Ημερολόγιο

Σεπτέμβριος 2024
Τον προηγούμενο μήνα   Τον επόμενο μήνα
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
week 36 1 2 3 4 5 6 7
week 37 8 9 10 11 12 13 14
week 38 15 16 17 18 19 20 21
week 39 22 23 24 25 26 27 28
week 40 29 30
Πολυτεχνείο ’73

«Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι» {ψαλμοί, κεφάλαιο128}

«…Υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Λιτανεύει ο αέρας της αρετής ω παιδιά μου» (Ν. Βρεττάκος)

Η ιστορική μνήμη αποκτά ιδιαίτερο νόημα όταν συνδεθεί με τη ζωή και την πράξη, όταν βαφτιστεί στο σήμερα. Κάθε 17 Νοέμβρη η σκέψη μας και η καρδιά μας ταξιδεύει στο χώρο του Πολυτεχνείου, στο ξεσηκωμό των φοιτητών, της νεολαίας και του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας. Δεν είναι μια μέρα χαμένη για το μουσείο της ιστορίας. Είναι μια μέρα μνήμης, περισυλλογής, μάθησης, διδαγμάτων και αξιολόγησης των δικών μας πράξεων, σε σχέση με την ιστορία και τις γενιές που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία, τη ζωή και τη δημοκρατία. Για όλους μας η ιστορία αυτή πρέπει να έχει διδακτικό περιεχόμενο. Δεν είναι ιστορία μόνο για τα βιβλία. Είναι ιστορία-οδηγός για δράση. Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν απελευθερωτική. Με τις ουτοπίες της και τον ριζοσπαστισμό της δεν αμφισβήτησε τα πάντα αλλά επαγγέλθηκε και πολλά. Πίστεψε στον εαυτό της, αγωνίστηκε στο όνομα όλων και έτσι έσωσε τη χαμένη τιμή πολλών. Ήταν και είναι μια γενιά σύνορο. Το Πολυτεχνείο δείχνει δρόμους και τρόπους ζωής ασυμβίβαστους με την υποταγή, το βόλεμα και τον ατομικισμό. Δεν είναι ιστορική στιγμή, κραυγή, μνημείο. Είναι η αντίσταση στην αφομοίωση, είναι η αμφισβήτηση της γκρίζας καθημερινότητας, είναι η καθημερινή απόρριψη αλλά και η καθημερινή πράξη. Είναι η διεκδίκηση της ομορφιάς, της φιλίας, της αλήθειας και του χαμόγελου. Γι’ αυτό εμείς οφείλουμε να δώσουμε χρώμα στα όνειρα, στα σύμβολα και στα μηνύματα, να φωτίσουμε τις αλήθειες αυτής της γενιάς που έτσι κ αλλιώς βάφτηκαν με αίμα. Από την ώρα όμως που οι μισές αλήθειες κυριάρχησαν οι μεγάλες αλήθειες δεν άντεξαν. Έκαναν βαθιά υπόκλιση προς την ιστορία και χάθηκαν σαν τις νεράιδες του παραμυθιού. Ίσως γιατί το ατέλειωτο κυνήγι της ατομικής ευτυχίας και επιτυχίας να είναι το ναρκωτικό και ο αργός θάνατος του ανήσυχου και ευαίσθητου πολίτη.
Υστερόγραφο: 49 χρόνια πριν, σ΄ αυτή τη ρωγμή του χρόνου, μέσα σε τρεις μέρες του Νοέμβρη μια ολόκληρη γενιά πήρε τη σκυτάλη, σήκωσε τη σημαία στα χέρια της αφήνοντας για πάντα το αποτύπωμα της, την υπογραφή της στην ιστορία.
Είμαστε περήφανοι στον τόπο μας γιατί τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αντιλήψεις της βίας δεν βρήκαν ποτέ απήχηση στο λαό μας.

Η Διευθύντρια
Ο Σύλλογος καθηγητών


28η Οκτωβρίου 1940

Προσκυνώ τη χάρη σου και θαυμάζω τα έργα σου, λαέ μου!

