Την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου η Διευθύντρια του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Νέλλη Παππά επισκέφθηκε, συνοδευόμενη από την Θεολόγο κ. Χρύσα Βαβέτση, τα γραφεία του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στην Αγία Παρασκευή. Βασικός σκοπός τη επίσκεψης ήταν να γνωρίσουν από κοντά η κ. Παππά και η κ. Βαβέτση τα στελέχη του σημαντικού αυτού μη κερδοσκοπικού οργανισμού και τον Πρόεδρό του, κ. Γιαννόπουλο, να ενημερωθούν αναλυτικά για τις πλούσιες δραστηριότητες και τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Χαμόγελου και να υπογράψουν εκ μέρους του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Μνημόνιο Συνεργασίας με το Χαμόγελο, που προβλέπει την εφαρμογή και διάδοση επωφελών πρακτικών για την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών.
Με την υπογραφή του εν λόγω Μνημονίου το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού εισέρχεται σε δίκτυο δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων που συνεργάζονται στενά με το Χαμόγελο υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών και εργάζονται εντατικά για την προστασία τους. Η κ. Παππά και η κ. Βαβέτση ξεναγήθηκαν στους καλαίσθητους χώρους του κτηρίου της Αγίας Παρασκευής και εντυπωσιάστηκαν από τη δουλειά που γίνεται εκεί: επιμορφώσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, συντονισμός ενεργειών πανελληνίως, συνεργασίες με Κύπρο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης παιδιών και οικογενειών, ιατρική περίθαλψη, κ.ά.. Η συνεργασία που επισφραγίστηκε με το Μνημόνιο το οποίο συνυπογράφηκε από το σχολείο μας και το Χαμόγελο θα αφορά σε ποικίλες δραστηριότητες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των μαθητών και εμπλοκής τους σε κοινωνικές ενέργειες επωφελείς για τους ίδιους, αλλά και για τα παιδιά που το έχουν ανάγκη.

Περισσότερα...

Ο κ. Άγγελος Συρίγος, αναπληρωτής καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και της Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και υφυπουργός Παιδείας επισκέφθηκε την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, κατόπιν προσκλήσεως της Διευθύντριας Νέλλης Παππά. Ο κ. Συρίγος επί δύο διδακτικές ώρες μίλησε στους τελειοφοίτους του σχολείου μας, καθώς και στους μαθητές του Ανθρωπιστικού Τμήματος της Β’ λυκείου (τμήμα Π1) στον χώρο του Θεάτρου για ποικίλα θέματα της ειδικότητάς του.

Την ατζέντα διαμόρφωσαν, κατόπιν επιθυμίας του κ. Συρίγου, οι ίδιοι οι μαθητές, που με τις πολλές και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις τους ζήτησαν από τον ομιλητή να μάθουν, μεταξύ άλλων πολλών, για τη μακροχρόνια διένεξη Ελλάδας και Τουρκίας, την νοοτροπία του τουρκικού λαού, το πολιτικό καθεστώς στην Τουρκία, παλαιότερα θερμά επεισόδια μεταξύ των δύο χωρών, τον ρόλο των ΗΠΑ και άλλων Δυνάμεων στη ΝΑ Μεσόγειο, κ.ά.. Ο κ. Συρίγος με το μικρόφωνο στο χέρι κινούνταν μεταξύ των μαθητών και απάντησε σε όλες τους τις απορίες, προσφέροντας απλόχερα γνώσεις, ιστορικές πληροφορίες για γνωστά και άγνωστα γεγονότα, προσωπικά βιώματα από τη μακρόχρονη σταδιοδρομία του στη μελέτη των διεθνών σχέσεων. Υπήρξε μία πλούσια και εποικοδομητική συζήτηση για τους μαθητές και μία αξέχαστη εμπειρία για εκείνους και για τους εκπαιδευτικούς που παρακολούθησαν.

Περισσότερα...

Διανύουμε μια πολύ πυκνή σε αξιομνημόνευτες ημέρες περίοδο.

Στις 24 Ιανουαρίου εορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαίδευσης, στις 27 Ιανουαρίου τιμούμε την Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος και στις 30 Ιανουαρίου εορτάζουμε τους Τρεις Ιεράρχες (Ιωάννη Χρυσόστομο, Βασίλειο τον Μέγα και Γρηγόριο Ναζιανζηνό), προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών.

