Συνοπτική Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης (2020-2021), εδώ.

Συλλογικός Προγραμματισμός 2021 - 2022, εδώ.

Συνοπτική Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης (2021-2022), εδώ.

Συλλογικός Προγραμματισμός Σχολικής Μονάδας 2022 - 2023 (συνοπτική μορφή) εδώ.

Συνοπτική Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης (έτος αναφοράς 2022-2023), εδώ.

Συλλογικός Προγραμματισμός Σχολικής Μονάδας 2023 - 2024 (συνοπτική μορφή) εδώ.

Συνοπτική Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης (έτος αναφοράς 2023 - 2024), εδώ.

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο. Κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του,
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του.

Γιάννης Ρίτσος, Δοκιμασία, VII, 3-7. 1943. Επιτομή. Κέδρος, 1977. 129.

 

Ανοίγματα αισιοδοξίας στη ζωγραφιά της τελειόφοιτης μαθήτριάς μας, Βασιλικής Τέλιου, που αποτυπώνει με τον δικό της τρόπο τον ερχομό του Φωτός, της Ελπίδας, της Ομορφιάς, του Ονείρου, της Άνοιξης. Της κυριολεκτικής και μεταφορικής Άνοιξης.
Η περίοδος των εξετάσεων είναι μια δοκιμασία. Αλλά περαστική. Ας αναζητήσουμε μέσα σε αυτή τη δοκιμασία ανοίγματα αισιοδοξίας. Κι ας ελπίσουμε. Στο καλύτερο. Στην υλοποίηση των στόχων μας. Στην υπέρβαση της όποιας δυσκολίας. Ας αναζητήσουμε τη θέση μας στον ήλιο, το σημείωμα της άνοιξης που βρίσκεται μέσα στην τσέπη μας, όπως γράφει και ο ποιητής, τον ουρανό που βρίσκεται πάνω και πέρα από τη δοκιμασία, το όνειρό μας.

Με τις θερμότερες ευχές μας για επιτυχία και δύναμη,
Ο Σύλλογος Καθηγητών
και
η Διευθύντρια
του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού

Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη,
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.
Κική Δημουλά, Ασυμβίβαστα

Ανοίγματα αισιοδοξίας στη ζωγραφιά της μαθήτριάς μας, Βασιλικής Τέλιου, που αποτυπώνει με τον δικό της τρόπο τον ερχομό του Φωτός, της Ελπίδας, της Ομορφιάς, της Ειρήνης, της Άνοιξης. Μιας Άνοιξης που πάντα βιάζεται, όπως γράφει η Κική Δημουλά.

Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη,
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.

Όσο κι αν βιάζεται η άνοιξη, όσο κι αν αργεί η διάθεσή μας, ας μην αναζητήσουμε τι φταίει. Ας αναζητήσουμε ανοίγματα αισιοδοξίας. Κι ας ελπίσουμε. Στο καλύτερο. Στην υλοποίηση των στόχων μας. Στην υπέρβαση της όποιας δυσκολίας.

Ας ελπίσουμε στην Αγάπη, στην Ανθρωπιά, στην Ειρήνη.
Καλό Πάσχα.
Καλή Ανάσταση.

Ο Σύλλογος Καθηγητών
και
η Διευθύντρια
του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού

Στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου της 25ης Μαρτίου, το Αρσάκειο Γενικό Λύκειο Ψυχικού διοργάνωσε εκδήλωση με τίτλο «Λόγος, Έργο, Νόημα»: ο τίτλος αντλήθηκε από το ημιστίχιο «λόγο, έργο, νόημα» από το Β΄ Σχεδίασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Διονυσίου Σολωμού. Μέσα από το συγκεκριμένο Έργο του Δ. Σολωμού αποδόθηκε το Νόημα της Ελληνικής Επανάστασης: δραματοποιήθηκαν αποσπάσματα από το Α΄, το Β΄ και το Γ΄ Σχεδίασμα του σολωμικού ποιήματος αλλά και σπάνια αποσπάσματα από τα Ιταλικά Σχεδιάσματα. Τον ποιητικό λόγο του Διονυσίου Σολωμού συνόδευσαν ή συμπλήρωσαν μελοποιημένη η ποίησή του καθώς και σχέδια του ζωγράφου Γεωργίου Κόρδη, τα οποία εμπνεύστηκε από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους και πρόθυμα μας επέτρεψε να αξιοποιήσουμε. Η εκδήλωση έκλεισε με ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, στους οποίους συμμετείχαν μαθητές και μαθήτριες της Α΄ και Β΄ τάξεις του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από την ομιλία της κ. Μ. Δουζίνα, Διευθύντριας του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού εδώ.
Δείτε το Πρόγραμμα της εορταστικής εκδήλωσης εδώ.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού κατά το σχολικό έτος 2020-2021 συμμετείχαν στην εκπόνηση δημιουργικών, βιωματικών και ερευνητικών εργασιών με αφορμή τον εορτασμό των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Στόχος της εμπλοκής τους σε αυτές τις δραστηριότητες ήταν αφενός να έρθουν σε επαφή με πτυχές της Ελληνικής Επανάστασης μέσω της ιστορικής έρευνας και αφετέρου να εκφραστούν δημιουργικά και βιωματικά καθώς και να τοποθετηθούν κριτικά απέναντι στα ιστορικά γεγονότα. Με άλλα λόγια η ιστορική έρευνα, μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας, αποτέλεσε την αφορμή για τη δημιουργική και κριτική ενεργοποίηση των μαθητών/μαθητριών.

Στο λεύκωμα αυτό παρουσιάζονται ορισμένες από τις εργασίες των μαθητών/μαθητριών μας που εκπονήθηκαν υπό τον συντονισμό της κ. Μαρίας Θεοδωρέλου, Διευθύντριας του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού κατά στο σχολικό έτος 2020-2021, και της κ. Χρίστινας Αλεβίζου, καθηγήτριας Αγγλικής Γλώσσας του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού. Η κ. Μαρίκα Δουζίνα, Διευθύντρια του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού, σχεδίασε και επιμελήθηκε το λεύκωμα.

Οι Σκέψεις των μαθητών/μαθητριών απέναντι στα ιστορικά γεγονότα και οι Συσχετισμοί του τότε με το τώρα αποτελούν τον πυρήνα των εργασιών τους. Οι εργασίες αυτές αποτελούν έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους αγώνες των ηρώων του 1821 για την Ελευθερία και μια απόπειρα, όσον αφορά στους μαθητές/μαθήτριές μας, να δημιουργήσουν –παραφράζοντας στίχους του Διον. Σολωμού από το έργο του Ελεύθεροι Πολιορκημένοι– με λογισμό και μ’ όνειρο, με την ευχή να παραμείνουν πάντ΄ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής τους.

Μπορείτε να διαβάσετε τις εργασίες των μαθητών εδώ.

Φθινόπωρο. Εποχή συνυφασμένη με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και το τέλος του καλοκαιριού, φορτίζεται από μελαγχολία και νοσταλγία για τον ανέμελο καλοκαιρινό κύκλο που κλείνει. Φορτίζεται από ανησυχία και αγωνία για τις νέες πορείες που αναμένουν να χαραχτούν∙ για τις εξελίξεις που θα προκύψουν και που δεν θα μπορούμε πάντα να προβλέψουμε…
Η στάση μας απέναντι στο απρόβλεπτο μπορεί να είναι στάση αγωνίας και φόβου. Θα τα καταφέρουμε; Την ίδια στιγμή, μπορεί να είναι στάση γενναιότητας και καρτερίας. Θα τα καταφέρουμε!
Ας πιστέψουμε στη δύναμή μας, ας σπάσουμε τα σύνορα του δισταγμού και της αμφιβολίας προς τον εαυτό μας, ας αγαπήσουμε την ευθύνη των όσων αναλαμβάνουμε. Ας τολμήσουμε το επόμενο βήμα, ζυγίζοντας τις δυνάμεις μας και εστιάζοντας στην προετοιμασία μας.
Ας επιχειρήσουμε να αναζητήσουμε τα χρώματα και την ομορφιά πίσω από το ασπρόμαυρο και δαιδαλώδες τοπίο της καθημερινότητάς μας. Ας επιλέξουμε σε αυτό το σταυροδρόμι της ζωής τον δρόμο –γιατί όχι;– τον λιγότερο ταξιδεμένο ή αυτόν που διαισθανόμαστε πως είναι ο σωστός για εμάς. Αυτό θα κάνει όλη τη διαφορά.
Με τις θερμότερες ευχές μας στους μαθητές/στις μαθήτριές μας και στους γονείς τους
για Υγεία, Πρόοδο, Δύναμη και Επιτυχία.

