ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

Η πόλη της Λάρισας, στο άκρο τού βασιλείου, αποτελούσε το επίκεντρο τού οικονομικού συγκοινωνιακού και πολιτικού ενδιαφέροντος στις αρχές του 20ού αιώνα. Η περιοχή παρουσίαζε επί πλέον πληθυσμιακή αύξηση και οικονομική δραστηριότητα.
ΕΙΚΟΝΑ 1. Η Η Λάρισα στις αρχές του 20ού αι.

Το αίτημα για τη δημιουργίας «Αρσακείου» στην πόλη είχε διατυπωθεί πολύ παλαιότερα από τον Δήμο Λαρίσης «διά τήν προσγενησομένην εἰς τόν τόπον ὠφέλειαν ἐκ τῆς συστάσεως αὐτοῦ» . Για διάφορους λόγους δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια. Το αίτημα επανήλθε το 1902 ,όταν ο Δήμαρχος Λαρίσης απέστειλε στο ΔΣ της ΦΕ ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλεως εγκεκριμένο από τον Νομάρχη, με το οποίο εκφράζεται η ευχή να συσταθεί Αρσάκειο Παρθεναγωγείο στη Λάρισα. Το ψήφισμα διαβάστηκε στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΦΕ της 10^ης Ιουλίου 1902 .

Αναμνηστική φωτογραφία των Αρσακειάδων που αποφοίτησαν από το Αρσάκειο Λάρισας το 1925

Η θέση της πόλεως, στα βόρεια τότε σύνορα τού Ελληνικού κράτους έκανε τον Πρόεδρο της ΦΕ Κωνσταντίνο Καραπάνου να εισηγηθεί τήν ίδρυση σχολείου στη Λάρισα γιατί θα υπήρχε μεγάλη εθνική ωφέλεια, λόγω τής θέσης τής πόλης στα σύνορα με την όμορη τουρκοκρατούμενη επικράτεια,τονίζοντας ότι το εγχείρημα αυτό δεν θα ζημίωνε την Εταιρεία. Την εποπτεία τού σχολείου θα είχε εφορευτική επιτροπή αποτελούμενη από τον Μητροπολίτη Λάρισας, τον Νομάρχη και τον Δήμαρχο. Η συμφωνία της ΦΕ με τον Δήμο προέβλεπε την ετήσια επιχορήγηση του σχολείου από το Δήμο με το ποσό των 7000 δρχ, θα αναλάμβανε τα έξοδα πρώτης εγκατάστασης και αναγνώριζε στη ΦΕ το δικαίωμα να κλείσει το σχολείο αν ο Δήμος αθετήσει τις υποσχέσεις του. Έτσι, το ΔΣ της ΦΕ ενέκρινε στις 14 Αυγουστου του 1902 την ίδρυση του σχολείου και ανέθεσε στην  Αγγελική Βασιλακοπούλου-Μαυρέα να μεταβεί στη Λάρισα και να οργανώσει το σχολείο.


Κατασκευή έκτυπων γεωγραφικών χαρτών στην Ε τάξη του Δημοτικού του Αρσακείου Λάρισας.

 Τον Σεπτέμβριο του 1902 λοιπόν, λειτούργησε το Αρσάκειο Λαρίσης , το οποίο περιελάμβανε  Διδασκαλείο, Πρότυπο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο. Μετά την αποχώρηση της Αγγελικής Βασιλακοπούλου ορίστηκε αρχικά η Χριστίνα Δεσύλα την οποία διαδέχθηκε το 1903 η Ελπινίκη Καρακούση, μία πολύ μορφωμένη δασκάλα με σπουδές στη Γερμανία. Μόλις ανέλαβε τη διεύθυνση το ίδρυμα εξοπλίστηκε με τα απαραίτητα όργανα διδασκαλίας της Φυσικής, πίνακες και όργανα για το Νηπιαγωγείο και αρμόνιο για τη διδασκαλία τής Μουσικής. Η τοπική εφημερίδα «Όλυμπος» έγραφε: «Το Ἳδρυμα τοῦτο σύν τῷ χρόνῳ θέλει ἒσθε σπουδαῖος παράγων οὐχί μόνον τῆς Θεσσαλίας ἀλλά και πέραν τῶν συνόρων θέλει ἀναπτερώσει τάς ελπίδας πολλῶν Ἑλληνίδων προς τελειοτέραν ἐκπαίδευσιν.»


