Η καθιέρωση της 30ης Ιανουαρίου ως ημέρας μνήμης και τιμής των Τριών Ιεραρχών (Μεγάλου Βασιλείου, Γρηγορίου Θεολόγου και Ιωάννου Χρυσοστόμου) κορυφαίων προσωπικοτήτων της χριστιανικής και της ελληνικής παιδείας πρέπει πάντοτε να συνοδεύεται από ενός είδους αναστοχασμό. Αν και έζησαν πριν 17 περίπου αιώνες όχι μόνο η εκκλησία μας τους τιμά αλλά τους έχει ανακηρύξει και προστάτες της παιδείας.
Ο Μέγας Βασίλειος υπήρξε αληθινός πανεπιστήμων, κορυφαίος ερευνητής θεωρητικών και θετικών σπουδών. Συγχρόνως όμως αναδείχθηκε ιδρυτής ενός τεράστιου φιλανθρωπικού έργου (Βασιλειάδα).
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος καλλιέργησε τη λογική σκέψη σε υπέρτατο βαθμό, παράλληλα όμως η αγάπη του για τους νέους τον κατέστησαν έναν από τους κορυφαίους παιδαγωγούς.
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος αφομοίωσε όλη τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να αναλώσει τη ζωή του στο ποίμνιό του.
Αυτός ο συνδυασμός λόγων και έργων τους καθιστά πρότυπα και σήμερα.
Τάραξαν τα νερά της εποχής τους και άφησαν παρακαταθήκη με αιώνια αξία. Όλοι τους χαρακτηρίζονταν για τη θεολογική αλλά και την ευρύτερη επιστημονική τους συγκρότηση, τη ριζοσπαστική κοινωνική τους παρουσία, την ανοικτότητα του πνεύματος και την κριτική στάση τους απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.
Αφουγκράστηκαν τον πόνο των ανθρώπων, τον έκαναν δικό τους. Έτσι τα ταλέντα και οι γνώσεις τους έγιναν εργαλεία αγάπης.
Χωρίς αμφιβολία η εποχή μας έχει πολλά κοινά με αυτή των Τριών Ιεραρχών. Πόλεμοι, βίαιες συγκρούσεις, κοινωνικά αδιέξοδα, άλυτα οικονομικά προβλήματα, θρησκευτικές διαμάχες, εξεγέρσεις. Το μήνυμα των Τριών Ιεραρχών είναι πάντα επίκαιρο και επαναστατικό και έρχεται να μας θυμίσει τη χριστιανική αυθεντικότητα, να προτείνει λύσεις και να δώσει κατευθύνσεις που γεμίζουν ελπίδα και απελευθερώνουν. Στην εποχή μας η γνώση και η τεχνολογία εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς, η ευαισθησία και η ανθρωπιά όλο και υποχωρούν. Η επιστήμη προοδεύει, ο κόσμος όμως συνεχίζει να φοβάται, να αγωνιά και να απελπίζεται. Να λοιπόν γιατί σήμερα οι Τρεις Ιεράρχες χτυπούν την πόρτα μας και μας καλούν να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα της γνώσης.
Αν θέλουμε να τους τιμήσουμε δεν χρειάζεται να το κάνουμε μέσα από τυπικές γιορτές. Απαιτείται μελέτη του έργου τους, της προσφοράς τους αλλά κυρίως η μίμηση της στάσης της ζωής τους.