Το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού τιμά τις σημαντικές αυτές μέρες με πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό που έχουν ετοιμάσει εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων και που, λόγω των έκτακτων καιρικών φαινομένων, θα επεξεργαστούν μαθητές και εκπαιδευτικοί με την επιστροφή στη δια ζώσης διδασκαλία. Παιδεία-εκπαίδευση και ιστορική μνήμη άλλωστε είναι έννοιες αλληλένδετες. Η φροντισμένη εκπαίδευση συντηρεί την ιστορική μνήμη, διδάσκει και ερμηνεύει τα λάθη του παρελθόντος και καλλιεργεί όλες εκείνες τις αξίες που αποτρέπουν από νέα ιστορικά εγκλήματα.

Περισσότερα...

Στη διάρκεια του προηγούμενου σχολικού έτους (2020-21) ξεκινήσαμε σειρά δραστηριοτήτων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση υπό το πρίσμα του Γαλλικού Φιλελληνισμού. Λόγω των συνθηκών της πανδημίας, προτάξαμε δραστηριότητες που μπορούν να πραγματοποιηθούν-προβληθούν ψηφιακά.
Το τμήμα Α2 της Α’ λυκείου (φετινό Β2) εργάστηκε υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Πληροφορικής Δήμητρας Ραμπαούνη για να οργανώσει ψηφιακό περιβάλλον στο οποίο θα παρουσιάζονταν εποπτικά ενδιαφέρουσες και εν πολλοίς άγνωστες λεπτομέρειες του Γαλλικού Φιλελληνισμού και των ελληνογαλλικών σχέσεων. Ψηφιακές και έντυπες πηγές μάς προσέφερε η Βιβλιοθηκονόμος της Βιβλιοθήκης των Αρσακείων Ψυχικού Γ. Καβάγια. Με την επιμέλεια της Διευθύντριας του σχολείου και φιλολόγου Νέλλης Παππά, οι μαθητές αφού έστησαν το ψηφιακό περιβάλλον, επέλεξαν 21 πτυχές του θέματος και τις επεξεργάστηκαν.
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάζουμε στο ειδικό ιστολόγιο του Β΄ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού το αποτέλεσμα της πολύμηνης συλλογικής δουλειάς των μαθητών, των εκπαιδευτικών και της βιβλιοθηκονόμου υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το ήξερες ότι…;».
Δείτε εδώ

Εικόνα: Η Αφροδίτη της Μήλου, ένα από τα πιο διάσημα αγάλματα της αρχαιοελληνικής τέχνης και ίσως το σημαντικότερο έκθεμα του Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι, έτσι όπως αποδόθηκε από τις δύο τελειόφοιτες μαθήτριες του Β' Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Ήβη και Αναστασία Παύλου

Με χαρά ανακοινώνουμε ότι στο Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού πραγματοποιείται έκθεση ζωγραφικής με πρωτότυπα έργα των μαθητριών της Γ’ λυκείου Ήβης και Αναστασίας Παύλου από τις 6 έως και τις 13 Δεκεμβρίου 2021.

Τα έργα είναι εμπνευσμένα από εργασίες μαθητών και εκπαιδευτικών αναρτημένες στο ιστολόγιο του σχολείου μας με θέμα «Ελλάς-Γαλλία: (μακρά και διαρκής) συμμαχία (1821-2021)». Οι δύο μαθήτριες, αφού εργάστηκαν άοκνα επί ένα εξάμηνο, ολοκλήρωσαν δεκατρείς συνθέσεις με ποικίλα θέματα από το ιστολόγιο του σχολείου και με βασικό πάντα άξονα τον Γαλλικό Φιλελληνισμό και τη μακρά και διαρκή συμμαχία Ελλάδας-Γαλλίας. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους φιλοξενείται στον κεντρικό διάδρομο του σχολείου μας, στα ειδικά ταμπλό για ανακοινώσεις.

Μια ομάδα προσώπων του σχολείου συνεργάστηκαν στενά με τα κορίτσια ώστε να στηθεί η έκθεση: η Διευθύντρια Νέλλη Παππά, ο εικαστικός Δημήτρης Παπουτσάκης, η καθηγήτρια γαλλικής γλώσσας Κατερίνα Τσιχλή, ο καθηγητής φυσικής αγωγής Μάκης Κάτσικας, καθώς και μέλη του εργατοτεχνικού προσωπικού των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού. Έπρεπε να γίνουν -μεταξύ πολλών άλλων- τα εξής: επιλογή του χώρου της έκθεσης, ασφαλής μεταφορά των έργων, τιτλοδοσία των συνθέσεων, καθορισμός της σειράς έκθεσης των έργων, λεζάντες με σημαντικά στοιχεία για τα έργα, πρόσκληση ψηφιακή και έντυπη, φωτογράφηση των έργων, μετάφραση των κειμένων για τις λεζάντες και την πρόσκληση στα Γαλλικά.