Όσοι κατέχουν το βαθύτερο νόημα της ιστορίας και διακρίνουν την αλληλουχία των μεγάλων της ωρών, εκείνων που τις έχουν ονομάσει «αστερωμένες ώρες της ανθρωπότητας», γνωρίζουν ότι το ΟΧΙ του ‘40 δεν ήταν συμπτωματική εκδήλωση περιστάσεων αλλά συνειδητή έκφραση πεποιθήσεων.
Η μακρά πολεμική ιστορία του έθνους μας -επιβεβλημένη από σκοπούς εκπολιτιστικούς, απελευθερωτικούς ή αμυντικούς- έχει προσφέρει ύψιστα παραδείγματα φιλοπατρίας, πολιτισμού, ηρωισμού και αυτοθυσίας σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μια θεία οικονομία και εύνοια λες και ορίζει κατά καιρούς αυτή του την αναβάπτιση στις πηγές της ιστορίας του. Ο ελληνικός λαός ουδέποτε υπήρξε λαός πολεμικός. Η ποίηση, η φιλοσοφία, η τέχνη, η επιστήμη, αν δεν ήταν τα κύρια μελήματά του, δεν θα είχαν εξαπλωθεί και διδάξει ολόκληρο τον κόσμο. Ο Έλληνας έπαιρνε στο χέρι το δόρυ και την ασπίδα, την πάλα και το γιαταγάνι, το ντουφέκι και τα σύγχρονα πολεμικά μέσα, μόνο όταν τα κρατούσε στο δικό του ο αντίπαλος. Και τότε ήξερε να τα χρησιμοποιεί. Δεν ήταν ο συστηματικός πολεμιστής. Ξεπεταγόταν στα πεδία των μαχών απότομα, πολλές φορές ανέτοιμος, όταν απότομα εμφανιζόταν η ανάγκη.

5 Οκτωβρίου 2022, Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

Καλύτερη και από χιλιάδες μέρες επιμελούς διαβάσματος, είναι μία ημέρα με έναν εξαιρετικό καθηγητή

Ιαπωνική παροιμία

Μόλις 28 χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που με απόφαση της UNESCO υιοθετήθηκε η 5η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στους Εκπαιδευτικούς. Η επιλογή δεν είναι τυχαία, καθώς την ίδια μέρα του 1966 για πρώτη φορά υπεγράφη η Σύσταση σχετικά με το καθεστώς των εκπαιδευτικών. Έτσι, για πρώτη φορά αναγνωρίζονται επισήμως δικαιώματα και καθήκοντα στον διδάσκοντα και, ταυτόχρονα, καθορίζεται η διαδικασία της πρόσληψης αλλά και της εκπόνησης του διδακτικού του έργου.
Ο εορτασμός αυτός, όμως, φέτος έχει μία ειδική βαρύτητα και σημασία. Καθώς, τα τελευταία χρόνια, η επικοινωνία με τον δάσκαλο είχε εξαφανιστεί λόγω της πανδημίας και η επαφή με μια φιγούρα που άλλοτε αποτελούσε πρότυπο είχε χαθεί, χρειάζεται να επαναπροσεγγίσουμε το ρόλο του δασκάλου και να θυμηθούμε την αναμφισβήτητη προσφορά του.

Παιδαγωγική συνάντηση εκπαιδευτικών - γονέων

19 Σεπτεμβρίου 2022

Οι έφηβοι για να έχουν μια ομαλή αναπτυξιακή πορεία πρωτίστως χρειάζονται «γονείς αυθεντικούς» και «δασκάλους συνειδητοποιημένους».

Λέγεται, σχετλιαστικά, ότι «τα παιδιά φέρνουν στο σχολείο, μαζί τους, και τους γονείς τους!».
Αυτό είναι ευκταίο, γιατί πολυετής εκπαιδευτική έρευνα έδειξε ότι η ενεργός συμμετοχή του γονέα στα σχολικά δρώμενα και στο μαθησιακό έργο του παιδιού μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αναπληρώσει ακόμα και έλλειμμα στη νοημοσύνη του. Με απόλυτη βεβαιότητα ότι η έρευνα αυτή αποδίδει την πραγματικότητα, το σχολείο μας στις 19 Σεπτεμβρίου ημέρα Δευτέρα, στο θέατρο των Αρσακείων Ψυχικού προσκάλεσε τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών της Α΄ Λυκείου για έναν «ανοιχτό διάλογο» αλληλοενημέρωσης και αλληλοσυμβουλευτικής μεταξύ σχολείου και οικογένειας για την όλη λειτουργία του παιδιού στο σχολείο και στο σπίτι.