Διδασκαλία αριθμητικής στη Γ τάξη του Δημοτικού του Αρσακείου Λάρισας.

Το σχολείο στεγάστηκε αρχικά σε κτήριο που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Ιάσονος και Ηπείρου, ενώ μετεφέρθη αργότερα σε μεγαλύτερο κτήριο στην γωνία των οδών Βασιλέως Παύλου και Ασκληπιού. Δίδασκε σ΄ αυτό ο Διευθυντής του Διδασκαλείου Αρρένων Α. Σακελλαρίου (Ιστορία, Γεωγραφία, Οικιακη παιδαγωγική και Υγιεινή), ο Διευθυντής του Γυμνασίου Λάρισας Γ. Ζηκίδης (Ελληνικά) και οι καθηγητές Δελένδας (Θρησκευτικά) και Μ. Αναγνώστου (φυσικομαθηματικά). Στο Δημοτικό δίδασκαν οι Λαρισαίες δασκάλες Β. Πιπινοπούλου και Β. Χαραλάμπους.


Μάθημα Γεωμετρίας στο Αρσάκειο Λάρισας.

 Το 1906 την Διεύθυνση ανέλαβε η Αικατερίνη Βαρουξάκη.  «Ἀπό τῶν πρώτων ὡρῶν τῆς ἐν τῷ Ἀρσακείῳ άναλήψεως τῶν καθηκόντων αὐτῆς, ἡ Δεσποινίς Βαρουξάκη, διά τῆς πραγματικῆς μορφώσεώς της, τῆς εὐγένείας τοῦ χαρακτῆρος , τῆς προσήνειας τῶν τρόπων της ἐφείλκυσεν ἀμέριστον μέν τήν ὑπόληψιν καί τήν ἐκτίμησιν πάσης τῆς παρ’ἡμῖν κοινωνίας, εἰληκρινή δε τήν ἀγάπην τῶν ἐν τῷ σχολείῳ ἐκπαιδευομένων κορασίων.» γράφει η τοπική εφημερίδα «Σάλπιγξ». Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913 το σχολείο έκλεισε και η Αικατερίνη Βαρουξάκη πήγε στο Βόλο όπου και οργάνωσε το Νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Το 1914 άρχισε να λειτουργεί στην Λάρισα και Αστικό Αρσάκειο σχολείο.



Η διευθύντρια Ελ. Βαρουξάκη  οργάνωσε Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων.

Λόγω της γεωγραφικής θέσης της πόλεως, στο κέντρο του εύφορου Θεσσαλικού κάμπου, το ΔΣ  της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας θεώρησε σημαντικό οι απόφοιτες δασκάλες, οι οποίες θα δίδασκαν στις γύρω περιοχές να έχουν γνώσεις γεωπονικής, γι αυτό και ανέθεσε το μάθημα της Γεωπονίας σε καθηγητή της Αβερωφείου Γεωπονικής Σχολής. Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν έλειψαν τα λειτουργικά προβλήματα και οι διαφωνίες μεταξύ του Δήμου και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, κυρίως όταν ο Δήμος απαιτούσε να δημιουργηθεί Οικοτροφείο ενώ η ΦΕ δεν ήθελε. Η Ελ. Βαρουξάκη παρέμεινε στη Διεύθυνση του σχολείου 10 χρόνια. Μετά τη διαδέχτηκαν ο Χρ. Οικονόμου, Μιχ. Παπαμαύρος, Παν. Αντωνόπουλος, Άννα Γιαννοπούλου, Δημ. Γαρδίκας και Ειρ. Χρυσοχόου...

