Νοέμβρης, ο μήνας που συννεφιάζει, που δακρύζει, που ζωγραφίζει με χίλια χρώματα τα φύλλα των δένδρων που παίρνει ο αγέρας. Αλλά και ο μήνας που μας θυμίζει ένα πρόσφατο γεγονός της ιστορίας του τόπου μας.
Πολυτεχνείο 1973.
Κι αμέσως στον νου έρχονται μνήμες από τους αγώνες του λαού μας για το πιο πολύτιμο αγαθό:
Την ελευθερία!
Από τα βάθη των αιώνων έρχεται αυτή η πανανθρώπινη αγωνία για να μη στερείται κανείς το δικαίωμά του στη ζωή, στη σκέψη, στο λόγο, στην έκφραση, την παιδεία. Και η ελληνική ιστορία έχει αποδείξει περίτρανα πως οι Έλληνες, με κάθε τίμημα, πάλεψαν και παλεύουν γι’ αυτό! Η θύμηση εκείνης της επτάχρονης περιόδου, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική σήμερα, όταν χιλιάδες συνάνθρωποί μας στον πλανήτη υποφέρουν, διώκονται, πεθαίνουν, διεκδικώντας τη ζωή και την ελευθερία τους.
Κύριε… Είναι καιρός. Το θέρος κράτησε πολύ. Στα ηλιακά ωρολόγια τις σκιές σου ρίξε και λευτέρωσε, στα λιβάδια, τους ανέμους… (Ρ. Μ. Ρίλκε)
Κύριε…
Δώσε μ’ αυτήν την προσευχή «δρόμο» στο αεράκι τα βήματά μας στο σχολειό, που, ναι, ξανά αρχίζει, να τα οδηγεί για το καλό, τη γνώση, το μεράκι κι αυτό μας το ξεκίνημα μ’ αγάπη να πλουτίζει!
Για όλους τους αγαπημένους μας μικρούς μαθητές ευχή για έναν Σεπτέμβρη, για μια χρονιά πραγματικά ΝΕΑ!