«Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί.»
(Γιώργος Σεφέρης, Τρία Κρυφά Ποιήματα, Επί σκηνής, Στ’)
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα , ο οποίος το 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό. Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».
Το 2021 είναι μια χρονιά σημαδιακή τόσο για την οικουμένη όσο και για τη χώρα μας την Ελλάδα. Ευελπιστούμε ότι θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα μετά από ένα έτος πανδημίας, βασιζόμενοι στην παγκόσμια αλληλεγγύη και συνεργασία. Ταυτόχρονα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, που οδήγησε μέσα από ανείπωτες θυσίες στη δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Και τότε, όπως και σήμερα, η εξέλιξη των γεγονότων σφραγίστηκε από μεγάλες πράξεις αλληλεγγύης, τις οποίες αξίζει να μνημονεύουμε.
Πρώτη πράξη αλληλεγγύης: η μακρινή φτωχή Αϊτή γινόταν η πρώτη χώρα που με επιστολή του Προέδρου της Ζαν Πιερ Μπουαγιέ στις 15 Ιανουαρίου 1822 αναγνώριζε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ενώ η Επανάσταση ήταν ακόμα σε πλήρη εξέλιξη και μάλιστα σε μια από τις κρίσιμες καμπές της. Η συγκίνηση του Προέδρου Μπουαγιέ είναι έκδηλη όταν γράφει «Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε». Η ίδια η Αϊτή είχε κηρύξει την ανεξαρτησία της από τους Γάλλους λίγα χρόνια πριν και αναγνώριζε το αυτονόητο δικαίωμα του ελληνικού λαού, τον οποίο αποκαλεί απόγονο του Λεωνίδα και του Μιλτιάδη και άξιο των τροπαίων του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση.
«Ω περιπόθητη, αξιέραστη, που ζωογονείς τα πάντα, βασίλισσα των πάντων, άκουσέ με, ω μακάρια Υγεία, που φέρνεις την ευτυχία και είσαι η μητέρα όλων, διότι από σένα καταστρέφονται οι ασθένειες των ανθρώπων, και κάθε σπίτι ευημερεί γεμάτο χαρά χάρη σε σένα, και οι τέχνες ακμάζουν, και σε ποθεί ο κόσμος, ω βασίλισσα, και μόνον ο Άδης σε μισεί, ο πάντοτε θανατηφόρος. Είσαι πάντα γεμάτη ζωντάνια, πολυπόθητη, ανακούφιση για τους θνητούς, διότι χωρίς εσένα όλα είναι ανώφελα στους ανθρώπους· διότι ούτε ο Πλούτος, που μας δίνει τα αγαθά, είναι γλυκός στα συμπόσια, ούτε ο άνδρας, που μόχθησε πολύ, καταφέρνει να γεράσει χωρίς εσένα· διότι μόνη εσύ κυριαρχείς στα πάντα, και βασιλεύεις σε όλους. Αλλά, ω θεά, έλα στους μύστες πάντοτε βοηθός, και σώζε μας από την κακοτυχία των φοβερών ασθενειών».
Με αυτόν τον Ορφικό Ύμνο στην θεά που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Υγίεια, τιμούμε την Ημέρα Υγείας. Η ημερομηνία προέκυψε, επειδή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) ιδρύθηκε στις 7 Απριλίου 1948. Οι αρμοδιότητες του Π.Ο.Υ. περιλαμβάνουν γενικά την υποστήριξη της καθολικής περίθαλψης, την παρακολούθηση των κινδύνων για τη δημόσια υγεία, τον συντονισμό της αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης και τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας και ευημερίας.