Η Διευθύντρια του σχολείου κ. Μαυροειδή Αμαλία και ο Υποδιευθυντής κ. Κατσιαδράμης Κωνσταντίνος μαζί με τους εκλεκτούς συναδέλφους από την Συμβουλευτική-Ψυχολογική Υπηρεσία του σχολείου μας, κ. Κούκνη Μαρία και κ. Κατηνιώτη Παντελή, την υπεύθυνη των Ρητορικών Αγώνων κ. Τσαγκαράκη και την υπεύθυνη για τα Forensics κ. Δημητροπούλου Μαρία, υποδέχτηκαν τους γονείς-κηδεμόνες (η ανταπόκρισή τους ήταν καθολική) ως «ισότιμους συνομιλητές» σε κλίμα ψυχολογικής-παιδαγωγικής συμβουλευτικής. Κοινή πεποίθηση όλων των εκπαιδευτικών του σχολείου μας είναι ότι οι συναντήσεις αυτές αποτελούν «χρυσή ευκαιρία» τόσο για τον εκπαιδευτικό όσο για τον γονέα για διαμόρφωση της αναγκαίας συναντίληψης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

12 Σεπτεμβρίου 2022 - Το πρώτο κουδούνι… ο Αγιασμός… και η διεκδίκηση του «ευ ζην»

Ο Σεπτέμβρης, ο μήνας που μυρίζει το σχολικό βιβλίο και το μπλε τετράδιο έφτασε. Με φιλόδοξα σχέδια, όνειρα και ελπίδες σας καλωσορίζουμε στη μεγάλη οικογένεια των Αρσακείων σχολείων. Ευχή και προσδοκία όλων μας η νέα χρονιά να είναι δημιουργική, αποδοτική, ευχάριστη και ωφέλιμη. Ο τόπος μας, η πατρίδα μας, ο λαός μας γέννησε μοναδικό πνεύμα, τέχνη και πολιτισμό. Αυτό το πνεύμα γέννησε σοφούς, ήρωες και αγίους. Αυτό έγινε γιατί υπήρχε σπάνια παιδεία. Μια παιδεία που στηρίχτηκε στην ηθική, στην τελειότητα και στην υπέρβαση. «Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία είναι οικοδομή πάνω στην άμμο» (Αδαμάντιος Κοραής).


Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες
Για έναν ολόκληρο χρόνο θα συνυπάρχουμε. Μαζί θα μάθουμε, μαζί θα κοπιάσουμε, μαζί θα νιώσουμε την ευτυχία της επιτυχίας. Θα βρισκόμαστε δίπλα σας σε όλες τις επιτυχίες, στις αποτυχίες, στις χαρές και τις λύπες. Είναι ευκαιρία τώρα να θέσετε νέους στόχους και εμείς οι δάσκαλοί σας θα είμαστε δίπλα σας για να σας στηρίξουμε ώστε να αποκτήσετε υπευθυνότητα, πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης στο πλαίσιο των στόχων και του προσανατολισμού της παιδείας. Κοινή μας επιθυμία είναι η συνεχής βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης για να μεταλαμπαδεύσουμε γνώσεις, δεξιότητες, ιδανικά και αξίες. Θέλουμε να ζήσουμε και με σας και για σας.
Αγαπητοί γονείς
Σας ευχαριστούμε που μας εμπιστευτήκατε ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Τα παιδιά σας. Να είστε σίγουροι πως είναι σε ασφαλή και έμπειρα χέρια. Θα είμαστε δίπλα σας σε ό,τι χρειαστείτε. Η κοινή αγάπη και η επιθυμία για το καλύτερο των παιδιών μας ας είναι φωτεινός φάρος των προσπαθειών μας. Η εποικοδομητική παρουσία σας μας ενθαρρύνει και συνεισφέρει ανεκτίμητα στην επίτευξη των στόχων του σχολείου.


