«Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου,

πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»

                                   Διονύσιος Σολωμός

Η 9η Φεβρουαρίου, ημερομηνία θανάτου του εθνικού μας ποιητή και μέλους της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Διονυσίου Σολωμού, έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Ο Διονύσιος Σολωμός εξέφραζε την πνευματική Ελλάδα στο ανώτερο φανέρωμά της αναδεικνύοντας τη ζωντανή γλώσσα του λαού σε έντεχνο ποιητικό λόγο, σε όργανο υψηλού στοχασμού. Εξάλλου η φράση του «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα» ίσως να ανήκει στα πιο πολιτισμικά τιμαλφή του ποιητή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μέσα στην Επανάσταση, στα 1824, ο Σολωμός μάς έδωσε τον περίφημο «Διάλογό» του, πάνω στο συσχετισμό ελευθερίας και γλώσσας. Ο ποιητής συνδέει την έννοια της ελευθερίας, όχι με την τυπική έννοια της γλώσσας αλλά με την ευρύτερη έννοιά της, ως μέσου διαφωτισμού του λαού και απολύτρωσής του από το σκοτάδι της αμάθειας, με σεβασμό, όμως, στη ζωντάνια της γλώσσας.

Είναι ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός του δημοτικισμού κι αυτό φαίνεται καθαρά στον «Διάλογο» όταν λέει:  «Υποτάξου πρώτα στη γλώσσα του λαού, και αν είσαι αρκετός, κυρίεψέ την». Το έργο αυτό του Σολωμού είναι και παγκόσμιο, αφού αναφέρεται και στην εξέλιξη άλλων γλωσσών για να υπεραμυνθεί της άποψής του πως «τη σημασία των λέξεων ο λαός την διδάσκει του συγγραφέα».

Περισσότερα...

Tη μνήμη των Τριών Ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων τιμά η Εκκλησία μας κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου, έχοντας την ιστορική αποκλειστικότητα να τους τιμά ευφροσύνως και ως προστάτες των Γραμμάτων και ολοκλήρου της Παιδείας. Και η Παιδεία, ασθμαίνουσα, τούτη τη μέρα βρίσκει τα αδιάψευστα, τα μεγάλα, τα τέλεια πρότυπα της. Τους τρεις Ιεράρχες ως Τράπεζα… ιδεών.

Έτσι το μήνυμα αυτής της γιορτής είναι πολλαπλό γιατί φέρνει μέσα του προοπτικές και ορίζοντες προσανατολισμού και βιοτής για μικρούς και μεγάλους και ειδικότερα για όσους εμπλέκονται άμεσα στην επίπονη απόπειρα πραγμάτωσης της παιδείας^. τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τα παιδιά.

Ας μας επιτραπεί η εξής σκέψη. Την κάθε χώρα στον κόσμο την κυβερνούν δύο παράγοντες, δύο θεσμοί^. Οι πολιτικοί και οι εκπαιδευτικοί αλλά με μία… διαφορά. Οι πολιτικοί κυβερνούν την κάθε χώρα τού σήμερα ενώ οι εκπαιδευτικοί την κάθε χώρα τοὐ αύριο.

Όντας λοιπόν «κυβερνήτες» της νέας γενιάς καλούμαστε, εμείς οι εκπαιδευτικοί, να χαράξουμε την πορεία που θα περάσει το ιστορικό γίγνεσθαι του αύριο. Ο ιερός Χρυσόστομος, μάλιστα, μας θυμίζει: «Τῆς τέχνης ταύτης οὐκ ἔστιν ἄλλη μείζων. Τί γάρ ἴσον τοῦ ρυθμίσαι ψυχήν, καί διαπλάσαι νέου διάνοιαν;».

Περισσότερα...

Με αυτούς τους λόγους, διά στόματος του υμνογράφου της Εκκλησίας μας, καλούμαστε να συνεορτάσουμε και να συνευφρανθούμε αυτή τη μεγάλη ημέρα των Χριστουγέννων. Με αυτούς τους λόγους μάς εισοδεύει στο βαθύτερο νόημα της μεγάλης γιορτής, δίχως ερμηνευτικές εξηγήσεις. Μόνο οι προβολείς της πίστης μάς οδηγούν θεληματικά να σκύψουμε ταπεινά και να προσκυνήσουμε «τον ανακλινόμενον σήμερον εν φάτνη», να Τον δοξάσουμε «απεριέργως».

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που εμπλέκει ολόκληρο τον κόσμο σε μια «συνωμοσία» αγάπης. Είναι τότε που επιστρέφουμε στην παιδική μας ηλικία, την μεγάλη δεξαμενή των αφηγήσεων, των εικόνων και του χρόνου, ενός κόσμου που τον αναδημιουργούμε στα μέτρα των επιθυμιών μας.

