Απολογισμός διδακτικού έτους 2021-2022
Ο γιούκος μας
Ο υπέρτατος σκοπός της παιδείας είναι να μετατρέπει τους καθρέφτες σε παράθυρα. Εξαρτάται και από σένα. Τάχυνε σαν αστραπή.
Μετά το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς έρχεται και η ώρα των αποφάσεων.
Οι απόφοιτοί μας από αύριο κιόλας θα πετάξουν σαν πουλιά στη κοσμοπλημμύρα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα αναζητώντας τον δρόμο τους.
Οι μαθητές μας που δεν έχουν τελειώσει το σχολείο θα βάλουν τους στόχους τους.
Οι γονείς θα επιλέξουν το σχολείο των παιδιών τους.
Το σχολείο θα θέσει νέους στόχους, νέα προγράμματα, νέους οραματισμούς με γνώμονα πάντα την παιδεία των μαθητών του.
Εκδήλωση Αποφοίτησης 2022
Αγαπητές και αγαπητοί μας απόφοιτοι
Και να που φτάσατε επιτέλους στο τέλος της μαθητικής σας διαδρομής!
«Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος!... Σίγουρος δρόμος... Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος!»
Σε αυτή τη διαδρομή μοιραστήκαμε μαζί σας αγωνίες, χαρές, δυσκολίες, απογοητεύσεις, συνεργασίες. Θυμώσαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και έτσι φτάσαμε στον πρώτο σταθμό του ταξιδιού που οδηγεί στην «Ιθάκη» σας. Είμαστε σίγουροι ότι εδώ στην αυλή του σχολείου μας τρέφατε τα πιο όμορφα όνειρά σας. Εδώ γεννήθηκαν οι ωραιότερες σκέψεις, το μερίδιο της ζωής που δεν μπορεί κανείς να σας στερήσει. Εδώ στις γωνιές της σιωπής και των ψιθύρων παίρνατε κουράγιο να πιστεύετε στον αγώνα σας. Όμως σκεφτείτε ότι ο Θεός δίνει σε όλα τα πλάσματα τροφή- δεν τη ρίχνει όμως στη φωλιά τους. Ήρθε η ώρα να κοιτάξετε μπροστά, να γίνετε «ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου αλλά και να φτιάξετε την ευτυχία του κόσμου». Ανάψτε ξανά τα φώτα της ελπίδας, εσείς «το έαρ της ζωής», εσείς «η αιώνια αναγέννηση!». Φτάνει μόνο ένα αλέτρι να βρεθεί σε ένα χαρούμενο χέρι… Το κλειδί για την επιτυχία θα το βρείτε κάτω από το… ξυπνητήρι. Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα όνειρά τους και τα ιδανικά τους. Γι’ αυτό μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας μακάρι να βρίσκεται ένας «σταθμός ασυρμάτου». Όσα χρόνια αυτός ο σταθμός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης, τότε θα είστε πάντα νέοι.
Έτοιμοι για τις εξετάσεις!
Ενδοσχολικές- Πανελλαδικές-Ειδικά μαθήματα
Μια πέτρα σπάει με το τελευταίο χτύπημα του σφυριού. Αυτό δε σημαίνει ότι το πρώτο χτύπημα ήταν άχρηστο. Γι΄ αυτό η επιτυχία είναι αποτέλεσμα μιας συνεχόμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Αγαπητά μας παιδιά
Με πολλή αγάπη και ειλικρίνεια θέλουμε να ενώσουμε-δίπλα στη δικαιολογημένη αγωνία και την επίπονη προσπάθειά σας- τις ευχές όλων μας για επιτυχία στις ενδοσχολικές-πανελλαδικές εξετάσεις. Φτάσατε ως εδώ δείχνοντας δύναμη και αντοχή κόντρα σε συνεχείς αλλαγές, δυσκολίες και εμπόδια. Για να έχει η προσπάθειά σας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πρέπει να συμμετέχετε στις εξετάσεις με τη «μαγεία της θετικής σκέψης» η οποία σας βοηθά να αντιμετωπίσετε την κάθε δυσκολία με ψυχική δύναμη, ορθή κρίση, αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα, αποτελεσματικότητα και λιγότερο άγχος.
