Αρσάκεια - Τοσίτσεια Εκάλης

Χρονιά δύσκολη και απαιτητική η φετινή, μετά από μια περίοδο τραυματική. Με κρίση υγειονομική και προσφάτως με κρίση πολεμική. Όμως, η ζωή προχωρά. Η νεότητα διεκδικεί τα δικαιώματά της και κυρίως το δικαίωμα στην επιλογή βασικών κατευθύνσεων της ενήλικης ζωής. Το σχολείο προσφέρει τα εφόδια, οι εξετάσεις είναι η ολοκλήρωση των προσπαθειών και ο προθάλαμος των σπουδών. Όλα συντείνουν σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Ευχόμαστε ολόψυχα στους μαθητές μας και στις οικογένειές τους δύναμη, υπομονή και καλή επιτυχία στις ενδοσχολικές εξετάσεις και ακόμα πιο πολύ στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Στο πεζόμορφο ποίημά του «Η Άνοιξη», απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε, ο ποιητής Ε.Χ. Γονατάς συνθέτει σε πρώτο πρόσωπο αυτό που θα μπορούσε να είναι η αφήγηση ενός νέου ανθρώπου, που με την σκληρή και συνειδητή προσπάθειά του συμβάλλει στον ερχομό της άνοιξης, της δικής του άνοιξης. Είμαστε περήφανοι για τους μαθητές μας και στεκόμαστε στο πλάι τους μέχρι να έρθει η δική τους άνοιξη!

«[…] Βγάζω από την τσέπη το μαχαίρι μου, το μπήγω στη γη —το 'νιωσα να χώνεται όπως στο κρέας ενός μεγάλου ψαριού— κι αρχίζω να τη χαράζω, να τη σκίζω φέτες φέτες, τραβώντας με δύναμη τη σκληρή κρούστα που τη σκέπαζε.
Και τότε, τι θαύμα! Χιλιάδες μπουμπούκια και λουλούδια με τσαλακωμένα πέταλα, άσπρες, ρόδινες και μαβιές ρίζες, αμέτρητα σπαθωτά φύλλα, μαμούνια, σερσέγκια με σουβλερές μύτες, θαλασσοπράσινες κρεατόμυγες, χρυσαλλίδες και πεταλούδες με διπλωμένα φτερά, αποκαλύφθηκαν ολόκληρος κοιμισμένος κόσμος, που οι αχτίνες του ήλιου σιγά σιγά τον ζέσταιναν, τον ξεμούδιαζαν, τον ξυπνούσαν από τη νάρκη του.
Το γρασίδι, σγουρό, ψήλωνε τρίζοντας ολόγυρά μου. Ο αέρας μοσκοβολούσε. Ένα πουλί βγήκε απ' τον κρυψώνα του, τίναξε τα χώματα απ' τις φτερούγες του και μου είπε: «Ακόμα λίγο, κι η άνοιξη αυτό το χρόνο θα 'μενε κρυμμένη στη γη» (από τη συλλογή «Το Βάραθρο» του 1963).