Αγαπητοί συνάδελφοι
Καλούμαστε στα δύσκολα αυτά χρόνια να διαφυλάξουμε την παράδοση και να συνεχίσουμε τον ιστορικό ρόλο του δασκάλου. Κάθε αρχή είναι μια πρόκληση και μια ευκαιρία για δημιουργία. Όλοι μαζί, ατενίζοντας με αισιοδοξία τη νέα σχολική χρονιά γνωρίζω ότι θα εργαστούμε με ζήλο και συλλογικότητα για να προσφέρουμε στους μαθητές μας οράματα, να διανοίξουμε ορίζοντες και να τους θωρακίσουμε με αρχές και αξίες. Και όλα αυτά μέσα σε ένα σχολείο ψυχοπαιδαγωγικό, ανθρωπιστικό, μαθητοκεντρικό όπου η πρωτοβουλία, η πρωτοτυπία, η αυθεντικότητα, η αυτοέκφραση και η ατομικότητα θα επαινούνται διότι η «λατρεία των ειδώλων της ομοιομορφίας δεν πρέπει να υπάρχει».
«Βακτηρία εστί παιδεία βίου – Η μόρφωση είναι στήριγμα ζωής» (Μένανδρος)
Σας εύχομαι καλή δύναμη και επιτυχία στο δύσκολο έργο σας.


Η Διευθύντρια
Αμαλία Μαυροειδή

Ο γιούκος μας
Ο υπέρτατος σκοπός της παιδείας είναι να μετατρέπει τους καθρέφτες σε παράθυρα. Εξαρτάται και από σένα. Τάχυνε σαν αστραπή.

Μετά το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς έρχεται και η ώρα των αποφάσεων.
Οι απόφοιτοί μας από αύριο κιόλας θα πετάξουν σαν πουλιά στη κοσμοπλημμύρα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα αναζητώντας τον δρόμο τους.
Οι μαθητές μας που δεν έχουν τελειώσει το σχολείο θα βάλουν τους στόχους τους.
Οι γονείς θα επιλέξουν το σχολείο των παιδιών τους.
Το σχολείο θα θέσει νέους στόχους, νέα προγράμματα, νέους οραματισμούς με γνώμονα πάντα την παιδεία των μαθητών του.

«Φτάσε όπου δεν μπορείς παιδί μου!»
Ν. Καζαντζάκης

prosklisi 2022 1

Αγαπητές και αγαπητοί μας απόφοιτοι

Και να που φτάσατε επιτέλους στο τέλος της μαθητικής σας διαδρομής!

«Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος!... Σίγουρος δρόμος... Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος!»

Σε αυτή τη διαδρομή μοιραστήκαμε μαζί σας αγωνίες, χαρές, δυσκολίες, απογοητεύσεις, συνεργασίες. Θυμώσαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και έτσι φτάσαμε στον πρώτο σταθμό του ταξιδιού που οδηγεί στην «Ιθάκη» σας. Είμαστε σίγουροι ότι εδώ στην αυλή του σχολείου μας τρέφατε τα πιο όμορφα όνειρά σας. Εδώ γεννήθηκαν οι ωραιότερες σκέψεις, το μερίδιο της ζωής που δεν μπορεί κανείς να σας στερήσει. Εδώ στις γωνιές της σιωπής και των ψιθύρων παίρνατε κουράγιο να πιστεύετε στον αγώνα σας. Όμως σκεφτείτε ότι ο Θεός δίνει σε όλα τα πλάσματα τροφή- δεν τη ρίχνει όμως στη φωλιά τους. Ήρθε η ώρα να κοιτάξετε μπροστά, να γίνετε «ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου αλλά και να φτιάξετε την ευτυχία του κόσμου». Ανάψτε ξανά τα φώτα της ελπίδας, εσείς «το έαρ της ζωής», εσείς «η αιώνια αναγέννηση!». Φτάνει μόνο ένα αλέτρι να βρεθεί σε ένα χαρούμενο χέρι… Το κλειδί για την επιτυχία θα το βρείτε κάτω από το… ξυπνητήρι. Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα όνειρά τους και τα ιδανικά τους. Γι’ αυτό μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας μακάρι να βρίσκεται ένας «σταθμός ασυρμάτου». Όσα χρόνια αυτός ο σταθμός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης, τότε θα είστε πάντα νέοι.

