Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει περάσει πια στην ιστορία ως κορυφαία στιγμή της λαϊκής αντίστασης ενάντια στη δικτατορία των Συνταγματαρχών. Ο εορτασμός της επετείου της καθιερώθηκε από την πολιτεία επίσημα να γίνεται στις 17 Νοέμβρη, ως ημέρα απόδοσης τιμής σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία. Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Οι εκτιμήσεις πολλές. Αν θέλουμε όμως η 17 Νοέμβρη να διατηρήσει το πραγματικό της περιεχόμενο για τις επόμενες γενεές, πρέπει να απαλλαγεί από τους πομπώδεις πανηγυρισμούς και να μεταβληθεί σε μέρα διδαχής, θύμησης και περισυλλογής. Υπερβολές και παρεκκλίσεις δεν δικαιολογούνται.Ο Νοέμβριος του '73 ήταν ένας μήνας γεμάτος από γεγονότα με εξαιρετική φόρτιση, όπως διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και εκδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Η απόφαση των φοιτητών να κλειστούν στο Πολυτεχνείο στις 14 Νοεμβρίου 1973 κορυφώνει τον αντιδικτατορικό αγώνα, αναπτερώνει το ηθικό του λαού και σφυρηλατεί την ενότητά του ενάντια στη δικτατορία.
Πολεμάει κανείς με ό,τι έχει. Και τα παιδιά του Πολυτεχνείου αποφάσισαν ν΄ αγωνιστούν όπως λέει ο ποιητής «με το μόνο πράγμα που τους έχει απομείνει. μια παλάμη τόπο κάτω απ΄ το ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη».
Στους 1050 χιλιόκυκλους οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» φοιτητές καλούν τον λαό σε συμπαράσταση. "Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο…" και ο λαός άκουσε. Και ο λαός πείστηκε. Και ο λαός ενθουσιάστηκε. Και ο λαός κατέβηκε στους δρόμους. Όμως «τέτοιες αποκοτιές ωστόσο μαθαίνοντας οι άλλοι, σφόδρα ταράχτηκαν». Και το απόγευμα της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου, της Μεγάλης Παρασκευής του νεότερου ελληνισμού, αρχίζουν τα δραματικά γεγονότα. Η αιματηρή καταστολή της εξέγερσης σφραγίστηκε με την είσοδο του άρματος μάχης στον περίβολο του Πολυτεχνείου. Με τη βία η δικτατορία ζήτησε να υποτάξει το πνεύμα της ελευθερίας και της Δημοκρατίας για να δικαιωθεί ο Καζαντζάκης που είπε «Σκοτώστε τους, ήθελαν να ‘ναι λεύτεροι».
Και «διαγενομένου» του Σαββάτου χτυπούσανε όπου να’ναι «σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση».
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έδιωξε αμέσως τη δικτατορία, συντέλεσε όμως καίρια στην πτώση της. Ήταν η συμπυκνωμένη έκφραση του πανελληνίου πόθου για ελευθερία, Δημοκρατία. Ελευθερία που δεν δόθηκε ποτέ από κανέναν ως δώρο στον λαό μας, αλλά που την κατέκτησε με το αίμα του και τους αγώνες του.
Τους «τυραννικούς ανθρώπους», πριν προλάβουν να υλοποιήσουν τους «πόθους» τους πρέπει να τους διαβλέπουμε, να τους εντοπίζουμε, να τους επισημαίνουμε και να τους καταπολεμούμε. Η τυραννία δεν αρχίζει όταν ξεκινάνε τα κάθε μορφής θωρακισμένα άρματα. Αλλά όταν δεν βλέπουμε εμείς τις ερπύστριές τους που «λαδώνονται» σε ανύποπτους χρόνους.
Η Διευθύντρια
Ο Σύλλογος Διδασκόντων
επέτειος