Η 19η Απριλίου, ημέρα θανάτου του ρομαντικού ποιητή και επιφανούς φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα, έχει καθιερωθεί με Προεδρικό Διάταγμα του 2008 ως Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης. Ο Λόρδος Βύρων υπήρξε υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και από τους πρώτους που ύψωσαν τη φωνή τους κατά της κλοπής των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον συμπατριώτη του Έλγιν. Θυσιάστηκε στο Μεσολόγγι υπέρ του Αγώνα των Ελλήνων, ενώ συνδύαζε τον φιλελληνισμό με την υπεράσπιση πανανθρώπινων αξιών και με τον τίτλο του «πολίτη του κόσμου». Στο πρόσωπό του τιμούμε όλους όσοι ενσάρκωσαν το Φιλελληνικό Κίνημα, που αποτελεί ξεχωριστό και ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ιστορία του Αγώνα. Καθόλου τυχαία, ένας από τους κεντρικότερους δρόμους της πρωτεύουσας ονομάζεται σε ανάμνηση του Φιλελληνικού Κινήματος Οδός Φιλελλήνων, προσδίδοντας την οφειλόμενη τιμή σε εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία των Ελλήνων, μολονότι δεν γεννήθηκαν Έλληνες.
Ο Φιλελληνισμός, η συναισθηματική αλλά κυρίως έμπρακτη αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ υπέρ των αγωνιζόμενων Ελλήνων, προσέλαβε διάφορες μορφές. Βρήκε όμως στη Γαλλία την πληρέστερη, την ιδανική έκφραση κι αυτό για πολλούς λόγους: οι ιδέες της Ελληνικής Επανάστασης είχαν εκκολαφθεί, τραφεί και δυναμώσει από τις ίδιες πηγές του Διαφωτισμού που έδωσαν και τη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Ενδεικτικά, με βάση τα στατιστικά της κυκλοφορίας του γαλλικού Τύπου το 1824, η κυκλοφορία φιλελληνικών εφημερίδων ποικίλου πολιτικού προσανατολισμού ξεπερνούσε το 80% του συνόλου του γαλλικού Τύπου. Τα φιλελληνικά θέματα βρήκαν πρωτοφανή απήχηση στους Γάλλους καλλιτέχνες. Έτσι, μεταξύ 1815 και 1848 εκτέθηκαν 150 πίνακες φιλελληνικής εμπνεύσεως στο Παρισινό Salon. Μεταξύ 1821 και 1830 κυκλοφόρησαν στη Γαλλία περί τις 80 παρτιτούρες με ελληνικά θέματα. Στα κρίσιμα χρόνια μεταξύ 1821 και 1827 η ελληνική υπόθεση είχε συνεπάρει τη γαλλική κοινή γνώμη.
«Η δριμύτης της ανοίξεως είναι φιλί πού ’χω στο στόμα.»
Απόσπασμα από την ενότητα «Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Ενδοχώρα» (1945) του Ανδρέα Εμπειρίκου.
Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Γιάννη Τσαρούχη «Τέσσερις εποχές» (1968-1969): Άνοιξη και Θέρος
Την Τετάρτη 26 Μαΐου 2021, στις 6 μ.μ., πραγματοποιήθηκε διαδικτυακή συνάντηση των γονέων των μαθητών τής Β΄ τάξης με τη Διευθύντρια τού Β΄ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού κ. Νέλλη Παππά, την Υποδιευθύντρια κ. Σοφία Ραπτάκη, τη Σύμβουλο Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού κ. Κατερίνα Σουφλιά και τον σχολικό ψυχολόγο κ. Γιώργο Γεωργουλέα.
Οι γονείς φιλοξενήθηκαν στο ψηφιακό δωμάτιο τής Διευθύντριας τού Σχολείου και ενημερώθηκαν καταρχάς από την κ. Ραπτάκη για το μάθημα τής Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, που έχει αλλάξει μορφή και περιεχόμενο τα τελευταία χρόνια και είναι κοινό στους μαθητές όλων των ομάδων προσανατολισμού τής Γ΄ τάξης.
Ο κ. Γεωργουλέας στην παρέμβασή του μίλησε για το ψυχολογικό αποτύπωμα τής πανδημίας στους μαθητές τής Β΄ τάξης και έδωσε κάποιες χρήσιμες συμβουλές για τη διαχείριση των παιδιών στην Γ΄ τάξη.