Δραματοποίηση μαθήματος Ιστορίας στη Β τάξη του Δημοτικού Λαρισας


Η Δ΄ τάξη του Διδασκαλείου Λάρισας παρακολουθεί μαθήματα ζωοτεχνίας στη Γεωργική σχολή

Σε Λαρισινή Εφημερίδα της Κυριακής 3 Ιουλίου 1983 γράφει ο δημοσιογράφος Κώστας Περραιβός «Για τους νεώτερους σημειώνω ότι το Αρσάκειο στεγαζόταν σε τρία κτήρια από τα οποία τα δύο διώροφα και ένα ισόγειο. Διέθετε επί πλέον και ένα μεγάλο υπόστεγο και αυλή για γυμναστική Το κτηριακό αυτό συγκρότημα βρισκόταν εκεί όπου σήμερα είναι το ΙΚΑ [2] και αποτελούσε ιδιοκτησία της οικογενείας Οικονόμου. Το Αρσάκειο Λάρισας λειτούργησε από το 1903 έως το 1937. Προτιμήθηκε η Λάρισα γιατί τότε ήταν παραμεθόριος πόλη και σκοπός των Αρσακείων ήταν να σπουδάζουν Δασκάλες κορίτσια που προέρχονταν από την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και όταν τέλειωναν γύριζαν στον τόπο τους και εκτελούσαν εθνική αποστολή διδάσκοντας στα Μακεδονόπουλα τη γλώσσα των προγόνων τους, την ιστορία των Ελλήνων και τόνωναν το εθνικό φρόνημα των κατοίκων. Ήταν πραγματικά εθναποστολική η παρουσία τους ανάμεσα στους σκλαβωμένους Μακεδόνες, γι αυτό οι Βούλγαροι που αντελήφθησαν το ρόλο τους στράφηκαν με μανία εναντίον τους γιατί στέκονταν εμπόδιο στην προσπάθεια αφελληνισμού του Μακεδονικού πληθυσμού.


Μάθημα πραγματογνωσίας σε ξυλουργείο για τη Β' ταξη του Δημοτικού του Αρσακείου Λάρισας.


Μάθημα γεωπονικής του Αρσακείου Διδασκαλείου Λάρισας στη Γεωργική Σχολή.   

 Στο Αρσάκειο Λάρισας γίνονταν δεκτά και ντόπια κορίτσια από την Λάρισα αλλά με δίδακτρα.»  Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος ασχολείται με την Αρσακειάδα Μαρίνα Κονδύλη, η οποία αποφοίτησε από το Αρσάκειο το 1925. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της  τα έζησε στη Λάρισα  και διηγιόταν στα παιδιά της ότι όταν σχόλαγε το Αρσάκειο τις ακολουθούσε μέχρι τα σπίτια τους «ένα κοπάδι πεινασμένοι λύκοι» τα ονόματα μερικών μάλιστα τα είχε συγκρατήσει πολύ καλά. «Οι καθημερινοί κυνηγοί των Αρσακειάδων έστηναν παγανιά στην πλατεία του Ταχυδρομείου κι αν κάποια έσκαζε μειδίαμα την έπαιρναν κατόπι μέχρι το σπίτι. Κάποιος νεαρός αξιωματικός του ιππικού κάθε απόγευμα, καβάλα σε ένα ωραίο άλογο, έκοβε βόλτες γύρω από το Αρσάκειο, ελπίζοντας ότι κάποια θα υπέκυπτε στη γοητεία του.»


Δίπλωμα Αρσακειάδας έτους 1919


Απολυτήριο Αρσακειάδας του έτους 1921


Απόδειξη αγοράς χαρτικών για το Αρσάκειο Λάρισας

Τον Ιανουάριο του 1923 το κτήριο του σχολείου επιτάχθηκε για να εγκατασταθούν εκεί πρόσφυγες. Γρήγορα όμως επεστράφη στην ΦΕ. Το 1930 το σχολείο παρουσίαζε μεγάλο έλλειμμα γι αυτό και άρχισε να γίνεται λόγος για την κατάργησή του. Και πάλι η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία αποφάσισε να το διατηρήσει για να ολοκληρώσει το έργο του. Τελικά, το σχολείο έκλεισε το 1937, όταν καταργήθηκαν τα Διδασκαλεία και ιδρύθηκαν οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες.


ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Το 1874 υπεβλήθη για πρώτη φορά στη ΦΕ αίτημα από «πλειάδα εὐυπολήπτων πολιτῶν»  της πόλης των Πατρών  για την  ίδρυση  Αρσακείου Παρθεναγωγείου. Το αίτημα επανήλθε το 1884, δεν ικανοποιήθηκε όμως γιατί   απαράβατος όρος της Εταιρείας για την ίδρυση Αρσακείων σχολείων στην περιφέρεια ήταν η παροχή εκ μέρους του τοπικού Δήμου  δωρεάν στέγης .Δεν βρισκόταν πουθενά όμως ένα κατάλληλο οίκημα.

Η Οικία Νιανιάρα στην οποία στεγάστηκε το Αρσάκειο Πατρών το 1892.


Μαθήτριες της Α΄ Δημοτικού ασκούνται στην Αριθμητική με ειδικά αριθμητήρια.

 Το 1891 ο Δήμος Πατρέων μίσθωσε τελικά την οικία Νιανιάρα στην οδό Ρήγα Φερραίου και την παραχώρησε στη ΦΕ. η οποία με την ουσιαστική συμβολή του Αχιλλέα Γεροκωστόπουλου, τότε Υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως στέγασε εκεί το Αρσάκειο Πατρών. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 30 Ιανουαρίου 1892, εορτή τών Τριών Ιεραρχών και στις 3 Φεβρουαρίου του 1892  άρχισαν τα μαθήματα.


Μάθημα ορθογραφίας σε μικρές μαθήτριες από σπουδάστριες του Διδασκαλείου.


Ανάγνωση παραμυθιού στην ύπαιθρο.

Πρώτη Διευθύντρια τού σχολείου ήταν η Ειρήνη Πρινάρη μετά η Ελίζα Δελενάδρου. Τον Δεκέμβριο του 1894 διορίστηκε Διευθύντρια η Μαρία Ξύδη η οποία εργάσθηκε με πάθος για την  παιδεία και ανέβασε το Αρσάκειο τής Πάτρας σε αξιόλογο επίπεδο. Έμεινε διευθύντρια 41 χρόνια. Το 1935 παραιτήθηκε λόγω κοπώσεως.


Μαθήτριες του Αρσακείου Πατρών στην αυλή του σχολείου το 1924.


Απολυτήριο του 1924 από το Διδασκαλείο Πατρών.

Την διαδέχθηκε η Περσεφόνη Παπαδοπούλου, γνωστή για το πλούσιο συγγραφικό της έργο, με ευρεία παιδαγωγική δράση. Ήταν απόφοιτος του Αρσακείου Διδασκαλείου ,με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη όπου είχε δάσκαλο τον Bergson. Το 1937 ανέλαβε και τη Διεύθυνση της νεοσύστατης Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Η Περσεφόνη Παπαδοπούλου , ως πνευματική παρουσία δέσποσε επί δεκαετίες στα Αρσάκεια Σχολεία αλλά και στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο των Πατρών.


Μαθήτριες του Αρσακείου Πατρών σε σχολική εκδρομή με την Διευθύντρια Περσεφόνη Παπαδοπούλου.


Μαθήτριες της Ε΄ Δημοτικού παρουσιάζουν την εργασία τους για τα τριαντάφυλλα.

Με το πέρασμα του χρόνου όμως, το κτήριο  του σχολείου αποδεικνυόταν όλο και περισσότερο ακατάλληλο. Έτσι το1933, κατόπιν απαιτήσεως τής Εταιρείας, ο Δήμαρχος Πατρέων Ι.Βλαχος αγόρασε οικόπεδο μεταξύ των οδών Μαιζώνος και Κορίνθου, στο οποίο ο Δήμος Πατρέων έκτισε νέο σχολικό κτήριο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Μεταξά.


