Με την εξαιρετική μουσικοθεατρική παράσταση "Τα παιδιά τής χορωδίας"  ξεκίνησε ο εορτασμός των 180 χρόνων από την ίδρυση τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (1836). Οι μαθητές τού Ομίλου Χορωδίας των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού, με την καθοδήγηση των καθηγητών τους κ. Κωνσταντίνας Γύφτουλα (Μουσικής), Μαρικίτας Μιχαλοπούλου (Μουσικής) και Ευάγγελου Κατσιναβάκη (φιλολόγου), εντυπωσίασαν το κοινό με τον τρόπο που απέδωσαν τα απαιτητικά τραγούδια τής ομώνυμης γαλλικής ταινίας "Les Choristes".
Συμμετείχε η Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων τού καθηγητή κ. Παύλου Σεργίου με διευθυντή τον κ. Πέτρο Στυλιανού. Σολίστ στο πιάνο ήταν η καθηγήτρια τού Β΄ Αρσακείου Γυμνασίου  Ψυχικού Κωνσταντίνα Γύφτουλα και τσελέστα έπαιξε η καθηγήτρια τού  Α΄ Αρσακείου Γυμνασίου Ψυχικού Μαρικίτα Μιχαλοπούλου. Την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο Φωκάς Ευαγγελινός και τους κεντρικούς ρόλους ερμήνευσαν οι ηθοποιοί Δημήτρης Λιγνάδης, Γιάννης Παναγόπουλος, Δημήτρης Δεγαΐτης και Νίκος Καρδώνης.
Το έργο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία σε δύο παραστάσεις στις 9 και 10 Φεβρουαρίου 2016 στην κεντρική σκηνή τής Στέγης τού Ιδρύματος Ωνάση.

• 
•  

Τα έσοδα τής εκδήλωσης θα διατεθούν στο Ταμείο Υποτροφιών των Αρσακείων Σχολείων, για τη στήριξη μαθητών των Αρσακείων των οποίων οι γονείς αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα.

Διαβάστε την κριτική τού Γιώργου Σαρηγιάννη εδώ

************************************************************************************

Λίγα λόγια για το έργο από τον φιλόλογο κ. Ευ. Κατσιναβάκη, που ανέλαβε τη διασκευή 

Τα παιδιά τής χορωδίας
Θεατρική μεταφορά τής ομώνυμης ταινίας («LesChoristes»)

Η περίφημη γαλλική ταινία «LesChoristes» προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση και ενθουσιασμό, αφ’ ενός μεν για τα εξαίρετα παιδαγωγικά και κοινωνικά της μηνύματα, αφ’ ετέρου δε για την υπέροχη μουσική της. Από τη μια εξετάζει το ακανθώδες ζήτημα τής ειδικής αγωγής των σχολείων για προβληματικά παιδιά. Αποκαλύπτει την απίστευτη προκατάληψη, προχειρότητα και αδιαφορία με την οποία τα εν λόγω παιδιά αντιμετωπίζονται και καυτηριάζει τον κοινωνικό αποκλεισμό που υφίστανται και την εκ προοιμίου απόρριψή τους από τους πάντες. Από την άλλη αντιπαραθέτει τον εκπαιδευτικό λειτουργό με τον εκπαιδευτικό-υπάλληλο και καταγγέλλει το γεγονός ότι ο πρώτος, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αντί να επιβραβεύεται για το έργο που επιτελεί, εξουδετερώνεται από ένα σύστημα που, αντί να υποστηρίζει τις δημιουργικές πρωτοβουλίες, συντρίβει οποιονδήποτε θελήσει να ταράξει τα λιμνάζοντα. Εκ παραλλήλου προβάλλει την τεράστια παιδαγωγική αξία τής μουσικής και τα πραγματικά θαύματα που αυτή μπορεί να επιτελέσει ως παιδαγωγικό μέσο στα χέρια ενός άξιου εκπαιδευτικού.

Πρόκειται για την ιστορία ενός μεσήλικα μουσικοδιδασκάλου, που το 1949 διορίζεται ως Επόπτης-παιδονόμος στον «Βυθό τού Έλους», ένα οικοτροφείο για προβληματικά παιδιά στα περίχωρα τής Lyon. Η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι τραγική. Τα παιδιά είναι ορφανά τα περισσότερα και εγκαταλελειμμένα. Ο Διευθυντής τούς συμπεριφέρεται με απάνθρωπη σκληρότητα, συμπαρασύροντας και όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό. Αποτέλεσμα είναι ένας διαρκής άγριος πόλεμος διδασκόντων και διδασκομένων. Η συμπεριφορά των μαθητών είναι εκτός ορίων, από θρασύτατη έως επικίνδυνη, και ό,τι κι αν κάνουν καλύπτεται από απαράβατο νόμο σιωπής. Οι δάσκαλοι απαντούν με σκληρές ομαδικές τιμωρίες επί δικαίους και αδίκους αδιακρίτως, οι οποίες μόνο επιδεινώνουν την κατάσταση.