Εν συνεχεία η Διευθύντρια κ. Νέλλη Παππά σε συνεργασία με την κ. Σουφλιά παρουσίασαν στους γονείς όσα έγιναν κατά τη χρονιά που πέρασε, και αφορούν στους μαθητές τής Β΄ τάξης, στον γνωστικό, ψυχολογικό, και παιδαγωγικό τομέα.
Ο Σύλλογος Καθηγητών του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού και η Διευθύντρια Νέλλη Παππά ευχόμαστε ολόψυχα στους μαθητές μας καλή επιτυχία στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, που ξεκινούν την Δευτέρα 14 Ιουνίου, και στους γονείς τους καλή δύναμη, ώστε να στηρίξουν τα παιδιά στην προσπάθειά τους.
Θέλουμε να υπενθυμίσουμε στους μαθητές μας ότι έχουν διανύσει τεράστια προσωπική διαδρομή έως το νήμα των εξετάσεων, για την οποία πρέπει να είναι περήφανοι.
Επειδή οι ποιητές εκφράζουν με βιωματικότερο τρόπο τα μηνύματα, θέλουμε να θυμάστε, για να παίρνετε θάρρος, τους στίχους του Κ.Π. Καβάφη:
«Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»
Ελύτης, Κολλάζ (1967)
Αγαπητοί γονείς και μαθητές,
Μετά από μία ιδιαίτερα δύσκολη σχολική χρονιά φτάσαμε στο τέλος. Ευχόμαστε από καρδιάς σε όλους σας καλό καλοκαίρι και καλή αντάμωση τον Σεπτέμβριο.
Αγαπητά μας παιδιά,
Περάσαμε όλοι μια επώδυνη περίοδο που ακόμα δεν έχει τελειώσει: η πανδημία μάς ανάγκασε να κλειστούμε επί μακρόν στο σπίτι μας, βιώσαμε περιορισμούς και απομόνωση, απαγορεύσεις και απώλειες, ζήσαμε πρωτόγνωρες φυσικές καταστροφές που έθεσαν σε κίνδυνο ζωές, κατέστρεψαν περιουσίες και υπονόμευσαν το φυσικό μας περιβάλλον. Κάποιες χαραμάδες φωτός φάνηκαν στο σκοτάδι: η τεχνολογία μάς βοήθησε να κρατήσουμε την επαφή και να συνεχίσουμε τον σχολικό μας βίο και η επιστήμη μάς πρόσφερε τα όπλα για να πολεμήσουμε τον ιό. Έτσι, αισιοδοξούμε ότι με συνεργασία και αλληλεγγύη θα ξαναβρούμε αυτό τον Σεπτέμβριο την ασφάλεια του σχολείου, τους φίλους και συμμαθητές μας, τους καθηγητές μας, τα όνειρά μας, τη ζωή μας. Και πράγματι το σχολείο συνιστά ασφαλές καταφύγιο για όλα τα παιδιά, όσο ζοφερές και να είναι οι γενικότερες συνθήκες. Ισχύει όμως το ίδιο για τα παιδιά ολόκληρου του πλανήτη;
Επιλέξαμε εφέτος για το καλωσόρισμα στην νέα σχολική χρονιά μια εμβληματική φωτογραφία που έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1985 από το εξώφυλλο του National Geographic. Απεικονίζει το πρόσωπο ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού με δύο πανέμορφα πράσινα μάτια, που κοιτούν γεμάτα απορία και αποφασιστικότητα. Προσφυγοπούλα τότε από το Αφγανιστάν, κατατρεγμένη λόγω της Σοβιετικής εισβολής στην πατρίδα της, η κοπέλα με το καθηλωτικό βλέμμα συμβόλιζε τα δεινά του πολέμου, αλλά και τη μοίρα των γυναικών της πατρίδας της: φτώχια, καταπίεση και κυρίως αμάθεια, λόγω της απαγόρευσης στα κορίτσια του Αφγανιστάν να φοιτούν στο σχολείο ή να προχωρούν πέρα από την εντελώς στοιχειώδη εκπαίδευση. Αυτό που για εμάς, στη γωνιά της οικουμένης όπου κατοικούμε, είναι αυτονόητο, για τα κορίτσια και συχνά και τα αγόρια άλλων χωρών είναι σχεδόν αδιανόητο.
