Κατά τη διάρκεια τού τρίτου τριμήνου τού σχολικού έτους 2017-2018, οι μαθητές τής Ε΄2 τάξης τού Α΄ Αρσακείου-Τοσιτσείου Δημοτικού Εκάλης, με την καθοδήγηση τής δασκάλας τους κ. Κατερίνας Ταταράκη, τόλμησαν την προσέγγιση σε έναν θεωρούμενο δύσκολο για την παιδική αντίληψη χώρο.
Συγκεκριμένα, σε σειρά μαθημάτων, επεξεργάστηκαν και ανέλυσαν επιλεγμένα αποσπάσματα τής αρχαιότερης και τής σύγχρονης παγκόσμιας φιλοσοφίας. Με τις εργασίες που εκπόνησαν έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό «Δημιουργούμε έναν καλύτερο κόσμο» και ειδικότερα στις κατηγορίες «Ειρήνη, δικαιοσύνη και ισχυροί θεσμοί» και «Βιώσιμες πόλεις και κοινότητες».
Η αρχή έγινε με τη φράση από την "Πολιτεία" τού Πλάτωνα «Τι είναι δικαιοσύνη και τι αδικία; Θέλω να ακούσω τι είναι καθεμία από αυτές» (358b4), που έγινε αφορμή για την εισαγωγή σε διαχρονικά φιλοσοφικά ζητήματα και προβληματισμούς που θίγονται αργότερα, όπως για θέματα δικαιοσύνης, ελευθερίας, αλλά ιδανικής διαπαιδαγώγησης. Στη συνέχεια, ένα μακρινό αλλά λογικό φιλοσοφικό άλμα συνέδεσε το παρελθόν με το παρόν. Οι ιδέες των βιβλίων τού Φερνάντο Σαβατέρ «Μιλώντας στον γιο μου για την ηθική και την ελευθερία» και «Μιλώντας στον γιο μου για την πολιτική και τη δημοκρατία» είναι διατυπωμένες με τέτοιο φυσικό και φιλικό τρόπο, ώστε να αποτελούν πρόσκληση ενεργού συμμετοχής σε έναν κόσμο που τα παιδιά μόλις ανακάλυπταν. «Στο μόνο πράγμα που με την πρώτη ματιά όλοι συμφωνούμε είναι ότι δεν συμφωνούμε με όλους» (σελ. 28).
Μετά την κατανόηση ενός μικρού μέρους τού βασικού φιλοσοφικού λεξιλογίου, οι μαθητές ασχολήθηκαν με τον Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Οι μικροί στοχαστές συζήτησαν και ανέπτυξαν τις απόψεις τους πάνω στους προβληματισμούς και στις προτεινόμενες λύσεις τού «Κοινωνικού Συμβολαίου», δίνοντας έμφαση στο κύριο πολιτικό όραμα: «Να βρεθεί μια μορφή συνένωσης που θα υπερασπίζεται και θα προστατεύει με όλη τη δύναμη από κοινού το πρόσωπο και τα αγαθά κάθε μέλους, κατά τρόπο ώστε ο καθένας, αν και σχηματίζει ενιαίο σώμα με όλους, θα υπακούει ωστόσο μόνο στον εαυτό του και θα παραμένει το ίδιο ελεύθερος όσο και πριν» (σελ. 19).
Μετά τη συνειδητοποίηση των διαχρονικών και βαρυσήμαντων προβληματισμών, η ολοκλήρωση τού φιλοσοφικού περιπάτου κατευθύνθηκε στον κήπο με τα τριαντάφυλλα. Εκεί, τα παιδιά συνάντησαν τον Έριχ Φρομ («Η τέχνη τής αγάπης») και τον Λέο Μπουσκάλια («Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις») να τους μιλούν για τη λύση τής αγάπης, αυτής τής εν δυνάμει «αναμορφώτριας τής συμπεριφοράς», αυτής τής «μοναδικής απάντησης στα προβλήματα τής ανθρώπινης ύπαρξης». Ξεκινώντας από τον εαυτό σας -τους είπαν- μπορείτε να «δημιουργήσετε έναν καλύτερο κόσμο».
Στο τέλος τού κύκλου οι μαθητές, σαν επιστρέφοντας από πρωταμαγιάτικο περίπατο με μια αγκαλιά άνθη, έφτιαξαν το δικό τους φιλοσοφικό στεφάνι. Χρησιμοποιώντας τις ιδέες που είχαν επεξεργαστεί, φιλοτέχνησαν ένα πρωτότυπο έργο που ανάρτησαν στο ταμπλό τού Σχολείου. "Από τον Μάιο και την Πέμπτη τάξη για τη διάρκεια και την τάξη μιας ζωής".

• 
•