Ο νέος Επόπτης, μολονότι υφίσταται και ο ίδιος τα μύρια όσα από την πρώτη στιγμή, κατορθώνει βαθμιαία να αναστρέψει την κατάσταση, συμπεριφερόμενος προς τα παιδιά με αγάπη αλλά και με σταθερότητα και δικαιοσύνη. Αντιτάσσει στην αναίδεια των μαθητών χιούμορ και διακωμωδεί τους αναιδείς μπροστά σε όλη την τάξη. Ουδέποτε αναφέρει στον Διευθυντή την παραβατική τους συμπεριφορά, επιβάλλει όμως ο ίδιος τιμωρίες πρωτότυπες και παιδαγωγικές, που αναγκάζουν τους μαθητές να συνειδητοποιήσουν το σφάλμα τους. Για πρώτη φορά τα παιδιά βλέπουν κάποιον να τους συμπεριφέρεται με δικαιοσύνη, ενδιαφέρον και στοργή. Σε επιστέγασμα όλων αυτών δημιουργεί μια χορωδία, στην οποία δίνει ρόλο σε όλους, ακόμη και στους άμουσους και φάλτσους. Δουλεύοντας με επιμονή και υπομονή, κατορθώνει μέσα σε λίγες εβδομάδες να δημιουργήσει ένα αξιόλογο παιδικό φωνητικό σύνολο, κυρίως όμως να κερδίσει οριστικά τους μαθητές, καθοδηγώντας τους στην ανακάλυψη τής μαγείας τής μουσικής. Ακόμη και τα πιο σκληρά και προβληματικά παιδιά, πραγματικά αγρίμια, λίγο-λίγο εξημερώνονται.

Η χορωδία και η παιδαγωγική τού νέου Επόπτη μεταμορφώνουν βαθμιαία διδάσκοντες και διδασκόμενους στον «Βυθό τού Έλους». Μόνο ο Διευθυντής αποτελεί εξαίρεση. Η ριζική βελτίωση φαίνεται να τον ενοχλεί μάλλον, παρά να τον ευχαριστεί, ενώ αντιμετωπίζει τον νέο Επόπτη και τις παιδαγωγικές μεθόδους του με απαξίωση και χλευασμό. Όταν όμως εκδηλώνεται ευρύτερο ενδιαφέρον για το παιδαγωγικό πείραμα, ο Διευθυντής οικειοποιείται αναίσχυντα τη δημιουργία τής χορωδίας ως δική του ιδέα, με αποτέλεσμα να προταθεί για το παράσημο τής Λεγεώνας τής Τιμής. Ωστόσο μια πυρκαγιά που εκδηλώνεται στο οικοτροφείο ενώ οι μαθητές βρίσκονται σε εκδρομή ανατρέπει πλήρως την κατάσταση. Μέρος του κτηρίου καταστρέφεται, η παρασημοφόρηση ματαιώνεται και ο νέος Επόπτης απολύεται από τον έξαλλο Διευθυντή. Η βίαιη λεκτική τους αντιπαράθεση αποκαλύπτει πλήρως τον ποταπό χαρακτήρα και την αποκρουστική προσωπικότητα τού τελευταίου.

Ωστόσο, το σύντομο πέρασμα τού Επόπτη από τον «Βυθό τού Έλους» έχει αλλάξει τα πάντα. Οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί έχουν συνειδητοποιήσει πόσο εγκληματική ήταν η αντιμετώπιση των μαθητών πριν από την άφιξή του, ενώ για τα παιδιά έχουν ανοίξει δρόμοι για την πρόοδο, την εξέλιξη και την κοινωνική τους ένταξη.