Ενδοσχολικές- Πανελλαδικές-Ειδικά μαθήματα
Μια πέτρα σπάει με το τελευταίο χτύπημα του σφυριού. Αυτό δε σημαίνει ότι το πρώτο χτύπημα ήταν άχρηστο. Γι΄ αυτό η επιτυχία είναι αποτέλεσμα μιας συνεχόμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αγαπητά μας παιδιά
Με πολλή αγάπη και ειλικρίνεια θέλουμε να ενώσουμε-δίπλα στη δικαιολογημένη αγωνία και την επίπονη προσπάθειά σας- τις ευχές όλων μας για επιτυχία στις ενδοσχολικές-πανελλαδικές εξετάσεις. Φτάσατε ως εδώ δείχνοντας δύναμη και αντοχή κόντρα σε συνεχείς αλλαγές, δυσκολίες και εμπόδια. Για να έχει η προσπάθειά σας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πρέπει να συμμετέχετε στις εξετάσεις με τη «μαγεία της θετικής σκέψης» η οποία σας βοηθά να αντιμετωπίσετε την κάθε δυσκολία με ψυχική δύναμη, ορθή κρίση, αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα, αποτελεσματικότητα και λιγότερο άγχος.
Η συμμετοχή στις εξετάσεις είναι ένας μαραθώνιος. Στη πορεία αυτή θα συναντήσετε συμμάχους, εμπόδια, επιτυχίες, αποτυχίες, επαίνους, απογοήτευση, υπερηφάνεια, ενοχές. Θα πρέπει να σταθείτε όρθιοι, να πείτε το πρώτο μπράβο στον εαυτό σας και να συνεχίσετε τον αγώνα σας. Νιώστε δυνατοί από την αγάπη και την έγνοια που σας περιβάλλουν οι δικοί σας άνθρωποι: Οι γονείς σας, οι φίλοι σας και εμείς οι καθηγητές σας που μοιραζόμαστε τις αγωνίες σας, τους αγώνες σας και που πάντα στεκόμαστε προστατευτικά και υποστηρικτικά δίπλα σας.
Τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καραντίνα και η ζωή δεν σταματά στα όποια αποτελέσματα των εξετάσεων. Νέες κορυφές και προκλήσεις θα γεννιούνται διαρκώς στο δρόμο της ζωής σας και θα σας καλούν σε αγώνα έντιμο, ευγενή και προσηλωμένο στο στόχο σας. Οι εξετάσεις είναι ένας από τους αναρίθμητους αγώνες σας. Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι το τέλος, και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Είναι απλά ταμπέλες στο δρόμο προς τα επιτεύγματα.

Καλή επιτυχία σε όλους!

Υ/Γ: Στις εξετάσεις της δικής μας αγάπης παίρνετε ΑΡΙΣΤΑ. Να είστε περήφανοι για τον εαυτό σας.

Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Διδασκόντων

 Γιορτή της Μητέρας

Ρόδο μου, ρόδο αμάραντο

Τα πιο πολύτιμα κοσμήματα που θα έχεις ποτέ γύρω από τον λαιμό σου είναι τα χέρια των παιδιών σου.

