Ο Κωστής Παλαμάς και οι «κακοήθεις νέοι»

Ο Κωστής Παλαμάς και οι «κακοήθεις νέοι»
«Η Προεδρία παρακαλεί την Διοικητικήν Αστυνομίαν Αθηνών και Πειραιώς όπως λάβη τα κατάλληλα και απαραίτητα μέτρα, διότι εις την μικράν πύλην τής εισόδου και εξόδου των μαθητριών συσσωρεύονται κακοήθεις νέοι» διαβάζουμε στα πρακτικά τού Δ.Σ. τής Φ.Ε. τής 11ης Οκτωβρίου τού 1857…

Όπως ήταν φυσικό, ένα σχολείο θηλέων στο κέντρο τής Αθήνας δεν θα περνούσε σε καμία περίπτωση απαρατήρητο. Δεν ήταν λίγοι, λοιπόν, οι νέοι που φρόντιζαν να τους φέρει ο δρόμος τους προς την οδό Πανεπιστημίου, ώστε να συναντήσουν τις εξωτερικές, τουλάχιστον, μαθήτριες τού Σχολείου κατά τις ώρες προσέλευσης και αναχώρησης από αυτό. Αν σκεφτεί κανείς, μάλιστα, πόσο κοντά βρισκόταν το Πανεπιστήμιο και οι νεαροί φοιτητές του, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί τι συνέβαινε εκεί τις ώρες αιχμής. Άλλωστε τα έργα και οι αφηγήσεις τού Γρηγορίου Ξενόπουλου αποτυπώνουν με γλαφυρό τρόπο τέτοια περιστατικά.

Η «ανθισμένη αμυγδαλιά»

Η «ανθισμένη αμυγδαλιά»
Την ιστορία ενός από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια τής παλιάς Αθήνας μάς αφηγείται ο Γιάννης Καιροφύλας στο βιβλίο του «Η Αθήνα και οι Αθηναίοι 1834-1934». Την ιστορία τού διηγήθηκε η ίδια η ηρωίδα που ενέπνευε τους γνωστούς στίχους στον ποιητή, η Δροσίνα Δροσίνη-Μελετοπούλου, κόρη τού Δημητρίου Δροσίνη από το Μεσολόγγι, και εξαδέλφη τού ποιητή Γεωργίου Δροσίνη.

Λόγω τού ατίθασου και ανυπότακτου χαρακτήρα της, ο πατέρας τής Δροσίνας επέλεξε να την γράψει εσωτερική στο Αρσάκειο. Στην Αθήνα άλλωστε έμενε και ο θείος της Χρηστάκης Δροσίνης και η Δροσίνα πήγαινε στο σπίτι του για να περάσει τις διακοπές των Χριστουγέννων και τού Πάσχα, κοντά στα εξαδέλφια της Κάκια και Γεώργιο Δροσίνη. Ο νεαρός τότε ποιητής συνόδευε την αδελφή και την εξαδέλφη του στους περιπάτους και τα θεάματα.

Μια σχολική γιορτή στο Αρσάκειο

Μια σχολική γιορτή στο Αρσάκειο

Το «Σχολείο τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας» από της ιδρύσεώς του είχε τεθεί υπό την υψηλή προστασία  τής βασίλισσας Αμαλίας[1] η οποία επισκεπτόταν συχνά το Αρσάκειο και προσκαλούσε τις μαθήτριες, τις δασκάλες και τις διευθύντριες στον «Πύργο τής Βασιλίσσης», ένα παλαιό τούρκικο τσιφλίκι το οποίο είχε αγοραστεί από το κράτος και εκεί η Αμαλία είχε δημιουργήσει μια αγροτική μονάδα και είχε κτίσει πύργο και πολλούς βοηθητικούς χώρους. 

 

Οι εξετάσεις τού Αρσακείου και η παρεξήγηση με τη βασίλισσα Αμαλία

Οι εξετάσεις τού Αρσακείου και η παρεξήγηση με τη βασίλισσα Αμαλία
Οι εξετάσεις στο Αρσάκειο γίνονταν με μεγάλη επισημότητα.[1] Ήταν πάντα προσκεκλημένοι οι βασιλείς, η Ιερά Σύνοδος, το υπουργικό συμβούλιο, το Δ.Σ. τής Φ.Ε., το διπλωματικό σώμα και οι γονείς των μαθητριών που λάμβαναν μέρος στην επίδειξη. Μετά τη δοξολογία  γινόταν η επίδειξη τού Νηπιαγωγείου. Κατόπιν εξετάζονταν οι μαθήτριες τής Ε΄ (τής ανωτάτης τότε τάξεως) σε όλα τα εγκυκλοπαιδικά μαθήματα που είχαν διδαχθεί. Έτσι όλοι μπορούσαν να έχουν μια αντιπροσωπευτική εικόνα των σπουδών στο Αρσάκειο. Η γιορτή τελείωνε με τραγούδια και ύμνους προς τον βασιλέα, τον Αρσάκη, και τέλος με τον Εθνικό Ύμνο.