Για τον άνθρωπο που έχει τα μάτια του ανοιχτά, ο κόσμος γύρω του είναι μια καθημερινή ευκαιρία και μια συνεχής πρό[σ]κληση για ανακάλυψη μιας νέας άγνωστης χώρας. Όχι, δεν έχουν ειπωθεί όλα, ούτε έχουν όλα φανερωθεί. Είναι τέτοια η δυναμική φύση της ζωής, που δεν σε αφήνει να πλήξεις. Αντίθετα, σε παρασύρει διαρκώς στην έκπληξη! Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά... Ακριβώς για αυτόν τον λόγο και η εκπαίδευση δεν μπορεί ούτε πρέπει να μένει στατική κι αμετακίνητη σε φραγμούς, περιορισμούς ή σύνορα. Εκτός εάν, στήνοντας με σοφία και διάκριση εκείνο το “παιχνίδι” με τα εμπόδια, πετυχαίνει να προκαλεί με τον τρόπο αυτό τη συλλογική περιέργεια και απορία στους μαθητές.
Ξεκινώντας μια νέα σχολική χρονιά, ξεκινά ένας –καθόλου αυτονόητος ή εύκολος– αγώνας να συγκροτηθεί σε χειροπιαστό και λειτουργικό γεγονός η σχολική κοινότητα. Όπως κάθε κοινότητα (οικονομική, πολιτειακή, ιδεολογική κ.ά.), έτσι και η σχολική συγκροτείται στο βαθμό που εμφορείται από ένα πνεύμα, στο οποίο υποκλίνεται και υπηρετεί, από το οποίο αντλεί την έμπνευση στις μεγάλες αποφάσεις και το οποίο την καθοδηγεί ακόμη και στις πιο μικρές της λεπτομέρειες. Για το σχολείο μας, το Αρσάκειο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, αυτό το πνεύμα συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο: πίστη - σεβασμός - ενότητα.
