Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει.
Οδ. Ελύτης
Όλα έχουν πάρει το χρώμα
της σπάνιας υποδοχής.
Άνθρωποι, σπίτια, δρόμοι
κι ήρθαν τα Χριστούγεννα.
Η ψυχή μειλίχια βγαίνει απ’ τα κάγκελά της
ν αγγίξει θέλει την αγιότητα των στιγμών.
Να πλυθεί στο περίσσιο φως τ αστεριού
π’ οδήγησε τους μάγους στη σπηλιά.
Επί γης Ειρήνη να ψάλλει…
Γεράσιμος Λυμπεράτος
Με χαρά, αγαλλίαση και ευφροσύνη εορτάζει η εκκλησία μας το μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Θεανθρώπου στο ταπεινό σπήλαιο το οποίο αποτελεί μυστήριο «μέγα και παράδοξο» αλλά και γεγονός οικουμενικό, πνευματικό και αληθινό. Ο εορταστικός κύκλος των Χριστουγέννων είναι μια διαχρονική έκφραση της εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Η Γέννηση του Χριστού μέσα στην ιστορία και στο χρόνο είναι μοναδικό γεγονός στην ιστορία των θρησκειών και αποτελεί την απόλυτη ιδιαιτερότητα της χριστιανικής διδασκαλίας έναντι των άλλων θρησκειών. Η Γέννηση του Χριστού είναι η ανακεφαλαίωση της δημιουργίας του ανθρώπου. Είναι αναδημιουργία, ανακίνηση, επαναφορά. Είναι η αρχή της μεγαλύτερης επ-Ανάστασης όλων των εποχών.
Χριστούγεννα: ο Χριστός ταπεινώνεται, αυτοελαττώνεται, σμικρύνεται, γίνεται βρέφος και λειτουργεί καταλυτικά ως ισχυρό αντίδοτο κατά της ανθρώπινης έπαρσης, ως αύρα με την οποία ποτίζεται και δροσίζεται η ξηρασία της ανθρώπινης μοναξιάς. Το μυστήριο των Χριστουγέννων ο ανθρώπινος λόγος μπορεί να το δει με δύο τρόπους: του παραλόγου και του παραδόξου. Αν το δεχτεί ως παράλογο παύει να το συζητάει. Αν το δει ως παράδοξο θα το δεχτεί ως τομή, ως ένα ανεπανάληπτο γεγονός, ως ένα θαύμα που σπάζει τις κατηγορίες της ανθρώπινης σκέψης. Άλλωστε η πίστη ως το μεγάλο μεταφυσικό γεγονός της ψυχής υπερβαίνει την τάξη των αναγκαιοτήτων. Είναι μια προσωπική, αποκαλυπτική εμπειρία που αφαιρεί κάθε απόδειξη.
Στην εποχή μας είναι σύνηθες το φαινόμενο οι μεγάλοι εορταστικοί κύκλοι της εκκλησίας μας να προσπερνώνται από τη συντριπτική πλειοψηφία με κοσμικό και υλόφρον πνεύμα. Έτσι το γεγονός της Γέννησης του Χριστού έγινε για τους περισσότερους μια απλή, μυθική, λαογραφική δοξασία. Εγκλωβίστηκε στις παρωπίδες της ηθικής χρησιμοθηρίας, της αφηρημένης ιδεολογίας και του συναισθηματισμού. Η απώθηση της αλήθειας της ενανθρωπίσεως του Θεού, η αντικατάστασή της με την συναισθηματική ψευδαίσθηση και τον κενό διάκοσμο αποκαλύπτει την υπαρξιακή μας ένδεια. Οι στιλπνές επιφάνειες της καταναλωτικής ευημερίας φανερώνουν και την έλλειψη του νοήματος της Γέννησης του Χριστού. Αγρυπνεί άραγε η θρησκευτική συνείδηση του κόσμου; Γίνεται η καρδιά της ανθρωπότητας αυτές τις πνευματοφόρες μέρες αυτόπτης μάρτυρας της αιώνιας αλήθειας;
Ας παραμερίσουμε, λοιπόν, τον ορθολογισμό, τον σκεπτικισμό, την υπερηφάνεια, την αυτάρκεια του ανθρώπου, την αγωνιώδη μέριμνα του βίου, τα πάθη, τις αδυναμίες, τη ρουτίνα πολλών καθημερινών πράξεων και μάταιων επιδιώξεων που κατατρώγουν τη ζωή μας. Ας αποβάλουμε τον εγωισμό μας, την ιδιοτέλεια, την άπονη, αδιάφορη, ανείρευτη και ανειρήνευτη ζωή και ας προσέλθουμε στο σπήλαιο με ταπείνωση και απλότητα ώστε να:
«Εορτάσωμεν μη πανηγυρικώς αλλά θεϊκώς
Μη κοσμικώς αλλά υπερκοσμίως
Μη τα ημέτερα αλλά τα του Δεσπότου
Μη τα της ασθενείας αλλά τα της ιατρείας
Μη τα της πλάσεως αλλά της αναπλάσεως»
Ιωάννης Χρυσόστομος
«Χριστός ετέχθη - Αληθώς ετέχθη»
Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Διδασκόντων
Αμαλία Μαυροειδή
Χριστούγεννα