Γιορτάζοντας την Εθνική Επέτειο... τότε και τώρα... 

Σκηνή 1η:
Β΄ Αρσάκειο Δημοτικό. Τότε...
Πόρτες που ανοίγουν, ο διάδρομος γεμάτος μαθητές με τα «μπλε και άσπρα».
Κατεβαίνουν τις σκάλες, συνωστίζονται στο μεγάλο χολ και στο θέατρο.
Τακτοποιούνται οι μεγάλες τάξεις. Τα πρωτάκια κουνάνε τα σημαιάκια τους.
Οι δάσκαλοι εκεί… να συμβουλεύουν, να φροντίζουν, να νοιάζονται.
Τα φώτα χαμηλώνουν, δυο λόγια στο μικρόφωνο και η μαγεία αρχίζει!
Τελειώνουν όλα.
Όρθιοι, παιδιά μου! Εθνικός Ύμνος!

Σκηνή 2η:
Β΄ Αρσάκειο Δημοτικό. Τώρα...
Εκατοντάδες σπίτια.
Παιδιά που ετοιμάζονται. Τα μπλε και άσπρα, μας είπε η δασκάλα!
Δωμάτια που μαζεύονται. Υπολογιστές που ανοίγουν.
Πουθενά συνωστισμός. Η καλημέρα από τη δασκάλα.
Κείμενα, απαγγελίες, γιορτούλες, συζητήσεις με τον συγγραφέα, κατασκευές, βιντεάκια, παρουσιάσεις.
Οι δάσκαλοι εκεί… να συμβουλεύουν, να φροντίζουν, να νοιάζονται.
Το μάθημα τελειώνει.
Πρέπει να ξανασυνδεθούμε. Μας το είπε η διευθύντρια!
Να βρούμε τον σύνδεσμο. Θα έρθουν όλοι! Τι θα δούμε; Τι θα κάνουμε;
Προσωπάκια στην οθόνη. Οι μαθητές μας. Με «μπλε και άσπρα».
Δυο λόγια στο μικρόφωνο.
Όρθιοι, παιδιά μου! Εθνικός Ύμνος!