Η συμμετοχή στις εξετάσεις είναι ένας μαραθώνιος. Στη πορεία αυτή θα συναντήσετε συμμάχους, εμπόδια, επιτυχίες, αποτυχίες, επαίνους, απογοήτευση, υπερηφάνεια, ενοχές. Θα πρέπει να σταθείτε όρθιοι, να πείτε το πρώτο μπράβο στον εαυτό σας και να συνεχίσετε τον αγώνα σας. Νιώστε δυνατοί από την αγάπη και την έγνοια που σας περιβάλλουν οι δικοί σας άνθρωποι: Οι γονείς σας, οι φίλοι σας και εμείς οι καθηγητές σας που μοιραζόμαστε τις αγωνίες σας, τους αγώνες σας και που πάντα στεκόμαστε προστατευτικά και υποστηρικτικά δίπλα σας.
Τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καραντίνα και η ζωή δεν σταματά στα όποια αποτελέσματα των εξετάσεων. Νέες κορυφές και προκλήσεις θα γεννιούνται διαρκώς στο δρόμο της ζωής σας και θα σας καλούν σε αγώνα έντιμο, ευγενή και προσηλωμένο στο στόχο σας. Οι εξετάσεις είναι ένας από τους αναρίθμητους αγώνες σας. Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι το τέλος, και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Είναι απλά ταμπέλες στο δρόμο προς τα επιτεύγματα.
Καλή επιτυχία σε όλους!
Υ/Γ: Στις εξετάσεις της δικής μας αγάπης παίρνετε ΑΡΙΣΤΑ. Να είστε περήφανοι για τον εαυτό σας.
Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Διδασκόντων
Κυριακή 8 Μαΐου, Γιορτή τής Μητέρας
Ρόδο μου, ρόδο αμάραντο
Τα πιο πολύτιμα κοσμήματα που θα έχεις ποτέ γύρω από τον λαιμό σου είναι τα χέρια των παιδιών σου.
Σκέψεις αφιερωμένες στις μητέρες των μαθητών μας
Η δεύτερη Κυριακή τού Μαΐου είναι αφιερωμένη στο πιο αγαπημένο πρόσωπο, τη μορφή τής μητέρας. Γιορτάζει ένα πρόσωπο ιερό, ένα πρόσωπο σπουδαίο, που δεν είναι άλλο από τον άνθρωπο που έδωσε ζωή σε όλους μας. Τη μητέρα, η οποία γεννά τη ζωή και την οδηγεί στην τελειότητα με αγάπη, στοργή, αυτοθυσία, αυταπάρνηση και αφοσίωση. Η μάνα, που γίνεται ασπίδα για να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο και θυσία για την ευτυχία των παιδιών της. Η μαμά, που χαρίζει γαλήνη, στήριγμα και ελπίδα. Η μάνα, που δεν γνωρίζει σύνορα, χρώμα, φυλή αλλά δημιουργεί τη ζωή, τη διακινεί και τη διαιωνίζει. Η αγκαλιά της αποτελεί το αιώνιο σύμβολο αγάπης, φροντίδας, ελπίδας, καταφυγής και σύμβολο θυσίας. Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις, παραμύθια, τραγούδια, ρητά και σοφά λόγια αναφέρονται στο όνομά της και στις θυσίες της (Ρέα, Γαία, Δήμητρα, Λητώ, Νεφέλη, Ανδρομάχη, Θέτις, Πηνελόπη, Καλλιπάτειρα, Σπαρτιάτισσες, Παναγία, Σουλιώτισσες τού Ζαλόγγου, γυναίκες τής Πίνδου). Ειδικότερα η πολύτεκνη μητέρα τη σημερινή εποχή είναι το άρωμα τής κοινωνίας, είναι η διάψευση των ειδώλων τής ανέσεως, μια υπερνίκηση τού υπολογισμού, είναι το έμπρακτο κήρυγμα ότι το πνεύμα νικά την ύλη και η θέληση υπερισχύει των φυσικών δυσκολιών, είναι μια πιστοποίηση ότι την τελευταία λέξη δεν την έχει ο μαθηματικός υπολογισμός.
