Για τον άνθρωπο που έχει τα μάτια του ανοιχτά, ο κόσμος γύρω του είναι μια καθημερινή ευκαιρία και μια συνεχής πρό[σ]κληση για ανακάλυψη μιας νέας άγνωστης χώρας. Όχι, δεν έχουν ειπωθεί όλα, ούτε έχουν όλα φανερωθεί. Είναι τέτοια η δυναμική φύση της ζωής, που δεν σε αφήνει να πλήξεις. Αντίθετα, σε παρασύρει διαρκώς στην έκπληξη! Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά... Ακριβώς για αυτόν τον λόγο και η εκπαίδευση δεν μπορεί ούτε πρέπει να μένει στατική κι αμετακίνητη σε φραγμούς, περιορισμούς ή σύνορα. Εκτός εάν, στήνοντας με σοφία και διάκριση εκείνο το “παιχνίδι” με τα εμπόδια, πετυχαίνει να προκαλεί με τον τρόπο αυτό τη συλλογική περιέργεια και απορία στους μαθητές.

Το παιχνίδι από μόνο του είναι μια απόλαυση για τα παιδιά. Αν μάλιστα, μέσα από αυτό το παιχνίδι μάθουν να οδηγούνται σε μια πληρέστερη κατανόηση του εαυτού τους και του κόσμου, τότε το κέρδος είναι διπλό: εκτός από διαρκώς φιλοπερίεργα, θα γίνονται ολοένα και πιο ανοιχτόμυαλα.

Αυτή τη φιλοσοφία του “παιχνιδιού”, από την οποία διαπνέονται όλα τα Αρσάκεια – Τοσίτσεια Σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, έχει ήδη ανακοινωθεί για τη νέα σχολική χρονιά, πυροδοτώντας τη σκέψη και το αίσθημα όλων μας: Τόσο η Προκήρυξη του 7ου Παναρσακειακού Μαθητικού Συνεδρίου όσο και αυτή των 12ων ΑΛΟΤΕ, δεν είναι τίποτε άλλο από δημιουργικές προ[σ]κλήσεις στη συλλογική μας περιέργεια για αναμέτρηση, ερμηνεία και κατανόηση του ανθρώπου και του κόσμου που μας περιβάλλει. Σταχυολογούμε μια δυο φράσεις, δηλωτικές αυτού του “παιχνιδιού”, από την καθεμιά:

Το 7^ο Παναρσακειακό Μαθητικό Συνέδριο με θέμα «Ο σύγχρονος άνθρωπος και η ψηφιακή τεχνολογία: προκλήσεις και προβληματισμοί» καλεί τους μαθητές να έρθουν αντιμέτωποι με τον δυναμικό κόσμο της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας και τους πολλαπλούς δρόμους που αυτή ανοίγει στο μέλλον. Πόσο γνωρίζουμε, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, το μέλλον που, απ’ ό,τι φαίνεται, πριν οι νέοι μεγαλώσουν, θα έχει γίνει παρόν; Πώς μπορούμε να ελέγξουμε και να αποφασίσουμε ποια απ’ όλα αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα, με ποιο τρόπο και υπό ποιες προϋποθέσεις θα οδηγήσουν τον κόσμο και τον άνθρωπο, τον πολίτη και τον ιδιώτη σε ένα αύριο πιο εύκολο αλλά ταυτόχρονα ουσιαστικό; Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον σημερινό νέο είναι να επινοήσει το μέλλον του.

«Όρια»: Μια λέξη μόνο, πολύσημη κι ευέλικτη, στιβαρή αλλά και παιχνιδιάρικη, ορίζει το θέμα στους φετινούς ΑΓΩΝΕΣ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ 2018-19 των Αρσακείων-Τοσιτσείων Σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, τους Αγώνες που αναδεικνύουν τη δημιουργική διάθεση των νέων παιδιών σε μια ποικιλομορφία καλλιτεχνικής έκφρασης. Αγαπητοί μαθητές κι αγαπητές μαθήτριες, Ακροβατώντας, κινηθείτε μέσα αλλά και πιο πέρα από αυτά. Αναζητήστε, δοκιμάζοντας να βυθομετρήσετε ή και να υπερβείτε τα όρια των αισθημάτων, των πραγμάτων, των λέξεων. Αγγίξτε τα όρια της σκέψης και των ονείρων σας. Κινηθείτε όπως εσείς αποφασίσετε: Πέρα ή πάνω από τα όρια, μέσα ή κάτω από αυτά, με ή χωρίς όρια. Μόνο στάσιμοι μη μείνετε…

Το Νεογράφημα, βαδίζοντας στον πέμπτο χρόνο της ζωής του με το δέκατο πέμπτο τεύχος του, εκτείνεται μέσα από τα άρθρα των νεαρών συντακτών του σε κάθε κατεύθυνση: συνομιλεί και ερευνά, ανιχνεύει κι απορεί, ανακαλύπτει αλλά και κρίνει. Παραμένει πάντως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σταθερά συντονισμένο με τη φιλοσοφία και τη χαρά αυτού του “παιχνιδιού” της έκπληξης. Γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι, που ακόμα δεν έχει ειπωθεί· κάτι που υπομονετικά περιμένει το δικό μας έξυπνο βλέμμα, για να πάρει αλλά και να δώσει ζωή. Γιατί, καταπώς λέει κι ο ποιητής, «Ψαρεύοντας, έρχεται η θάλασσα» (Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη).