αν σήμερα για μια ακόμη φορά πρέπει να πολεμήσουμε για αυτό που ο Γιώργος Σεφέρης ονομάζει « Φωνή πατρίδος... ου μ’ εθέσπισεν» τότε θα το κάνουμε όλοι μαζί Ωραίοι ως Έλληνες!

Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Διδασκόντων
Αμαλία Μαυροειδή

Λεζάντα: Πίνακας Γεώργιος Βακιρτζής, Πόλεμος του ’40