Σκέψεις αφιερωμένες στις μητέρες των μαθητών μας


Η δεύτερη Κυριακή τού Μαΐου είναι αφιερωμένη στο πιο αγαπημένο πρόσωπο, τη μορφή τής μητέρας. Γιορτάζει ένα πρόσωπο ιερό, ένα πρόσωπο σπουδαίο, που δεν είναι άλλο από τον άνθρωπο που έδωσε ζωή σε όλους μας. Τη μητέρα, η οποία γεννά τη ζωή και την οδηγεί στην τελειότητα με αγάπη, στοργή, αυτοθυσία, αυταπάρνηση και αφοσίωση. Η μάνα, που γίνεται ασπίδα για να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο και θυσία για την ευτυχία των παιδιών της. Η μαμά, που χαρίζει γαλήνη, στήριγμα και ελπίδα. Η μάνα, που δεν γνωρίζει σύνορα, χρώμα, φυλή αλλά δημιουργεί τη ζωή, τη διακινεί και τη διαιωνίζει. Η αγκαλιά της αποτελεί το αιώνιο σύμβολο αγάπης, φροντίδας, ελπίδας, καταφυγής και σύμβολο θυσίας. Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις, παραμύθια, τραγούδια, ρητά και σοφά λόγια αναφέρονται στο όνομά της και στις θυσίες της (Ρέα, Γαία, Δήμητρα, Λητώ, Νεφέλη, Ανδρομάχη, Θέτις, Πηνελόπη, Καλλιπάτειρα, Σπαρτιάτισσες, Παναγία, Σουλιώτισσες τού Ζαλόγγου, γυναίκες τής Πίνδου). Ειδικότερα η πολύτεκνη μητέρα τη σημερινή εποχή είναι το άρωμα τής κοινωνίας, είναι η διάψευση των ειδώλων τής ανέσεως, μια υπερνίκηση τού υπολογισμού, είναι το έμπρακτο κήρυγμα ότι το πνεύμα νικά την ύλη και η θέληση υπερισχύει των φυσικών δυσκολιών, είναι μια πιστοποίηση ότι την τελευταία λέξη δεν την έχει ο μαθηματικός υπολογισμός.


Η ημέρα αυτή αποτελεί μια γιορτή με συμβολικό χαρακτήρα. Η άνοιξη, ο ήλιος, η πανδαισία των χρωμάτων, οι αισθησιακές μυρωδιές πανηγυρίζουν μαζί της. Είναι δίκαιο, λοιπόν, η γιορταστική αυτή ανοιξιάτικη μέρα να είναι αφιερωμένη σε εκείνη που ανάμεσα στους ανθρώπους προεξάρχει ως δημιούργημα από τα εκλεκτότερα τής ιστορίας. Και τούτο γιατί προηγείται στην τελεσιουργία τής δημιουργίας νέων ψυχών, αυτή η τεκνογονούσα και τεκνοτροφούσα, που στο πρόσωπό της βλέπουμε τη συνέχεια τής ανθρώπινης ζωής.


Μητέρα, μάνα, μαμά: ένας διά βίου ομφάλιος λώρος! Μια οικουμενική και αρχαϊκή ταύτιση. Οι δύο εν δυνάμει όψεις τής επιρροής τής μάνας.


Χρόνια πολλά, με αγάπη.
Η Διευθύντρια, ο Σύλλογος Διδασκόντων

Πασχαλινά «ομιλήματα»

«….Οι πολυέλαιοι έστεκαν σβησμένοι και περίμεναν την ώρα τους. Από τη μια ο ήχος της καμπάνας, από την άλλη η φορεσιά της πλάσης, από κοντά η εσωτερική μας μετάνοια. Το λαμπριάτικο φως, καντήλι εκκλησιάς μπροστά στα εικονίσματα με γεμίζει Θείο έρωτα. Όλα τα πράγματα του κόσμου γαμπριάτικη στολή που τη φορώ.» (Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης)