Περισσότερα...

Απόσπασμα από το περσινό μήνυμα του Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών:

«Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι μια παγκόσμια πανδημία. Είναι μια ηθική προσβολή για όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια, ένα σημάδι ντροπής για όλες μας τις κοινωνίες και ένα σημαντικό εμπόδιο για μια συνεκτική, ισότιμη και αειφόρο ανάπτυξη. Στον πυρήνα της, η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι η εκδήλωση μιας βαθιάς έλλειψης σεβασμού – μιας αποτυχίας των ανδρών να αναγνωρίσουν την εγγενή ισότητα και αξιοπρέπεια των γυναικών. Πρόκειται για ένα ζήτημα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η βία μπορεί να λάβει πολλές μορφές – από εγχώριες επιθέσεις έως την εμπορία ανθρώπων, από την σεξουαλική βία σε εμπόλεμες ζώνες μέχρι τον γάμο παιδιών, ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και γυναικοκτονία. Βλάπτει το άτομο και έχει σοβαρές συνέπειες για τις οικογένειες και την κοινωνία. Πρόκειται επίσης για ένα πολιτικό ζήτημα. Η βία κατά των γυναικών συνδέεται με ευρύτερα θέματα εξουσίας και ελέγχου στις κοινωνίες μας. Ζούμε σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από άνδρες. Οι γυναίκες γίνονται ευάλωτες στη βία μέσω των πολλαπλών τρόπων με τους οποίους τις κρατάμε άνισες.»

Περισσότερα...

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 αποτέλεσε κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και την πρώτη πράξη στην πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβληθεί στη χώρα.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου επρόκειτο να αποτελέσει την σημαντικότερη και μαζικότερη από όλες τις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στον χώρο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι πολίτες που πληροφορήθηκαν το νέο. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του ιδρύματος. Οι πόρτες έκλεισαν και άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Για τον σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ειδικός ραδιοφωνικός σταθμός. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν νυχθημερόν για να πληροφορούν τον κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί. Οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου.

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον στρατό. Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασύροντας μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη εκεί κρατώντας την ελληνική σημαία.

Περισσότερα...

Οι εποποιίες δεν γράφονται μόνο από τους στρατιώτες στα πεδία των μαχών. Γράφονται και από τον άμαχο πληθυσμό στα μετόπισθεν, όπου γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά περιμένουν, αγωνιούν, προσεύχονται, παλεύουν για την επιβίωση. Οι δυο φωτογραφίες μιας καταξιωμένης γυναίκας φωτογράφου, της 28ης Οκτωβρίου (1898-1990), επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τον ανωτέρω ισχυρισμό.
Η Βούλα Παπαϊωάννου, μόλις ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ελλάδα, ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως πολεμική ανταποκρίτρια στο αλβανικό μέτωπο, όμως λόγω του φύλου της, τής το αρνήθηκαν. Παραμένοντας στην Αθήνα, αποφάσισε να κάνει αντίσταση με την κάμερα και να αποτυπώσει μοναδικά τα ίχνη που αφήνει ο πόλεμος στους αμάχους. Όπως έχει ειπωθεί, η Παπαϊωάννου «έπαιρνε τη φωτογραφική μηχανή όπως παίρνει ένας άντρας το τουφέκι του, το πιστόλι του, και χαμένη μέσα στον κόσμο έκανε αντίσταση του ελληνικού ματιού, της ελληνικής μνήμης, τον καιρό που το μάτι έβλεπε μόνο με την καρδιά και η μνήμη ήταν η τιμή μας, το τελευταίο που μάς έμενε…».
Στην πρώτη φωτογραφία, η φωτογράφος θέτει στο επίκεντρο τη φιγούρα της μάνας που χαιρετά με το δικό της τρόπο τον επιστρατευμένο γιο της. Τού δίνει να φιλήσει ένα μικρό εικόνισμα ως υπόσχεση στον Θεό ότι θα επιστρέψει σώος. Με διακριτική συμμετοχή στο θέμα και χωρίς περιττές ρητορείες στην εικόνα, η Παπαϊωάννου απαθανατίζει φυσικά την τραγικότητα και την εγκαρτέρηση της μάνας στην επιστράτευση της 28ης Οκτωβρίου του 1940.

Περισσότερα...