Καινούργια χρονιά, καινό, δηλαδή, νέο και πρωτόφαντο έργο μάς προσκαλεί η ζωή να αναλάβουμε: να καινουργήσουμε, συμβάλλοντας καθένας με το υφάδι του στο μελλούμενο υφαντό της χρονιάς που σήμερα ξεκινά. Αυτή η πρόσκληση, που είναι κοινή για όλους μας –μα και τόσο διαφορετική για την καθεμιά και τον καθένα από μας– απαιτεί να καταθέσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε για χάρη αυτού του νέου έργου.
«Δόσε –κηρύττω– στὸ ἔργον σου ὅλην τὴν δύναμί σου,
ὅλην τὴν μέριμνα, καὶ πάλι τὸ ἔργον σου θυμήσου
μὲς στὴν δοκιμασίαν, ἤ ὅταν ἡ ὥρα σου πιὰ γέρνει»,
ὅλην τὴν μέριμνα, καὶ πάλι τὸ ἔργον σου θυμήσου
μὲς στὴν δοκιμασίαν, ἤ ὅταν ἡ ὥρα σου πιὰ γέρνει»,
συμβουλεύει με έκφραση θαυμαστή ο αλεξανδρινός ποιητής.
Στο έργο αυτό που καλούμαστε να επιτελέσουμε τη σχολική χρονιά 2017-18, οδηγός μας θα είναι η φράση του πρώτου ποιητή του Νέου Ελληνισμού, που τη φετινή χρονιά συμπληρώνονται διακόσια είκοσι χρόνια από τη γέννηση (1857) και εκατόν εξήντα από τον θάνατό του (1798), του Διονυσίου Σολωμού:
«μὲ λογισμὸ καὶ μ’ ὄνειρο, τί χάρ᾿ ἔχουν τὰ μάτια!»
Μελέτη ή άσκηση ή καλλιέργεια θα είναι, λοιπόν, το έργο μας σε δυο κυρίως αλώνια: στον σολωμικό «λογισμό» που συνδέεται με τη σκέψη (είτε πρόκειται για τη γλωσσική σκέψη, είτε για τη μαθηματική, τη φυσική, τη ζωγραφική, τη μουσική και άλλες) και στο σολωμικό «ὄνειρο» που αφορά στην αίσθηση (είτε πρόκειται για τη γλωσσική αίσθηση, είτε για τη μαθηματική, τη φυσική, τη ζωγραφική, τη μουσική και άλλες πολλές).
Η μελέτη και η άσκηση προκαλούν αναπόδραστα –για να μην πω πως απαιτούν από μας– αρκετό αρμυρό νερό: αρκετό ιδρώτα και... καμιά φορά δάκρυα. Μην τα φοβηθείτε: είναι τόσο λυτρωτικά και θεραπευτικά όσο και το αρμυρό νερό της θάλασσας που μόλις αποχωριστήκαμε. Αν αμφιβάλλετε γι’ αυτό, γυρίστε και δείτε «τί χάρ᾿ ἔχουν τὰ μάτια» των αποφοίτων του Σχολείου μας, τώρα που απολαμβάνουν τους καρπούς μιας πολύχρονης και κοπιαστικής μελέτης στον λογισμό και στο όνειρο, στη σκέψη και στην αίσθηση.
Αγαπημένα μας παιδιά, η αγάπη για τη γνώση, η εμπειρία και η φροντίδα όλων μας (της συντονίστριας των Αρσακείων Σχολείων Θεσσαλονίκης, της διευθύντριας του Λυκείου, των καθηγητριών και των καθηγητών σας) θα είναι εδώ αμείωτη και θα επαγρυπνεί για τη δική σας πρόοδο, το δικό σας όμορφο μεγάλωμα. Χρέος μας είναι να σας προετοιμάσουμε για κάτι περισσότερο από το πώς θα βγάζετε μεθαύριο το ψωμί σας, πώς θα εξασφαλίσετε «τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιο».
Χρέος δικό σας είναι να αφοσιωθείτε με επιμονή κι υπομονή στο έργο σας, να προσηλωθείτε σε αυτό με αυταπάρνηση αλλά και βέβαιη ελπίδα ότι αυτό είναι που θα σας παρασταθεί βοηθός σε στιγμές δύσκολες, αυτό είναι που θα σας αποτρέψει από το παραπάτημα στην αλαζονεία (στην αρχαία «ὕβρι») σε στιγμές δυνατής χαράς κι επιτυχίας.
Με αυτές τις σκέψεις, διερμηνεύοντας το αίσθημα όλων, σας ευχόμαστε καλή και ευλογημένη σχολική χρονιά.