Ο Σύλλογος Καθηγητών και η Διευθύντρια
του Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού

«Ποιο είναι το πιο μεγάλο όνειρο ενός που έταξε σκοπό της ζωής του να μορφώνει τις νέες γενεές; Να σε βρει ύστερα από χρόνια πολλά σε μιαν άλλη πολιτεία ένας άντρας άγνωστός σου, να σε κοιτάξει ένα λεπτό καλά, να σε πλησιάσει έπειτα και να σου φανερώσει πως ήταν μαθητής σου κάποτε. Να θυμηθείτε μαζί τα παλιά, να κουβεντιάσετε ώρα πολλή και μια στιγμή να σου πει:
«Μου είχες δώσει γνώσεις πολλές αλήθεια. Όμως αυτές δεν είχαν και τόση σημασία. Θα μπορούσα να τις βρω και σε βιβλία πολύ σοφότερά σου. Αυτό που με κάνει να μη σε ξεχνώ είναι κάτι άλλο: είναι η πίστη και η αγάπη στον άνθρωπο που κατόρθωσες να στηρίξεις μέσα μου. Κοντεύω κι’ εγώ να γεράσω, και όμως εξακολουθώ να πιστεύω στην αξία και στην καλοσύνη του ανθρώπου. Η πείρα της ζωής είναι αλήθεια πικρή, μα μέσα μου ζει δυνατό το όραμα ενός ανθρώπου ανώτερου. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές βρέθηκα αδύνατος και τον άνθρωπο αυτόν τον ανώτερο τον επρόδωκα ο ίδιος εγώ· πολλές φορές είδα να τον προδίνουν και οι άλλοι γύρω μου. Υπόφερα και τις δυο φορές, περισσότερο όταν τον είχα προδώσει εγώ. Εσυχώρεσα πιο δύσκολα τον εαυτό μου απ’ ό,τι τους άλλους. Και όμως δεν έπαψα να ζητώ πολλά από τους άλλους, και προπαντός από τον εαυτό μου. Οι περιπέτειες μέσα στους ανθρώπους δεν μ’ έκαναν να χάσω την πίστη μου στην ιδέα του ανθρώπου. Πάντα ζήτησα να συμμορφώσω τη ζωή μου όχι με το τι γίνεται στον κόσμο, αλλά με το τι πρέπει να γίνεται. Κι’ ακόμα γύρεψα πάντα να ιδώ στο διπλανό μου το καλό που έκρυβε η ψυχή του και τον αγώνα του να νικήσει τον πειρασμό του κακού.
Έτσι νομίζω πως μένω ο νικητής της ζωής και όχι ο νικημένος της, έτσι μόνο μπορώ να πω πως τη ζωή την κυβέρνησα εγώ και δεν άφησα να με κυβερνήσει εκείνη. Και αν καμιά φορά η δοκιμασία της ζωής ήταν μεγάλη και ο πειρασμός του κακού πολύ δυνατός, με κράτησε η σκέψη πως αν άφηνα να παρασυρθώ, δεν θα είχα πια το δικαίωμα να σφίξω το χέρι του παλιού μου δασκάλου κοιτάζοντάς τον στα μάτια, όπως τώρα!»
Με την ελπίδα ότι κάποτε θα χαρεί μια τέτοια στιγμή προπέμπει ο δάσκαλος τον νέο μέσα στη ζωή. Και από την άλλη κιόλας μέρα τον νιώθει πλάι του, παραστάτη στον κοινόν αγώνα, παραστάτη στο χρέος που έχουμε όλοι μας σαν άτομα…, σαν πολίτες…, σαν άνθρωποι….»
[Απόσπασμα από λόγο του Καθηγητή Ι.Θ. Κακριδή - 30 Ιανουαρίου 1949]

Περισσότερα...