Άνοιξη. Ανύψωση και εκτροπή, ημέρωμα και αναβρασμός, επιθυμία και στέρηση, παραίσθηση και πραγματικότητα. Η διασπορά από την αυτοσυγκέντρωση. Η διαρκής παρουσία του αγαπημένου σε όλα τα πράγματα. Όλα τα πρώην νεκρωμένα ξαναζωντανεύουν.
Λαμπρή. Ο Θεός που μιλάει με εικόνες, με μύθους, με παραβολές ή αλληγορίες, με τρεχούμενους ήχους, με φωνή, με γέλια, με δάκρυα και που κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια με το «μάτι του αρνιού…» και ζητεί μια απάντηση. Όλα αρχίζουν από εδώ που τελειώνει ο άνθρωπος και ξαναγίνεται Θεός. Λαμπρή ονομάσαμε το ελληνικό Πάσχα, έτσι το ξέρει ο λαός στα τραγούδια του, έτσι το δίδαξε η εκκλησία από τα πρώτα χρόνια της. «Εορτή και πανήγυρις λαμπρά». Πήρε την αρχαία ελληνική λέξη η εκκλησία μας τη γιομάτη ασπράδα, πλούτο και φως, της έδωσε σκίρτημα και χαρά και την έβαλε να συντροφεύει το νικηφόρο άγγελμα της Ανάστασης στην πιο φωτεινή ώρα του με τον πιο ευφρόσυνο τρόπο.
Έτσι αυτή την νυμφική νύχτα της Ανάστασης, εμείς οι επιβάτες της, θα θυσιάσουμε τη διαύγεια της μέρας και θα κατέβουμε στον Άδη, στις ατραγούδιστες χώρες μας, με το ζωντανό πυροφάνι της Ανάστασης να λιτανεύσουμε την αγάπη μας, την ημερήσια αλήθεια του κόσμου, την αντιφεγγιά του αιώνιου, τη μεγάλη υπόσχεση του εγώ-αφανισμού μας από την άμετρη φρόνηση. Οι γιορτές είναι παιδαγωγία. Πώς μπορεί όμως κάποιος να παραμείνει αναστάσιμος;
Το σώμα και η ψυχή βασανίζονται, βαραίνουν, ασθμαίνουν, μετακινούνται κουβαλώντας αυτή τη μόνιμη νέκρωση που από μόνη της όμως δεν μπορεί να θεραπευτεί αν δεν τη χτυπήσει φτερούγα αγγέλου ή φως Θεού. «Αντίκρυ μας, ο λόγος του Χριστού ζει, δεν έχει ανάγκες των αποδεικτικών θεωριών κανενός. Υπάρχει για όλους», ομολογεί ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Και συνεχίζει. «Το τι έχω να πω είναι άλλο πράγμα. Μια εξομολόγηση προκειμένου να αξιωθώ να ντυθώ τη στολή του Νυμφώνος.»
Η Ανάσταση είναι επανάσταση. Είναι ανατροπή των πάντων, της λογικής, της φύσεως, του κόσμου. Ατμόσφαιρα χαράς βασιλεύει παντού, χαρμόσυνος χαιρετισμός κυριαρχεί. Ο θάνατος πλέον δεν είναι επιστροφή στην ανυπαρξία. Είναι μετάβαση στην αιώνια ζωή. Είναι καταξίωση της ύπαρξης. Η σημασία της Ανάστασης του Χριστού δεν εξαντλείται σε μια απολογιστική προσπάθεια απόδειξης της ιστορικής πραγματικότητας. Έχει νόημα όχι ως ιστορικό γεγονός αλλά ως Θείο προσκλητήριο που αφορά τον κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα. Και όταν ο Θεός προσφέρει το δώρο της ζωής δεν αποτελεί ασύνετη εκδήλωση του ανθρώπου να προτιμάει το θάνατο; Από τη βαριά καταθλιπτική νύχτα που μας κυκλώνει υψώνεται χαρμόσυνη φωνή, φωνή εγερτήρια των ψυχών, φωνή αθανασίας και δόξας του ανθρώπου.
Η αγάπη έρχεται από ψηλά. Είναι αυτή που κατεβαίνει στον Άδη, ανοίγει τους τάφους, ξυπνάει τους νεκρούς, καταργεί το χωρισμό και την εγωπάθεια. Ο σαρκωμένος Θεός που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» ελκύει τα σώματα προς το μέρος του και μεταμορφώνει την κτίση σε αγκαλιά.
Τελικά είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε αθάνατοι;
Χριστός Ανέστη!

Η Διευθύντρια
ΟΣύλλογος Καθηγητών