Ας είναι λοιπόν τα φετινά Χριστούγεννα

Για τον εχθρό μας συγχώρηση, για τον αντίπαλό μας ανοχή, φιλανθρωπία προς όλους, παντού άδολη αγάπη και συναλληλία και σε κάθε παιδί… ένα καλό παράδειγμα, ώστε ο Χριστός που «επι γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» να μπορεί… να ζωγραφίζει στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά, καράβια για τα όνειρα, ένα παραμύθι αγάπης για τους απελπισμένους.

Περισσότερα...

«Λιτανεύει ο αέρας της αρετής, ω παιδιά μου!»
Νικηφόρος Βρεττάκος

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει περάσει πια στην ιστορία. Ο εορτασμός τής επετείου καθιερώθηκε από την Πολιτεία επίσημα, να γίνεται στις 17 Νοεμβρίου, ως ημέρα απόδοσης τιμής σ΄ αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία. Σ’ αυτούς που υπήρξαν «ήρωες και ποιητές μαζί για να ΄χουν τα παιδιά μας τον δικό τους ήλιο». Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Ήταν η κορυφαία αντιστασιακή εκδήλωση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ήταν αγώνας καθολικός, αντιστασιακός, αγώνας υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Οι μνήμες είναι νωπές. Οι εκτιμήσεις πολλές. Η 17 Νοέμβρη ας είναι μια μέρα διδαχής, θύμησης και περισυλλογής και μάθημα σπουδαίο πολιτικής αγωγής.
Το πρόσωπο του Πολυτεχνείου είναι επώνυμο.
Το πρόσωπο του Πολυτεχνείου είναι εξεγερμένο, είναι ανθρώπινο.
Το πρόσωπο του Πολυτεχνείου είναι γνήσιο, είναι το δικό μας πρόσωπο.
Το πρόσωπο του Πολυτεχνείου είναι ζωντανό.

«…για να ΄ρθει ένας κόσμος, αγόρι, χλόης και να δουλεύουμε στην μοιρασιά των λουλουδιών»
Κοραλία Θεοτοκά

Άμεση και συγκινητική ήταν η ανταπόκριση των γονέων και μαθητών του Α’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού στο κάλεσμα του Σχολείου για συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας που θα διανεμηθεί στους κατοίκους της Σάμου, οι οποίοι επλήγησαν από τον πρόσφατο ισχυρό σεισμό της 30ής Οκτωβρίου 2020.
Μέσα σε τρεις μέρες συγκεντρώθηκαν τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα, ρουχισμός και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, μια ενέργεια που φανερώνει την ευαισθησία και την αλληλεγγύη των μαθητών μας στους σεισμοπαθείς συνανθρώπους μας. Τόσο το Δεκαπενταμελές Μαθητικό Συμβούλιο όσο και τα πενταμελή μαθητικά συμβούλια των τάξεων, συντονίστηκαν υποδειγματικά για να γίνει πράξη η πρωτοβουλία.
Η ανθρωπιστική βοήθεια που συγκεντρώθηκε και από τα άλλα Αρσάκεια του Ψυχικού ήταν τέτοια ώστε μεταφορική εταιρεία ανέλαβε δωρεάν την μεταφορά της στο νησί της Σάμου.
Η Διευθύντρια κα Αμαλία Μαυροειδή και ο Σύλλογος Διδασκόντων εκφράζουν τις ευχαριστίες τους προς τους μαθητές και τους γονείς τους για την προσφορά τους και εύχονται πάντοτε, με την αρωγή και συμπαράσταση όλων, το Α’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού να δίνει την δική του μαρτυρία δυναμικού εθελοντισμού και αλτρουιστικού ήθους.

Περισσότερα...

«Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου και ουκ ηδυνήθησάν μοι…» (Ψαλμοί)
Η υπέρτατη τιμή να λεγόμαστε Έλληνες μας κληροδοτήθηκε από τριών χιλιετηρίδων ιστορική ζωή. Μέσα σ΄ αυτά τα χρόνια, αθάνατοι πατέρες έστησαν προς αιώνιο υποδειγματισμό της οικουμένης, ό,τι άφθαρτο και ανυψωτικό αξιώθηκε να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος επί γης. Ό,τι η ανθρώπινη μνήμη αναπολεί: από τη φιλοσοφία, την ποίηση, την τέχνη, την ιστορία και ακόμα ό,τι επικαλείται στις κρίσιμες ώρες, παραδείγματα ανδρείας, αυτοθυσίας και καρτερίας, τούτο είναι ελληνικό. Πουθενά του κόσμου το χώμα που πατούν ή καλλιεργούν οι άνθρωποι δεν το διέδραμε συχνότερα και διαρκέστερα το πνεύμα, η σπιθόβολη άνοιξη της αιώνιας νεότητας. Κάθε τοπωνυμία της ιερής αυτής γης είναι και ένα σύμβολο, είναι μια δέσμη ακτίνες. Τούτη η γη έπαιρνε τον ιδρώτα του καλλιεργητή και του έδινε καρπούς. Έπαιρνε τη ζωή του και του έδινε βωμούς. Έπαιρνε τους νεκρούς του και του έδινε βάθος ψυχής, μνήμη, ευλάβεια, προσήλωση στο χώμα όπου οι γεννήτορες ήταν θαμμένοι. ΑΠΟ ΕΔΑΦΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΓΚΑΛΙΑ.
ΝΑΙ και πάλι ΝΑΙ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΓΟΥΡΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Χωρίς να θεωρηθεί αυτή η άποψη αλαζονική αυτοπεποίθηση ή εγωιστική μέθη αλλά υπερηφάνεια της ελληνικής ταπεινότητας. Από τα πανάρχαια χρόνια είμαστε Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ. Όσο και αν θέλουμε να είμαστε αλλιώτικοι είμαστε όλοι ΤΥΡΤΑΙΟΙ ενός αιώνια στρατευμένου έθνους. Τα βουνά μας, τα χώματά μας δώσανε νόημα στον ήλιο. Ο λαός μας ΣΤΗ ΝΙΚΗ. Και οι αρχηγοί μας σε τούτη την απόκριση που δέρνει και τσακίζει τον εχθρό «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ»! Έτσι το ίδιο από τα πανάρχαια χρόνια. Δίχως να’χουμε αποκούμπι πίσω στόλους, κτήσεις και θησαυρούς! Με μοναδικό πλούτο την παλικαριά μας και τη μέγιστη αντοχή σε κακουχίες, συγκινήσεις, λύπες και πένθη, πείσμα δηλαδή ελληνικό αλλά αιματηρό.
Σήμερα ανεβαίνουμε στο προσκύνημα των νεκρών που σιωπούν. Τα μάτια μας δακρύζουν. Ο ασπασμός μας πηγαίνει προς τα χέρια που τσακίστηκαν, προς τα πόδια που πελεκίστηκαν, για να έχει η Ελλάδα χέρια να κρατήσει το σπαθί της τιμής και πόδια για να σταθεί πάλι όρθια στις μελλοντικές κακουχίες. Και αν είναι να δοκιμαστεί και πάλι, θα βρεθεί γνήσια «ως χρυσός εν χωνευτηρίω».
Η Ελλάδα των Μηδικών, η Ελλάδα της Πόλης, η Ελλάδα του ’21, η Ελλάδα του ’12-13, η Ελλάδα του ’40 και η Ελλάδα του σήμερα είναι ΜΙΑ.
Την αιώνια αυτή μητέρα, τη θεοτρόφο και ιερή, αυτή θα πρέπει, δίνοντας όρκο τιμής, να υπερασπιζόμαστε γιατί είναι ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ… ΔΟΞΗΣ ΑΓΙΑΣ.

Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Καθηγητών

Περισσότερα...

5 Οκτωβρίου 2020
Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μές στο κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Κωστής Παλαμάς, "Στον Δάσκαλο"

Η 5η Οκτωβρίου καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, προκειμένου να τιμήσει πάνω από 60 εκατομμύρια μαχόμενους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο -160.000 από αυτούς διδάσκουν στην Ελλάδα-, που με το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών.

Περισσότερα...

Κατακτώντας τον τίτλο της πιο δημιουργικής εποχής το καλοκαίρι ανανεώνει, προκαλεί, επιστρατεύει όλες τις αισθήσεις, στέκεται πηγή έμπνευσης για τις συνθέσεις σπουδαίων ποιητών. Οι αναφορές στους στίχους των ποιητών είναι ατέλειωτες. Όλα κινούνται γύρω από την αλμύρα της θάλασσας, τις χρυσές αμμουδιές, τα αστέρια, το σεληνόφως, και φυσικά σε πλήρη αρμονία με εκείνο το “ολόγιομο”, αυγουστιάτικο φεγγάρι. Ας ταξιδέψουμε σε ονειρικά καλοκαίρια μέσα από την ελληνική ποίηση γιατί πολλές φορές, οι σκέψεις μας για κάθε καλοκαίρι που περνάει, εκφράζονται με απόλυτο τρόπο μέσα από έναν μόνο στίχο:
• “Όλα τα πήρε το καλοκαίρι”, Οδυσσέας Ελύτης
• Το καλοκαίρι, “Ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι”, Κωστής Παλαμάς
• “Να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνουν σε λιμένες πρωτοϊδωμένους”, Κωνσταντίνος Καβάφης
• Τα “μύρια ποτήρια του νερού φρεσκοπλυμένα και σκουπισμένα στο περιγιάλι αστράφτουνε. Απ' όλα πίνω το γαλάζιο κι ακόμη να μεθύσω”, Γιάννης Ρίτσος

Ευχόμαστε και εμείς αυτό το καλοκαίρι να αποτελέσει για σας πηγή έμπνευσης και εφαλτήριο για τη νέα σχολική χρονιά γιατί «ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα» .
Ραντεβού τον Σεπτέμβριο με τη συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι!

Η Διευθύντρια Αμαλία Μαυροειδή

Ο Σύλλογος Διδασκόντων