Η ημέρα αυτή αποτελεί μια γιορτή με συμβολικό χαρακτήρα. Η άνοιξη, ο ήλιος, η πανδαισία των χρωμάτων, οι αισθησιακές μυρωδιές πανηγυρίζουν μαζί της. Είναι δίκαιο, λοιπόν, η γιορταστική αυτή ανοιξιάτικη μέρα να είναι αφιερωμένη σε εκείνη που ανάμεσα στους ανθρώπους προεξάρχει ως δημιούργημα από τα εκλεκτότερα τής ιστορίας. Και τούτο γιατί προηγείται στην τελεσιουργία τής δημιουργίας νέων ψυχών, αυτή η τεκνογονούσα και τεκνοτροφούσα, που στο πρόσωπό της βλέπουμε τη συνέχεια τής ανθρώπινης ζωής.
Μητέρα, μάνα, μαμά: ένας διά βίου ομφάλιος λώρος! Μια οικουμενική και αρχαϊκή ταύτιση. Οι δύο εν δυνάμει όψεις τής επιρροής τής μάνας.
Χρόνια πολλά, με αγάπη.
Πασχαλινά «ομιλήματα»
«….Οι πολυέλαιοι έστεκαν σβησμένοι και περίμεναν την ώρα τους. Από τη μια ο ήχος της καμπάνας, από την άλλη η φορεσιά της πλάσης, από κοντά η εσωτερική μας μετάνοια. Το λαμπριάτικο φως, καντήλι εκκλησιάς μπροστά στα εικονίσματα με γεμίζει Θείο έρωτα. Όλα τα πράγματα του κόσμου γαμπριάτικη στολή που τη φορώ.» (Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης)
Άνοιξη. Ανύψωση και εκτροπή, ημέρωμα και αναβρασμός, επιθυμία και στέρηση, παραίσθηση και πραγματικότητα. Η διασπορά από την αυτοσυγκέντρωση. Η διαρκής παρουσία του αγαπημένου σε όλα τα πράγματα. Όλα τα πρώην νεκρωμένα ξαναζωντανεύουν.
Λαμπρή. Ο Θεός που μιλάει με εικόνες, με μύθους, με παραβολές ή αλληγορίες, με τρεχούμενους ήχους, με φωνή, με γέλια, με δάκρυα και που κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια με το «μάτι του αρνιού…» και ζητεί μια απάντηση. Όλα αρχίζουν από εδώ που τελειώνει ο άνθρωπος και ξαναγίνεται Θεός. Λαμπρή ονομάσαμε το ελληνικό Πάσχα, έτσι το ξέρει ο λαός στα τραγούδια του, έτσι το δίδαξε η εκκλησία από τα πρώτα χρόνια της. «Εορτή και πανήγυρις λαμπρά». Πήρε την αρχαία ελληνική λέξη η εκκλησία μας τη γιομάτη ασπράδα, πλούτο και φως, της έδωσε σκίρτημα και χαρά και την έβαλε να συντροφεύει το νικηφόρο άγγελμα της Ανάστασης στην πιο φωτεινή ώρα του με τον πιο ευφρόσυνο τρόπο.
