Κοντεύουν Χριστούγεννα· πολυαναμενόμενα για χίλιους διαφορετικούς λόγους από όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Το άρωμά τους διατρέχει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ολόκληρο το δωδέκατο τεύχος του Νεογραφήματος. Για παράδειγμα, η «Σχολική Ζωή» είναι αφιερωμένη σε ένα Εικονογράφημα: μια συνομιλία μαθητών με το έργο τεσσάρων καλλιτεχνών, όλοι τους λίγο-πολύ... παράξενοι. Με μια παραξενιά, που παραδέχεται και μας την εκμυστηρεύεται ο ποιητής1:
Ήταν βέβαια πάντα λίγο παράξενος, έμενε στο διπλανό δωμάτιο,
όμως εκείνη τη νύχτα βγήκε στο δρόμο κρατώντας μια λάμπα
«Τι γυρεύεις;», του λέω. «Τη Θεοτόκο», μού λέει
–στην ακατάληπτη γλώσσα εκείνων που δίνουν νόημα σε μια εποχή.
Μήπως, όμως, και η δική μας ζωή –όχι μόνο η σχολική– δεν είναι μια συνεχής, συνειδητή ή κι ασυναίσθητη, συνομιλία με τον μυστικό Λόγο των πραγμάτων, μια αδιάκοπη δίψα και προσδοκία αυτός ο Λόγος να φανερωθεί και να γεννηθεί στη ζωή μας με σάρκα και οστά; Χριστούγεννα, λοιπόν, και...
«ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».
Τα κείμενα αυτού του τεύχους δείχνουν πως η αγάπη για τον άνθρωπο (τον κοντινό μας αλλά και τον κάθε άνθρωπο) υπάρχει και αποτελεί για όλους μας σημείο αναφοράς, αιτία ύπαρξης. Δείτε πώς οι μικροί μας φίλοι στο «Μικρογράφημα» δεν αρκούνται σε μια επιφανειακή αίσθηση ευωχίας των εορταστικών ημερών, πώς προχωρούν στη διατύπωση μιας, πιο ουσιαστικής, ανάγκης2:
Να είμαστε μια οικογένεια και να στηρίζουμε τους άλλους ανθρώπους,
ειδικά αυτούς που έχουν μεγάλα προβλήματα.
Ακούστε πώς συνοψίζονται οι ελπίδες ενός άρθρου για την απειλούμενη ειρήνη του κόσμου μας:
Μακάρι τα Χριστούγεννα αυτά το
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»
να φέρει την ειρήνη του αγγελικού αυτού ύμνου
στις καρδιές μας και σε όλο τον κόσμο.
Διαβάστε την υπερρεαλιστική προσέγγιση της περιπέτειας των ανθρώπινων σχέσεων στα λόγια ενός παιδιού:
Θα πληγωθούμε, αλλά θα περιποιηθούμε τις πληγές μας.
Θα πληγώσουμε κάποιον συνάνθρωπό μας,
αλλά θα του ζητήσουμε να μας συγχωρέσει.
Θα πέσουμε, αλλά θα ξανασηκωθούμε.
Σκεφτείτε, αναρωτηθείτε κι αναζητήστε, ποιος είναι αυτός που...
Είναι διατεθειμένος να σε αγαπάει έτσι όπως είσαι και να σε σέβεται.
Είναι πρόθυμος να σου έχει πάντα έτοιμη μια αγκαλιά για να τρέξεις,
όταν δεν θα έχεις κανέναν άλλο.
Χριστούγεννα: η γιορτή του Ανθρώπου, η γιορτή των παιδιών. Μήπως γι’ αυτό και τα παιδιά προσβλέπουν σε αυτά με καθαρότερα μάτια, μήπως γι’ αυτό τα περιμένουν με ειλικρινέστερη ελπίδα; Ας ακούσουμε, φίλοι, τα παιδιά κι ας συνομολογήσουμε –εμείς οι μεγάλοι– μαζί με τον ποιητή3:
Πιστεύω στα δισταχτικά αδέξια βήματα των ταπεινών...
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
1 Ευαγγελισμός, Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή «Ο αδελφός Ιησούς»
2 Παράβαλε τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη από το ποίημα Η γέννηση, ό.π.:
Έν’ άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ’δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. «Είδες, μου λέει, γεννήθηκε η ευσπλαχνία.» Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ, γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ’χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.
3 ό.π.