Τα σχέδια του Αναστασίου Μεταξά για το Αρσάκειο Πατρών.


Το Αρσάκειο Πατρών στην οδό Μαιζώνος.

Το σχολείο μεταφέρθηκε στο νέο κτήριο στις 21 Οκτωβρίου 1940. Λίγες μέρες μετά ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος και το κτήριο επιτάχθηκε για να στεγάσει το Ταχυδρομείο Τηλεγραφείο Πατρών, την περιφερειακή διεύθυνση ΤΤΤ και τον 4ο σταθμό Πρώτων Βοηθειών. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οι Ιταλοί το μετέτρεψαν σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο με αποτέλεσμα να γίνουν πολλές ζημιές στο κτήριο. Αργότερα οι Γερμανοί επέταξαν όλη την κινητή περιουσία του σχολείου. Το Αρσάκειο Πατρών επανεγκαταστάθηκε στο κτήριο το 1945, αφού προηγουμένως έγιναν οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης και επισκευής .


Ένταλμα πληρωμής μισθοδοσίας  από το Αρσάκειο Πατρών.

Στο Αρσάκειο Πατρών λειτουργούσε Νηπιαγωγείο, Πρότυπο Δημοτικό, Τριτάξιο Διδασκαλείο, Αστική Σχολή από το 1914 μέχρι το 1930. Το 1930 ιδρύθηκε Γυμνάσιο με Διευθυντή τον Απόστολο Δεπάστα, τον οποίο το 1935 διαδέχθηκε ο Κων. Ρούνιος. Το 1937 ιδρύθηκε η Αρσάκειος Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών η οποία λειτούργησε μέχρι το 1991, οπότε καταργήθηκαν όλες οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες με νόμο του κράτους. Το σχολείο συνέχισε να στεγάζεται στο κτήριο της οδού Μαιζώνος 19 μέχρι το 1995 οπότε μετά από ένα σεισμό που έγινε στην περιοχή, ο Δήμαρχος τής πόλεως έθεσε θέμα επιστροφής του κτηρίου στο Δήμο . Το ΔΣ τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας τότε αποφάσισε να προβεί στις κατάλληλες ενέργειες ώστε το σχολείο να μεταφερθεί σε ιδιόκτητο κτήριο .


Το σύγχρονο ιδιόκτητο κτήριο του Αρσακείου Πατρών στο Πλατάνι του Ρίου

Η Εστία Επιστημών στο Αρσάκειο Πατρών.

Το 2004 το Αρσάκειο Πατρών μετεφέρθη  σε ιδιόκτητο κτίριο στο Πλατάνι του Ρίου. Το νέο κτήριο είναι κτισμένο σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Δημ. Ησαΐα και Τάση Παπαϊωάννου, σχεδιάστηκε με όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές . Τα εγκαίνιά του έγιναν στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας  Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.   Στον  χώρο του Αρσακείου Πατρών κατασκευάστηκε με δωρεά του Κωνσταντίνου Δημητριάδη η «Εστία Επιστημών των Πατρών»  η οποία αποτελεί προϊόν συνεργασίας του Κέντρου Παιδείας Επιστημών και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και  εγκαινιάστηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 2009.

Το παλαιό κτήριο του Αρσακείου σήμερα  χρησιμοποιείται από το δήμο  για  καλλιτεχνικές  και άλλες εκδηλώσεις. Το Αρσάκειο Πατρών συνεχίζει στο νέο κτήριο να παρέχει παιδεία στους μαθητές και τις μαθήτριές του αποτελώντας μέχρι σήμερα, τόσα χρόνια μετά την ίδρυση του, μία εστία παιδείας και πολιτισμού για την πόλη των Πατρών. (Περισσότερα για το σύγχρονο Αρσάκειο Πατρών, δείτε τις ιστοσελίδες των σχολείων στις αντίστοιχες ενότητες).