Το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, ξεκίνησε ήδη από το προηγούμενο σχολικό έτος σειρά εργασιών και εκδηλώσεων για τα 200χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης (1821-2021). Με τις εργασίες και εκδηλώσεις αυτές το σχολείο μας αγγίζει διάφορες πτυχές του γαλλικού φιλελληνικού κινήματος, αλλά και τις ειδικότερες σχέσεις Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και Γαλλίας. Ο γενικός τίτλος των εκδηλώσεων είναι «Ελλάς-Γαλλία: (μακρά και διαρκής) συμμαχία (1821-2021)». Οι εκδηλώσεις έχουν τεθεί υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, με το οποίο το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού έχει συνάψει Σύμβαση Συνεργασίας (Convention de Partenariat). Προκειμένου να αναρτούμε τις εργασίες και εκδηλώσεις έχουμε διαμορφώσει από την προηγούμενη σχολική χρονιά ειδικό ιστολόγιο εδώ, προσβάσιμο και από την ιστοσελίδα μας.
Ήδη στην δίγλωσση ψηφιακή έκθεση του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος υπό τον γενικό τίτλο “La Grèce par amour” («Από αγάπη για την Ελλάδα») (εδώ), οι επισκέπτες μπορούν να βλέπουν το ιστολόγιο του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού και να εισέρχονται στα δημιουργήματα των μαθητών του σχολείου μας.
Απώτερος σκοπός των εν λόγω δραστηριοτήτων είναι να αναδυθούν και ταυτόχρονα να γίνουν γνωστές διεθνώς οι βαθύτερες σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας, αλλά και Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, σχέσεις που στηρίχθηκαν σε κοινές αρχές και αξίες: ισότητα, ελευθερία, αδελφοσύνη, παιδεία. Το ιστολόγιο του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού ανανεώνεται συνεχώς με εργασίες και δραστηριότητες των μαθητών και θα είναι προσβάσιμο και από την ιστοσελίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος. Η σχολική κοινότητα είναι ιδιαίτερα περήφανη για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης συνεργασίας του σχολείου μας.
Υπεύθυνες για την παρούσα συνεργασία είναι η Διευθύντρια του Β΄ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού, δρ Νέλλη Παππά, πρωτοβουλία της οποίας είναι και η Σύμβαση Συνεργασίας με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και η καθηγήτρια Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών, δρ Δήμητρα Χατζηαγγελάκη.
Την Τετάρτη 12 Οκτωβρίου, την 7η και 8η διδακτική ώρα, επισκέφθηκε διαδικτυακώς και τα δεκατρία τμήματα του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού η κ. Βάνα Παπαευαγγέλου, Καθηγήτρια Παιδικής Λοιμωξιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Επιτροπής του Υπουργείου Υγείας που εισηγείται τα μέτρα κατά COVID στα σχολεία και ενημερώνει το πανελλήνιο σχετικά με τα επιδημιολογικά δεδομένα και την πορεία του ιού στη χώρα.
Η γιατρός, ως παλιά Αρσακειάδα και απόφοιτος του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού, θυμήθηκε με νοσταλγία τα σχολικά της χρόνια στο Αρσάκειο και έδωσε χρησιμότατες συμβουλές στους μαθητές, κυρίως της Γ’ λυκείου, σχετικά με τις Πανελλήνιες εξετάσεις και την ικανοποίηση των ονείρων τους.
Εν συνεχεία, παρουσίασε με πλούσιο εποπτικό υλικό και με βιωματικό τρόπο τα πλέον έγκυρα και επίκαιρα δεδομένα σχετικά με την πανδημία και τον εμβολιασμό στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Τέλος, η κ. Παπαευαγγέλου απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων που έθεσαν μαθητές από όλες τις τάξεις, αλλά και εκπαιδευτικοί του σχολείου μας.
Οι εποποιίες δεν γράφονται μόνο από τους στρατιώτες στα πεδία των μαχών. Γράφονται και από τον άμαχο πληθυσμό στα μετόπισθεν, όπου γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά περιμένουν, αγωνιούν, προσεύχονται, παλεύουν για την επιβίωση. Οι δυο φωτογραφίες μιας καταξιωμένης γυναίκας φωτογράφου, της 28ης Οκτωβρίου (1898-1990), επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τον ανωτέρω ισχυρισμό.
Η Βούλα Παπαϊωάννου, μόλις ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ελλάδα, ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως πολεμική ανταποκρίτρια στο αλβανικό μέτωπο, όμως λόγω του φύλου της, τής το αρνήθηκαν. Παραμένοντας στην Αθήνα, αποφάσισε να κάνει αντίσταση με την κάμερα και να αποτυπώσει μοναδικά τα ίχνη που αφήνει ο πόλεμος στους αμάχους. Όπως έχει ειπωθεί, η Παπαϊωάννου «έπαιρνε τη φωτογραφική μηχανή όπως παίρνει ένας άντρας το τουφέκι του, το πιστόλι του, και χαμένη μέσα στον κόσμο έκανε αντίσταση του ελληνικού ματιού, της ελληνικής μνήμης, τον καιρό που το μάτι έβλεπε μόνο με την καρδιά και η μνήμη ήταν η τιμή μας, το τελευταίο που μάς έμενε…».
Στην πρώτη φωτογραφία, η φωτογράφος θέτει στο επίκεντρο τη φιγούρα της μάνας που χαιρετά με το δικό της τρόπο τον επιστρατευμένο γιο της. Τού δίνει να φιλήσει ένα μικρό εικόνισμα ως υπόσχεση στον Θεό ότι θα επιστρέψει σώος. Με διακριτική συμμετοχή στο θέμα και χωρίς περιττές ρητορείες στην εικόνα, η Παπαϊωάννου απαθανατίζει φυσικά την τραγικότητα και την εγκαρτέρηση της μάνας στην επιστράτευση της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 αποτέλεσε κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και την πρώτη πράξη στην πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβληθεί στη χώρα.
Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου επρόκειτο να αποτελέσει την σημαντικότερη και μαζικότερη από όλες τις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στον χώρο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.
Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι πολίτες που πληροφορήθηκαν το νέο. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του ιδρύματος. Οι πόρτες έκλεισαν και άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Για τον σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ειδικός ραδιοφωνικός σταθμός. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν νυχθημερόν για να πληροφορούν τον κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί. Οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου.
Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον στρατό. Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασύροντας μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη εκεί κρατώντας την ελληνική σημαία.
Απόσπασμα από το περσινό μήνυμα του Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών:
«Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι μια παγκόσμια πανδημία. Είναι μια ηθική προσβολή για όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια, ένα σημάδι ντροπής για όλες μας τις κοινωνίες και ένα σημαντικό εμπόδιο για μια συνεκτική, ισότιμη και αειφόρο ανάπτυξη. Στον πυρήνα της, η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι η εκδήλωση μιας βαθιάς έλλειψης σεβασμού – μιας αποτυχίας των ανδρών να αναγνωρίσουν την εγγενή ισότητα και αξιοπρέπεια των γυναικών. Πρόκειται για ένα ζήτημα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η βία μπορεί να λάβει πολλές μορφές – από εγχώριες επιθέσεις έως την εμπορία ανθρώπων, από την σεξουαλική βία σε εμπόλεμες ζώνες μέχρι τον γάμο παιδιών, ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και γυναικοκτονία. Βλάπτει το άτομο και έχει σοβαρές συνέπειες για τις οικογένειες και την κοινωνία. Πρόκειται επίσης για ένα πολιτικό ζήτημα. Η βία κατά των γυναικών συνδέεται με ευρύτερα θέματα εξουσίας και ελέγχου στις κοινωνίες μας. Ζούμε σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από άνδρες. Οι γυναίκες γίνονται ευάλωτες στη βία μέσω των πολλαπλών τρόπων με τους οποίους τις κρατάμε άνισες.»
Με χαρά ανακοινώνουμε ότι στο Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού πραγματοποιείται έκθεση ζωγραφικής με πρωτότυπα έργα των μαθητριών της Γ’ λυκείου Ήβης και Αναστασίας Παύλου από τις 6 έως και τις 13 Δεκεμβρίου 2021.
Τα έργα είναι εμπνευσμένα από εργασίες μαθητών και εκπαιδευτικών αναρτημένες στο ιστολόγιο του σχολείου μας με θέμα «Ελλάς-Γαλλία: (μακρά και διαρκής) συμμαχία (1821-2021)». Οι δύο μαθήτριες, αφού εργάστηκαν άοκνα επί ένα εξάμηνο, ολοκλήρωσαν δεκατρείς συνθέσεις με ποικίλα θέματα από το ιστολόγιο του σχολείου και με βασικό πάντα άξονα τον Γαλλικό Φιλελληνισμό και τη μακρά και διαρκή συμμαχία Ελλάδας-Γαλλίας. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους φιλοξενείται στον κεντρικό διάδρομο του σχολείου μας, στα ειδικά ταμπλό για ανακοινώσεις.
Μια ομάδα προσώπων του σχολείου συνεργάστηκαν στενά με τα κορίτσια ώστε να στηθεί η έκθεση: η Διευθύντρια Νέλλη Παππά, ο εικαστικός Δημήτρης Παπουτσάκης, η καθηγήτρια γαλλικής γλώσσας Κατερίνα Τσιχλή, ο καθηγητής φυσικής αγωγής Μάκης Κάτσικας, καθώς και μέλη του εργατοτεχνικού προσωπικού των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού. Έπρεπε να γίνουν -μεταξύ πολλών άλλων- τα εξής: επιλογή του χώρου της έκθεσης, ασφαλής μεταφορά των έργων, τιτλοδοσία των συνθέσεων, καθορισμός της σειράς έκθεσης των έργων, λεζάντες με σημαντικά στοιχεία για τα έργα, πρόσκληση ψηφιακή και έντυπη, φωτογράφηση των έργων, μετάφραση των κειμένων για τις λεζάντες και την πρόσκληση στα Γαλλικά.
Στη διάρκεια του προηγούμενου σχολικού έτους (2020-21) ξεκινήσαμε σειρά δραστηριοτήτων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση υπό το πρίσμα του Γαλλικού Φιλελληνισμού. Λόγω των συνθηκών της πανδημίας, προτάξαμε δραστηριότητες που μπορούν να πραγματοποιηθούν-προβληθούν ψηφιακά.
Το τμήμα Α2 της Α’ λυκείου (φετινό Β2) εργάστηκε υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Πληροφορικής Δήμητρας Ραμπαούνη για να οργανώσει ψηφιακό περιβάλλον στο οποίο θα παρουσιάζονταν εποπτικά ενδιαφέρουσες και εν πολλοίς άγνωστες λεπτομέρειες του Γαλλικού Φιλελληνισμού και των ελληνογαλλικών σχέσεων. Ψηφιακές και έντυπες πηγές μάς προσέφερε η Βιβλιοθηκονόμος της Βιβλιοθήκης των Αρσακείων Ψυχικού Γ. Καβάγια. Με την επιμέλεια της Διευθύντριας του σχολείου και φιλολόγου Νέλλης Παππά, οι μαθητές αφού έστησαν το ψηφιακό περιβάλλον, επέλεξαν 21 πτυχές του θέματος και τις επεξεργάστηκαν.
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάζουμε στο ειδικό ιστολόγιο του Β΄ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού το αποτέλεσμα της πολύμηνης συλλογικής δουλειάς των μαθητών, των εκπαιδευτικών και της βιβλιοθηκονόμου υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το ήξερες ότι…;».
Δείτε εδώ
Εικόνα: Η Αφροδίτη της Μήλου, ένα από τα πιο διάσημα αγάλματα της αρχαιοελληνικής τέχνης και ίσως το σημαντικότερο έκθεμα του Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι, έτσι όπως αποδόθηκε από τις δύο τελειόφοιτες μαθήτριες του Β' Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Ήβη και Αναστασία Παύλου