Όλα αυτά τα θαυμάσια παιδαγωγικά και κοινωνικά μηνύματα είναι επενδεδυμένα με μια υπέροχη μουσική, μια μουσική που πραγματικά μαγεύει και υποστηρίζει με τον πλέον πειστικό τρόπο το βασικό μήνυμα, ότι η μουσική αποτελεί ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό παιδαγωγικό μέσο, που διαθέτει τεράστια δύναμη και μπορεί στην κυριολεξία να μεταμορφώσει ανθρώπους και καταστάσεις. Έτσι, «Τα παιδιά τής χορωδίας» αποτελούν ένα ιδανικό από κάθε άποψη έργο για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών, ταυτόχρονα δε έναν πολύ υψηλού επιπέδου στόχο για οποιαδήποτε χορωδία. Η θεατρική λοιπόν μεταφορά τής ταινίας από τον Μουσικό Όμιλο των Γυμνασίων και Λυκείων των Αρσακείων Ψυχικού σε συνεργασία με την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων εναρμονίζεται πλήρως με το πνεύμα τής υψηλού επιπέδου Παιδείας που τα Αρσάκεια Σχολεία φιλοδοξούν να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία και αποτελεί ένα φιλόδοξο και σύνθετο εγχείρημα, για το οποίο οι υπεύθυνοι για τον Όμιλο εκπαιδευτικοί τής Φ.Ε. συνεργάζονται με κορυφαίες προσωπικότητες τού θεατρικού και τού μουσικού χώρου, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά για την ανεκτίμητη ανιδιοτελή προσφορά τους, καθώς μάλιστα ο οικονομικός στόχος τού εγχειρήματος είναι η ενίσχυση τού Ταμείου Υποτροφιών τής Φ.Ε. Η τεράστια σημασία τής ύπαρξης και λειτουργίας τού τελευταίου σήμερα, κάτω από τις κρίσιμες οικονομικές και γενικότερες συνθήκες που βιώνουμε, είναι αυτονόητη. Ομοίως, ευχαριστούμε θερμά τη Στέγη τού Ωνασείου Ιδρύματος για τη δωρεάν παραχώρηση τύς κεντρικής της σκηνής με όλη την τεχνική υποδομή της.

Για όλους τους παραπάνω λόγους καλούμε το κοινό να δώσει ένα δυναμικό παρόν στις δύο παραστάσεις μας, στις 8.30 το βράδυ τής 9ης και τής 10ης Φεβρουαρίου, στη Στέγη. Πιστεύουμε πως αξίζει πραγματικά τον κόπο.

                                                                                                                Ευάγγελος Κατσιναβάκης
                                                                                                                                φιλόλογος



Δείτε εδώ το Δελτίο Τύπου.

Ο Φωκάς Ευαγγελινός έδωσε συνέντευξη στο Βήμα για τη συμμετοχή του στην παράσταση:

«Ο νέος καθηγητής καταλαβαίνει αμέσως περί τίνος πρόκειται. Φτιάχνει μια χορωδία στο σχολείο και ανακαλύπτει μέσα από τη μουσική, μέσα από το τραγούδι, μέσα από τις τέχνες ότι τα παιδιά γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Αλλάζει ο χαρακτήρας τους. Επειδή είμαι και εκπαιδευτικός, με έχει αγγίξει πολύ, μου αρέσει και πιστεύω ότι θα βγει μια πολύ συγκινητική παράσταση» λέει στο «Βήμα» ο κ. Φωκάς Ευαγγελινός - η καλλιτεχνική επιμέλεια φέρει την υπογραφή του.
Η βραβευμένη μουσική και τα τραγούδια της ομώνυμης γαλλικής ταινίας πλαισιώνονται από θεατρικά δρώμενα, αφήγηση και προβολές και η μουσικοθεατρική παράσταση αναδύεται μέσα από τις νότες της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων και της Χορωδίας των Αρσάκειων Σχολείων Ψυχικού. «Είναι μια καταπληκτική χορωδία με περίπου 65 μαθητές με ωραίες φωνές» σχολιάζει ο κ. Ευαγγελινός.
Μπορεί η επί σχεδόν τρεις μήνες συνεργασία με τόσα παιδιά για κάποιους να φαντάζει δύσκολο έργο, αλλά για τον ίδιο είναι μια εύκολη υπόθεση γιατί «εδώ και 20 χρόνια που έχω τη σχολή χορού έρχομαι καθημερινά σε επαφή με τα παιδιά. Είναι μια εύκολη διαδικασία από την άποψη ότι μου δίνει και εμένα χαρά και μου αρέσει το αποτέλεσμα και τους μιλάω στη γλώσσα που πρέπει να τους μιλάμε. Είναι πολύ σημαντικό το να αγγίζεις τις ψυχές τους επειδή δεν είναι μόνο το τι θα μάθει το παιδί, είναι ο τρόπος που θα το μάθει και ο τρόπος που θα το προσεγγίσεις. Καμιά φορά δεν πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε μόνο σαν μικρά, αν τα αντιμετωπίζουμε λίγο σαν μεγαλύτερα παιδιά - που η σκέψη τους τρέχει περισσότερο από την ηλικία τους - είναι πολύ πιο εύκολη η επικοινωνία» εξηγεί.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.