Έτσι αυτή την νυμφική νύχτα της Ανάστασης, εμείς οι επιβάτες της, θα θυσιάσουμε τη διαύγεια της μέρας και θα κατέβουμε στον Άδη, στις ατραγούδιστες χώρες μας, με το ζωντανό πυροφάνι της Ανάστασης να λιτανεύσουμε την αγάπη μας, την ημερήσια αλήθεια του κόσμου, την αντιφεγγιά του αιώνιου, τη μεγάλη υπόσχεση του εγώ-αφανισμού μας από την άμετρη φρόνηση. Οι γιορτές είναι παιδαγωγία. Πώς μπορεί όμως κάποιος να παραμείνει αναστάσιμος;
Το σώμα και η ψυχή βασανίζονται, βαραίνουν, ασθμαίνουν, μετακινούνται κουβαλώντας αυτή τη μόνιμη νέκρωση που από μόνη της όμως δεν μπορεί να θεραπευτεί αν δεν τη χτυπήσει φτερούγα αγγέλου ή φως Θεού. «Αντίκρυ μας, ο λόγος του Χριστού ζει, δεν έχει ανάγκες των αποδεικτικών θεωριών κανενός. Υπάρχει για όλους», ομολογεί ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Και συνεχίζει. «Το τι έχω να πω είναι άλλο πράγμα. Μια εξομολόγηση προκειμένου να αξιωθώ να ντυθώ τη στολή του Νυμφώνος.»
Η Ανάσταση είναι επανάσταση. Είναι ανατροπή των πάντων, της λογικής, της φύσεως, του κόσμου. Ατμόσφαιρα χαράς βασιλεύει παντού, χαρμόσυνος χαιρετισμός κυριαρχεί. Ο θάνατος πλέον δεν είναι επιστροφή στην ανυπαρξία. Είναι μετάβαση στην αιώνια ζωή. Είναι καταξίωση της ύπαρξης. Η σημασία της Ανάστασης του Χριστού δεν εξαντλείται σε μια απολογιστική προσπάθεια απόδειξης της ιστορικής πραγματικότητας. Έχει νόημα όχι ως ιστορικό γεγονός αλλά ως Θείο προσκλητήριο που αφορά τον κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα. Και όταν ο Θεός προσφέρει το δώρο της ζωής δεν αποτελεί ασύνετη εκδήλωση του ανθρώπου να προτιμάει το θάνατο; Από τη βαριά καταθλιπτική νύχτα που μας κυκλώνει υψώνεται χαρμόσυνη φωνή, φωνή εγερτήρια των ψυχών, φωνή αθανασίας και δόξας του ανθρώπου.
Η αγάπη έρχεται από ψηλά. Είναι αυτή που κατεβαίνει στον Άδη, ανοίγει τους τάφους, ξυπνάει τους νεκρούς, καταργεί το χωρισμό και την εγωπάθεια. Ο σαρκωμένος Θεός που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» ελκύει τα σώματα προς το μέρος του και μεταμορφώνει την κτίση σε αγκαλιά.
Τελικά είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε αθάνατοι;
Χριστός Ανέστη!
Η Διευθύντρια
ΟΣύλλογος Καθηγητών
Κρίσεις και προσαρμοστικότητα μέσα στην σχολική τάξη - Στηρίζοντας τους εκπαιδευτικούς μέσω της Ψυχοεκπαίδευσης
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Ε.Κ.Π.Α. (Α΄ Ψυχιατρική Κλινική, Αιγινήτειο Νοσοκομείο και Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, Νευροεπιστημών και Ιατρικής Ακρίβειας «Κώστας Στεφανής» - Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.), η Περιφέρεια Αττικής και το Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού προσκαλούν τους εκπαιδευτικούς, καθώς και τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων σε διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα: "Κρίσεις και προσαρμοστικότητα μέσα στην σχολική τάξη - Στηρίζοντας τους εκπαιδευτικούς μέσω της Ψυχοεκπαίδευσης" τη Δευτέρα 4 Απριλίου, ώρα 17:00-18:30.
Ελεύθερη παρακολούθηση (χωρίς προεγγραφή): https://www.youtube.com/watch?v=PUOjGZ9lRI4
Δείτε το πρόγραμμα εδώ.
