Αρσάκεια Ιωαννίνων

Ο Φεβρουάριος μέσα από το μάθημα της Ελληνικής Παράδοσης

Η παράδοση ενός λαού απεικονίζει με τον καλύτερο τρόπο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ψυχής και του πνεύματός του.

Το μάθημα της Ελληνικής Παράδοσης που διδάσκεται στα σχολεία μας έχει ως στόχο όχι μόνο να φέρει τους μικρούς μαθητές σε επαφή με τον πλούτο του λαού μας, αλλά να τον διασώσει και να τον μεταδώσει στις επόμενες γενιές.

Σύμφωνα με το μάθημα της Ελληνικής Παράδοσης, ο Φεβρουάριος είναι ο πιο μικρός μήνας του χρόνου. Είναι ο μήνας ο Κουτσός, ο Κούντουρος και ο Κούτσουρος, δηλαδή με την κομμένη ουρά, όπως τον λένε στον Πόντο, ο Κουτσούκης ή Μικρός ή Κούτσουλος, όπως τον λένε στην Κύπρο και φυσικά ο Κουτσοφλέβαρος όπως τον λένε σε όλη την Ελλάδα.

Ο Φεβρουάριος αν και έχει τις λιγότερες ημέρες απ’ όλους τους μήνες του χρόνου, ωστόσο έχει πολλές γιορτές και γι’ αυτό ο λαός μας τον τιμά με τόσο σεβασμό. Ο μήνας αυτός ξεκινάει με τρεις γιορτές που όλες μαζί λέγονται Συμόγιορτα : του Αγίου Τρύφωνα, της Υπαπαντής και του Αγίου Συμεών την 1η, 2η και 3η Φεβρουαρίου αντίστοιχα.

Τον Φεβρουάριο ανοίγει και το Τριώδιο, ξεκινούν δηλαδή οι τρεις εβδομάδες της Αποκριάς. Σε ολόκληρη την Ελλάδα οι κάτοικοι συνηθίζουν την περίοδο αυτή να μεταμφιέζονται και ντύνονται: Κουδουνάτοι, Καρνάβαλοι, Γενίτσαροι, Κουκούγεροι κ.ά. Σχεδόν παντού οι μεταμφιεσμένοι μαζεύονται σε ομάδες, τραγουδούν, χορεύουν και δίνουν παραστάσεις στους συμπολίτες τους.

Επειδή ο Φεβρουάριος κάθε τέσσερα χρόνια αντί για 28 παίρνει και μία ακόμη ημέρα, την 29η  ο λαός μας το έτος αυτό το λέει δίσεκτο και το θεωρεί κακότυχο.

Το Φλεβάρη μη φυτέψεις,

ούτε να στεφανωθείς.

Τρίτη μέρα μη δουλέψεις,

Σάββατο μη στολιστείς.



Πώς όμως ο Φεβρουάριος έχει τις λιγότερες ημέρες του έτους;

Ο Ιούλιος Καίσαρας είχε γνωρίσει στο παλάτι της Κλεοπάτρας τον Σωσιγένη, αλεξανδρινό αστρονόμο, με τον οποίο είχε συζητήσει τις πιθανές μετατροπές του ημερολογιακού συστήματος. Μετά από εισήγηση του Σωσιγένη αποφασίστηκε να υιοθετηθεί το ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο ένα έτος 365 ημερών ίσχυε για τρία χρόνια και στη συνέχεια υπήρχε ένα έτος με 366 ημέρες.

Ο πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος, αφιερωμένος στον θεό του πολέμου, ο οποίος όμως συμβόλιζε και τις δυνάμεις της φύσης. Έτσι μια σειρά από γιορτές αφιερωμένες σε αυτόν ήταν προγραμματισμένες για να γιορταστεί ο ερχομός της άνοιξης. Προφανώς ο πρώτος μήνας του έτους δεν μπορούσε παρά να έχει 31 ημέρες.

Ο δεύτερος μήνας ονομάστηκε Απρίλιος από το aperire (ανοίγω) προκειμένου να συμβολίσει την έξοδο των φυτών από τη γη και αφιερώθηκε στην Αφροδίτη.

Η εναλλαγή των 31 ημερών με 30 συνεχίστηκε για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, οι οποίοι αφιερώθηκαν στις θεές Μαία και Ήρα αντίστοιχα.

Ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να δώσει στον 5ο μήνα, το όνομα του Ιουλίου, αναμορφωτή του ημερολογίου και βεβαίως διατήρησε τις 31 ημέρες του.

 Όταν όμως το όνομα του Αυγούστου δόθηκε στον έκτο μήνα, το διαμέτρημα του ανδρός δεν επέτρεπε στον μήνα αυτό να είναι μικρός και ο Αύγουστος απέκτησε επίσης 31 ημέρες.

Και επειδή ο Ιανουάριος έπρεπε να έχει 31 ημέρες δεδομένου ότι ήταν αφιερωμένος στον Ιανό, δεν απέμειναν παρά 28 ημέρες για τον Φεβρουάριο, τον τελευταίο μήνα του χρόνου!