Ο Γ. Σεφέρης αφηγείται ως άνθρωπος, ως λογοτέχνης και ως διπλωμάτης την πρώτη ημέρα του πολέμου, τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940: «Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: “έχουμε πόλεμο”. Τίποτα άλλο. Ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω απ’ τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι». 

Εκείνη η άγνωστη αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940, η αυγή του πολέμου, θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι, σύμβολο της Νίκης, της Ελευθερίας, της Ειρήνης. Το «μεγάλο μεσημέρι» θα έρθει από τα μέρη εκείνα του πολέμου, από τα μέρη εκείνα όπου, όπως γράφει ο Οδ. Ελύτης στην ποιητική του σύνθεση «Το Άξιον Εστί»  «δεν έχει καθημερινές και σκόλες», από τα μέρη εκείνα που δεν παραδίδονται.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ.