Παγκόσμια Ημέρα κατά τής Σχολικής Βίας

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά τής Σχολικής Βίας, στις 6 Μαρτίου 2024, η Γ΄ τάξη τού A΄ Aρσακείου-Τοσιτσείου Δημοτικού Εκάλης πραγματοποίησε δράσεις ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, πρόληψης και αντιμετώπισης τού φαινομένου "bullying", οι οποίες διήρκεσαν ολόκληρη την εβδομάδα.

Το έναυσμα δόθηκε με την επίσκεψη στο Ίδρυμα Λεντάκη, όπου οι μαθητές παρακολούθησαν το πρόγραμμα με τίτλο: «Ο μικρός πρίγκιπας και τα μυστικά του». Μέσα από βιωματικές δραστηριότητες ανακάλυψαν πως ο ήρωας λέγοντας ότι: «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καθαρά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια!», ουσιαστικά, τους παροτρύνει στην αποδοχή τής διαφορετικότητας, όπου και με όποια μορφή τη συναντούν.

Στην τάξη ακολούθησε ανάγνωση και επεξεργασία τού κειμένου «Το χαρούμενο λιβάδι» από το σχολικό βιβλίο τής Γλώσσας, στο οποίο η παπαρούνα, η ηρωίδα τής ιστορίας, βιώνει λεκτική κακοποίηση, καθώς και κοινωνικό αποκλεισμό... Τα παιδιά, με αφορμή τις μεταφορικές φράσεις από το μάθημα τής Γλώσσας, όπως: «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει αλλά κόκαλα τσακίζει» και «Βουτάω τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσω», συνειδητοποίησαν ακόμη περισσότερο την αρνητική επίδραση που μπορεί να έχουν τα λόγια κάποιου και κατανόησαν την αξία τού να σκέφτονται πριν μιλήσουν, καθώς πολλές φορές μια συγγνώμη δεν διορθώνει τα λάθη τους.

Στη συνέχεια παρακολούθησαν εκπαιδευτικά βίντεο μέσα από τα οποία αποσαφηνίστηκαν οι όροι
«θύτης - θύμα - παρατηρητής». Από τη συζήτηση που ακολούθησε, κατανόησαν την ανάγκη τής ενσυναίσθησης στη σχολική ζωή, αλλά και τής αποφυγής κάθε είδους βίας (σωματικής ή λεκτικής), για να απολαμβάνουν όμορφες και χαρούμενες στιγμές με τους συμμαθητές τους.

Ως επιστέγασμα, οι μαθητές, με την παρότρυνση των δασκάλων τους, πραγματοποίησαν το πείραμα τής «ραγισμένης καρδιάς»... Ενεργοποιώντας την ικανότητά τους για ενσυναίσθηση, κλήθηκαν να μπουν στην θέση τού θύματος ενός περιστατικού σχολικής βίας. Κρατώντας στα χέρια τους από μια χάρτινη καρδιά φαντάστηκαν πώς νιώθει το πρόσωπο που υφίσταται εκφοβισμό. Οι καρδιές τσαλακώθηκαν, άλλες σκίστηκαν, αλλά το πιο σημαντικό που αντιλήφθηκαν οι μαθητές με αυτόν τον βιωματικό τρόπο ήταν πως όσες συγγνώμες κι αν ζήτησαν, όση φροντίδα κι αν επέδειξαν στις πληγωμένες καρδιές εκ των υστέρων, τίποτα δεν ήταν όπως πριν, καθώς η βία πονάει και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια...

Τέλος, κατασκεύασαν ένα κολλάζ με το οποίο στόλισαν το ταμπλό της τάξης τους και φιλοτέχνησαν ομαδικές κατασκευές με συνθήματα υπέρ τής φιλίας και κατά τής βίας.