Η πρόνοια για το παιδί στα χρόνια της Επανάστασης του 1821
«…ανδρείαν μεν επεδαψιλεύσατο προς τους Έλληνας η φύσις, παιδείας όμως αποστέρησεν η δουλείαν»
Νικόλαος Δραγούμης, Ιστορικές αναμνήσεις
Πριν από δύο αιώνες, μετά από δουλεία τεσσάρων αιώνων το ελληνικό έθνος ύψωσε τη σημαία της επανάστασης και απεδύθη σε έναν αγώνα παλιγγενεσίας. Οι στόχοι του αγωνιζόμενου έθνους ήταν βασικά τρεις:
- Πρώτον, η αποτίναξη του ζυγού του τυράννου και η ανάκτηση της πατρώας γης και της ελευθερίας.
- Δεύτερον, η πολιτική αποκατάσταση και αναγνώριση του ελληνικού κράτους διεθνώς και
- Τρίτον, η κοινωνική συγκρότηση και η πολιτιστική άνοδος του λαού.
Οι θυσίες, οι ηρωισμοί και τα κατορθώματα των αγωνιστών του ’21 στα πεδία των μαχών έχουν κατ’ επανάληψη εξιστορηθεί από τους ρήτορες, έχουν τραγουδηθεί από τους ποιητές, έχουν απεικονισθεί από τους ζωγράφους και τους καλλιτέχνες και είναι γενικώς γνωστά. Λιγότερο γνωστά είναι τα επιτεύγματα και οι προσπάθειες του αγωνιζόμενου έθνους στον πολιτιστικό και κοινωνικό στίβο.
Ο αγώνας του ’21 υπήρξε καθολικός. Στο σάλπισμα το επαναστατικό δεν ήταν δυνατόν η νέα γενιά να μείνει ασυγκίνητη και αμέτοχη. Η παιδική ψυχή είναι φύση ευέξαπτος, ιδεαλιστική, ενθουσιώδης, έτοιμη για δράση. Μέσα σε αυτή την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της ηρωικής εποχής, τα παιδιά συγκλονίζονται από ενθουσιασμό και εθνική υπερηφάνεια. Εξάλλου είχαν ανατραφεί με ηρωική διάθεση και με τη δίψα της ελευθερίας στη ψυχή. «Ο κόρφος καθεμιάς Ελληνίδας μητέρας» γράφει ο Σολωμός «γλυκοβύζαστο ετοιμάζει γάλα ανδρείας και ελευθερίας». Ο θαυμασμός τους προς τους ηρωισμούς και τα ανδραγαθήματα των αγωνιστών άνδρωνε τη παιδική ψυχή και μεγάλωνε την επιθυμία να μιμηθούν τους πολεμιστές.
Ex oriente lux - «Φως εξ ανατολών»
Πρόγραμμα του Α’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή
Το Α’ Αρσάκειο Γενικό Λύκειο Ψυχικού, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή (1922-2022), θα εκπονήσει και θα παρουσιάσει το θέμα: «Φως εξ Ανατολών – Το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης που δεν λειτούργησε».
Είναι γνωστό πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μετά την άφιξη του ελληνικού στρατού και των επίσημων ελληνικών Αρχών στον μικρασιατικό χώρο, τον Μάιο του 1919, προσκάλεσε τον διακεκριμένο μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή να αναλάβει την ίδρυση και λειτουργία Ελληνικού Πανεπιστημίου στην Σμύρνη.
Το Πανεπιστήμιο αυτό, με την ονομασία «Φως εξ ανατολών», πληρούσε όλα τα επιστημονικά κριτήρια της εποχής και είχε ως σκοπό την συνδιαλλαγή ανάμεσα στις εθνότητες και την γεφύρωση των διαφορών τους, αφού επρόκειτο να ζήσουν μαζί κάτω από ένα φιλικό και αντιαυταρχικό ελληνικό καθεστώς, το οποίο βέβαια δεν θα μεροληπτούσε σε καμιά περίπτωση υπέρ της ελληνικής ομογένειας. Αυτό φαίνεται καθαρά από τις σχολές και το πρόγραμμα που Σπουδών που πρότεινε ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή και εγκρίθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Τσικνοπέμπτη 2022
Παράδοση – Ήθη – Έθιμα του λαού μας
Σκεφτόμαστε σύμφωνα με τη φύση, μιλούμε σύμφωνα με τους νόμους και ενεργούμε σύμφωνα με τα έθιμα.
