«Σαλπάροντας για μια νέα Γη»

Στο πλαίσιο τής Παγκόσμιας Ημέρας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πραγματοποιήθηκε βιωματική δραστηριότητα στη Λέσχη MUN τής Zώνης Πολιτισμού και Επιστημών τής Γ΄ τάξης τού Α΄ Αρσακείου Γυμνασίου Ψυχικού υπό την καθοδήγηση τής υπεύθυνης καθηγήτριας κ. Μαρίας Μαρίν.

Βασισμένη στη δραστηριότητα τού προγράμματος «Δεξιότητες Ζωής» τού British Council και το εγχειρίδιο Compasito τού Συμβουλίου τής Ευρώπης, η άσκηση «Sailing to a New Land» αποσκοπεί στο να αποτιμήσουν οι μαθητές τι είναι απαραίτητο για την επιβίωση και την ανάπτυξή τους, να διαχωρίζουν τα «θέλω» από τις ανάγκες τους και να συνδέσουν τις ανθρώπινες ανάγκες με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ζητήθηκε, λοιπόν, από τους μαθητές να χωριστούν σε ομάδες των 4 ή 5 ατόμων και να φανταστούν ότι ετοιμάζονται να σαλπάρουν για μια νέα ήπειρο, όπου δε ζουν τώρα άλλοι άνθρωποι, γι’ αυτό, όταν θα φθάσουν, θα είναι υπεύθυνοι για την ίδρυση μιας νέας χώρας. Τα θρανία έγιναν τα πλοία τους και κάθε πλήρωμα πήρε από έναν φάκελο (τη βαλίτσα τους) με τις κάρτες των "θέλω" και των "αναγκών", δηλαδή τα πράγματα που μπορούσαν να έχουν μαζί τους για να ξεκινήσουν μια ζωή στη νέα χώρα...

Στην πραγματικότητα αυτές οι κάρτες εξέφραζαν τις ανθρώπινες ανάγκες: αυτά που χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος για να επιβιώσει, να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί σωστά και να ζήσει μια ζωή με αξιοπρέπεια. Από ένα απλό κινητό, μέχρι τη δίκαιη μεταχείριση, καθαρό περιβάλλον, προστασία από την κακοποίηση, εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη, δημοκρατικές εκλογές κ.ά.

Παρακολουθώντας τμηματικά την ταινία «Sailing to a new land», ειδικά φτιαγμένη από την κ. Μαρίν ώστε να ακολουθεί το σενάριο τού ταξιδιού και με εναλλαγή αφήγησης, οι μαθητές κλήθηκαν στη διάρκεια τού ταξιδιού να αντιμετωπίσουν διάφορες ατυχίες και κινδύνους: θαλασσοταραχή, τυφώνα, επίθεση φάλαινας, και κάθε φορά να επιλέγουν κάποιες από τις κάρτες που τους είχαν δοθεί ως αποσκευές για να τις πετάξουν στη θάλασσα, ώστε να επιβιώσουν και να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Τα μέλη κάθε ομάδας έπρεπε να αποφασίσουν από κοινού τι θα ρίξουν στη θάλασσα, δικαιολογώντας τι αφήνουν πίσω και γιατί.

Μερικά αντικείμενα ήταν εσκεμμένα αμφιλεγόμενα, με στόχο την παρακίνηση συζήτησης διαφωνιών και ερωτήσεων ώστε να πραγματοποιηθεί ένα πραγματικό debate. Όταν πια το πλοίο είχε φτάσει μετά από περιπέτειες στην καινούργια ήπειρο, ζητήθηκε από την κάθε ομάδα να συγκεντρώσει τις κάρτες που έμειναν για να θυμούνται όλοι τι φέρνουν στη νέα ήπειρο και να αναρωτηθούν αν έχουν όλα όσα χρειάζονται για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν σωστά. Στη συνέχεια έπρεπε να τοποθετήσουν τις κάρτες σε μια νοητή πυραμίδα ιεράρχησης βάζοντας τις πιο σημαντικές στη βάση της και τις λιγότερο σημαντικές στην κορυφή.

Έτσι, οι μαθητές συνειδητοποίησαν ότι κάποια δικαιώματα είναι απαραίτητα για να επιβιώσουμε, όπως το φαγητό, η ιατρική φροντίδα, το καθαρό νερό και ένα καταφύγιο. Όμως άλλα είναι απαραίτητα για τους ανθρώπους, ώστε να ζήσουν μια καλή ζωή και να αναπτυχθούν. Γιατί δεν είναι αρκετό απλώς να επιβιώνουμε.
Κατά τον απολογισμό έμφαση δόθηκε στην αλληλεξάρτηση των δικαιωμάτων.

Ο απώτερος στόχος τέτοιων δραστηριοτήτων είναι η ευαισθητοποίηση των νέων ανθρώπων ώστε να αποτελέσουν τους αυριανούς ενεργούς πολίτες, οι οποίοι θα ασχολούνται με τα κοινά, θα ενδιαφέρονται για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων και θα υπερασπίζονται, τόσο με τον λόγο όσο και με τις πράξεις τους, τα πανανθρώπινα, οικουμενικά ιδεώδη.