---

[1] Ε. Ασώπιος, «Πολιτειογραφικά . Ἰδιωτικά Ἐκπαιδευτήρια», Αττικόν Ἡμερολόγιον 1869, σ. 366
[2] Το κτήριο του ΙΚΑ έχει γκρεμιστεί πλέον και το οικόπεδο παραμένει άκτιστο .


Παναγιώτα Αν. Ατσαβέ

«Τί κατάπτωσις αλήθεια, ἐκεῖ μέσα ὃπου ἀντηχούσαν
οἱ γλυκόλαλες φωνοῦλες κοριτσιῶν πού τραγουδούσαν
ἐκεῖ μέσα ὃπου ὑπήρχαν κάτι ὑπάρξεις τόσο ἁβραί
θ’ ἀκουστῆ καί ὁ χωροφύλαξ μέ τό “κάτσε κάτω ρέ”».

ΕΙΚΟΝΑ 15. Η πρόσοψη τού Αρσακείου με τα καταστήματα που κτίστηκαν το 1942 κατα μήκος τής οδού Πεσμαζόγλου.


Οι διοικητικές υπηρεσίες τής ΦΕ παρέμειναν στο Αρσάκειο Μέγαρο. Το 1942 κτίστηκαν στο προαύλιο τού Αρσακείου Μεγάρου, προς την οδό Πεσμαζόγλου αρχικά και αργότερα προς την Πανεπιστημίου, καταστήματα τα οποία αλλοίωσαν την εξωτερική εικόνα τού κτηρίου.

ΕΙΚΟΝΑ 15α. Μαγαζιά στην Πανεπιστημίου που κτίστηκαν το 1944 (φωτογραφία τού 1955)


Στον χώρο της εσωτερικής αυλής κτίστηκε το κινηματοθέατρο «Ορφέας», ενώ μεταπολεμικά στο υπόγειο προς την οδό Σταδίου εγκαταστάθηκε το Θέατρο Τέχνης τού Καρόλου Κουν.

ΕΙΚΟΝΑ 15β. Το κινηματοθέατρο «Ορφέας».




ΤΟ ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΗΜΕΡΑ

 Η αρχική μορφή τού κτηρίου αποκαταστάθηκε το 1996 από τη ΔΕΠΟΣ βάσει μελέτης που εκπόνησε ο Α. Σ. Καλλιγάς, ο οποίος για το έργο αυτό απέσπασε το βραβείο EuropaNostra. Σε αυτό στεγάζεται το Συμβούλιο τής Επικρατείας καθώς και τμήμα των υπηρεσιών τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας. Τότε κατασκευάστηκε και η Στοά τού Βιβλίου με στόχο να αποτελέσει μαζί με το Θέατρο Τέχνης και την Αίθουσα Λόγου και Τέχνης ένα κέντρο λογοτεχνικό και πνευματικό στην καρδιά της Αθήνας.

ΕΙΚΟΝΑ 16. Το Αρσάκειο Μέγαρο μετά την αποκατάστασή του από τη ΔΕΠΟΣ .


ΕΙΚΟΝΑ 16α.^. Η Στοά τού Βιβλίου



Αυτή είναι η ιστορία του Αρσακείου Μεγάρου και του οικοδομικού τετραγώνου της  Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας στην οδό Πανεπιστημίου. Οι καιροί αλλάζουν, οι συνθήκες στην πόλη των Αθηνών δεν είναι οι ίδιες, το κτίριο δεν στεγάζει πλέον σχολείο αλλά το Συμβούλιο της Επικρατείας. Στην αίθουσα Τέχνης και Λόγου όμως γίνονται τα μαθήματα του Ἁνοιχτού Πανεπιστημίου της Φιλεκπαιδευτικῆς Εταιρείας και άλλες πνευματικές εκδηλώσεις, ενώ στο υπόγειο φιλοξενείται ακόμα το «Θέατρο Τέχνης, Κάρολος Κούν» που συνεχίζει δημιουργικά την καλλιτεχνική του πορεία.

Παναγιώτα Αν. Ατσαβέ