Ένας πολύ σημαντικός τομέας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις του λαού μας. Τα ήθη είναι οι αντιλήψεις, «οι άγραφοι νόμοι» κάθε κοινωνίας, ενώ τα έθιμα είναι οι πράξεις με τις οποίες εκφράζονται οι αντιλήψεις αυτές. Έτσι, όταν τα έθιμα επαναλαμβάνονται σταθερά από γενιά σε γενιά, δημιουργούνται οι παραδόσεις. Τα ήθη και τα έθιμα διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Την πρώτη κατηγορία αποτελούν εκείνα που έχουν σχέση με το κύκλο της ανθρώπινης ζωής (γέννηση, γάμος, θάνατος) και τη δεύτερη με το κύκλο του έτους. Στην εποχή μας τα ήθη εξακολουθούν να υπάρχουν. Δεν δημιουργούνται όμως νέα έθιμα, ενώ τα παλιά αρχίζουν να σβήνουν εξαιτίας του σύγχρονου τρόπου ζωής. Ωστόσο παρατηρείται η αναβίωσή τους, γιατί αρέσουν και ευχαριστούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Ήθη, έθιμα και παράδοση δεν είναι η διατήρηση της στάχτης αλλά η μεταφορά της φλόγας.
Μία από τις παραδόσεις του λαού μας είναι και η Τσικνοπέμπτη. Είναι γιορτή της παράδοσης, γίνεται Πέμπτη λόγω του ότι οι ημέρες Τετάρτη και Παρασκευή είναι «νήστιμοι ημέραι». Η προέλευση αυτού του παράξενου εθίμου χάνεται στα βάθη του χρόνου, ωστόσο φαίνεται να συνδέεται με τις βακχικές γιορτές των Αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων που θεωρούσαν το φαγοπότι και το γλέντι ιεροτελεστία για την ευφορία της γης την άνοιξη. Η Τσικνοπέμπτη αποτελεί ουσιαστικά την απαρχή των εκδηλώσεων για την Αποκριά, αφού την επόμενη εβδομάδα ακολουθούν το καρναβάλι και η Καθαρά Δευτέρα.
Γλώσσαν νωμάν
9 Φεβρουαρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας
«Αν η Ελλάδα ζητούσε να αφαιρέσουμε από τη γλώσσα μας τις ελληνικές λέξεις που μας δάνεισε, ο δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε».
Jacqueline de Romilly
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου, ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού, του εθνικού ποιητή της Ελλάδας.
Το Σχολείο μας τιμά την ημέρα αυτή με ειδικές αναφορές στις μαθητικές τάξεις και παρουσίαση εργασιών των μαθητών, που αναδεικνύουν τον πλούτο και τη διαχρονικότητα της Ελληνικής Γλώσσας.
Με τη θέσπιση αυτής της μέρας επιδιώκεται η ανάδειξη του θεμελιώδους ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού. Η ελληνική γλώσσα στην αρχαιότητα ευτύχησε να καταστεί φορέας μορφοποίησης σημαντικών επιστημονικών θεωριών, φιλοσοφικών θεωρήσεων και λογοτεχνικών κειμένων. Λίγο αργότερα στην ελληνική γλώσσα γράφτηκαν τα σημαντικότερα κείμενα του χριστιανισμού. Στο διάβα των αιώνων υπήρξε καθοριστική η συμβολή της ως μέσο αποθησαύρισης και διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού. Στη νεότερη εκδοχή της επιβιώνει ως μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως.