Η γέννηση του Χριστού ως μυστήριο Θείας οικονομίας είναι ξένο για το λογικό μας και παράδοξο για τη ζωή μας, ανήκει σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη συχνότητα. Για αυτό ακριβώς έρχεται η Εκκλησία, για να μας βοηθήσει. Μας παίρνει από το χέρι, μας οδηγεί στη Βηθλεέμ, μας βάζει μέσα στο σπήλαιο και μας γονατίζει μπροστά στη φάτνη. Ασφαλώς τα Χριστούγεννα έχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό, άγιο και σωτήριο γιατί γιορτάζουμε την ίδια την εμφάνιση του Χριστού στη γη. Μας τίμησε με την επίσκεψή Του αυτή, υπέροχα, ανυπέρβλητα, μοναδικά, καθώς ένωσε τη δική μας ανθρώπινη φύση με τη δική του τη Θεϊκή. Έτσι έχουμε την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην ιστορία. Σκοπός αυτής της θείας παρέμβασης είναι η Θέωση του ανθρώπου. Ζούμε δηλαδή την αναδημιουργία μας, την ανάπλασή μας.
Η γέννηση του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με την κοσμική γιορτή, μια γιορτή για το… πεπτικό μας σύστημα ή τις εθιμοτυπίες μας. Για το ποίμνιο της Εκκλησίας, για τους χριστιανούς όχι της ταυτότητας αλλά της συνείδησης τα Χριστούγεννα είναι ένα μυστήριο απρόσμενο. « Σήμερον ο Χριστός γεννάται» ψάλλει η Εκκλησία μας, σπάζοντας τα τοπικά και χρονικά όρια μεταφέροντας τους πιστούς σε ένα διαρκές παρόν.
Σύμφωνα με την έκφραση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου η γιορτή των Χριστουγέννων είναι «Σεισμός γης», είναι το κεντρικό μυστήριο όλης της Θείας Οικονομίας. Η δημιουργία και η σωτηρία, όλη η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία της Αγίας Τριάδος ανακεφαλαιώνεται στη γέννηση του Χριστού. Ο Θεός έρχεται να πτωχεύσει, να κριθεί, να σταυρωθεί, να κατέλθει στον Άδη, να αναστηθεί, να αναληφθεί για να φανερώσει το μυστήριο της κένωσής Του ότι δεν είναι δύναμη, ισχύς, αυθεντία, κυριαρχία, νομοθεσία, καταδίκη, τιμωρία, εκδίκηση. Έρχεται να βαστάξει όλες τις ασθένειές μας, όλα τα αγνοήματα και τα ανομήματά μας και να μεταμορφώσει όλες τις ανέλπιδες ανθρώπινες καταστάσεις.
Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος υπενθυμίζει «ο Ιησούς ταπεινώθηκε για να υπενθυμίζει πάντοτε την αξιοπρέπεια των ταπεινών. Διώχθηκε για να τονίζει σταθερά την αξιοπρέπεια των άδικα διωκόμενων. Έζησε φτωχά για να μην ξεχνιέται η αξιοπρέπεια των φτωχών. Ξενιτεύτηκε για να υπενθυμίζει την αξιοπρέπεια των ξενιτεμένων. Υπέφερε μεταδίδοντας αξιοπρέπεια σε αυτούς που υποφέρουν. Ταλαιπωρήθηκε ως παιδί για να μην μπορούν οι δικοί του να λησμονούν την αξιοπρέπεια των παιδιών όλου του κόσμου».
Ας παραμερίσουμε λοιπόν τον ορθολογισμό και τον σκεπτικισμό μας, την υπερηφάνεια και την αυτάρκεια των ανθρώπων που νομίζουν ότι όλα τα εξηγούν και τα κατορθώνουν, την αγωνιώδη μέριμνα του βίου, τη ρουτίνα πολλών μάταιων πράξεων και ας προσέλθουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με ταπείνωση και απλότητα.
Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός…

Οι αναμνήσεις των σχολικών εκπαιδευτικών εκδρομών λογίζονται ανάμεσα στις πιο γνωστές, έντονες και πιο διαρκείς αιτίες γνώσεων, συναισθημάτων και εμπειριών κυρίως γιατί αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα τόσο για τους μαθητές όσο για τους δασκάλους. Παρόλο που ο σκοπός τους είναι εκπαιδευτικός μπορούν συγχρόνως να αποτελέσουν μια συναρπαστική και πολύμορφη βιωμένη πραγματικότητα για όσους συμμετέχουν.
Αποτελούν αναγκαίο συμπλήρωμα της αγωγής των μαθητών μέσω των οποίων παρέχεται η δυνατότητα να γνωρίσουν τα επιτεύγματα του ανθρώπου και να καλλιεργήσουν την κοινωνικότητα τους.
Η εκπαιδευτική εκδρομή μπορεί να ενισχύσει τη διδασκαλία γύρω από ένα θέμα που συζητήθηκε στην τάξη. Έτσι οι δάσκαλοι μετατρέπουν τις εκπαιδευτικές εκδρομές σε φορητές αίθουσες διδασκαλίας διδάσκοντας στα παιδιά να συλλέγουν δεδομένα. Επίσης η μεταφορά των μαθητών σε ένα νέο περιβάλλον τους χαρίζει την εμπειρία του ομαδικού ταξιδιού, την βίωση της κοινωνικότητας και τους διδάσκει να σέβονται τα μέρη που επισκέπτονται.
Με αυτό το σκεπτικό ο σύλλογος διδασκόντων καθηγητών του Α΄ Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού σε συνεδρίασή του αποφάσισε η Γ΄ Λυκείου με 84 μαθητές να μεταβεί στα Ιωάννινα. Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε από 9 έως 13 Δεκεμβρίου 2024 με πέντε συνοδούς καθηγητές.
Κατά τη διάρκεια των 5 ημερών οι μαθητές επισκέφτηκαν τα εξής μέρη που μπορείτε να δείτε στο πρόγραμμα της εκδρομής, εδώ.
Η εκδρομή αυτή είναι ένα λιθαράκι σημαντικό στο τέμενος του σχολικού βίου και αποτελεί για όλους τους μαθητές κατευόδιο αγάπης και εφόδιο συμπαράστασης για τις δικές τους μελλοντικές αναμνήσεις.

«Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες…
Γλυκιά περιπέτεια. Γλυκιά η ζωή.»
Οδυσσέας Ελύτης (Προσανατολισμοί)

Η Διευθύντρια
Ο Σύλλογος Διδασκόντων