Εφέτος οι μαθητές που ενδιαφέρονται για τα εικαστικά είχαν την ξεχωριστή ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα μοναδικό μάθημα από τη Διευθύντρια τής Εθνικής Πινακοθήκης κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.
Με θέμα «Η ελληνική ζωγραφική τού 19ου αι. Η ζωγραφική τού νεοελληνικού κράτους» η κ. Πλάκα, με τον γνωστό παιδαγωγικό της προσανατολισμό και την επικοινωνιακή της αμεσότητα, «ξενάγησε» τους μαθητές στην ίδρυση και στα πρώτα βήματα τού ελληνικού κράτους όπως αυτά αποτυπώνονται στη ζωγραφική. Δεν παρέλειψε όμως να μιλήσει αρχικά στους μαθητές για τον ρόλο τής τέχνης στη ζωή μας:
«Η τέχνη, όπως και η γνώση, δεν είναι για λίγους• είναι για όλους. Και είναι χαρά• είναι παράδεισος. Είναι προικιό για όλη μας τη ζωή. Δεν είμαι εδώ γι’ αυτό τον σκοπό, αλλά θέλω να σας πω κάτι: Όταν μου ζητούν από τα σχολεία να μιλήσω στους μαθητές για επαγγελματικό προσανατολισμό, αυτό που τονίζω πρώτα είναι "ακούστε την καρδιά σας. Μην ακούτε ούτε αυτά που λένε οι γονείς ούτε η κοινωνία. Διαλέξτε να ακολουθήσετε τον δρόμο τής καρδιάς σας• αυτό που αγαπάτε, γιατί τότε το επάγγελμά σας θα ταυτιστεί με το ευ ζην". Αυτός είναι ο σκοπός τής παιδείας. Δεν είναι ούτε να σε κάνει ηλεκτρονικό ούτε γιατρό. Ό,τι και να σε κάνει, αν έχεις παιδεία, είσαι ευτυχής. Η παιδεία είναι σύντροφος ζωής μέχρι τα γεράματά μας και μας κάνει να αισθανόμαστε νέοι ακόμα και στα γεράματα. Γιατί δεν είμαστε μόνοι. Μας συνοδεύουν όλοι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, λογοτέχνες, ιστορικοί• όλοι αυτοί είναι μαζί μας, είναι φίλοι μας, μας συντροφεύουν. Δεν αισθάνεται μοναξιά ο άνθρωπος που έχει παιδεία ποτέ. Κι αν μείνει μόνος, δεν αισθάνεται μοναξιά, γιατί είναι συντροφευμένος από τον κόσμο τής παιδείας.
Η μύηση στην τέχνη δεν είναι για να στολίσουμε το δωμάτιό μας με μια ωραία αφίσα. Μύηση στην τέχνη είναι ένα κομμάτι αυτού τού προγράμματος τής παιδείας που ονόμασα "ευ ζην". Γιατί η τέχνη, η λογοτεχνία, η ποίηση πολλαπλασιάζει τη νόηση και την αίσθηση τού κόσμου. Ένας άνθρωπος που αγαπάει την τέχνη δεν σημαίνει ότι ξέρει να αναγνωρίζει τον Πικάσο ή τον Ρέμπραντ ή τον Ρούμπενς και τον Τιτσιάνο. Σημαίνει ότι έχει καλλιεργήσει τις αισθήσεις του για να απολαμβάνει καλύτερα και με πολλαπλασιασμένη ευαισθησία τη ζωή. Δηλαδή ζει περισσότερες ζωές ο άνθρωπος που είναι μυημένος στην τέχνη, τη λογοτεχνία, την ποίηση, γιατί μας ανοίγουν παράθυρα σε άλλους κόσμους. Αλλιώς αισθάνεται τη φύση, το ηλιοβασίλεμα, την ανατολή τού ήλιου, το φως αυτός που έχει μυηθεί στην τέχνη. Η τέχνη λοιπόν δεν είναι το κερασάκι στην τούρτα. Είναι ένα στοιχείο τής ζωής μας. Επίσης μας βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα την κοινωνία στην οποία ζούμε, την ιστορία μέσα στην οποία πλαστήκαμε και ζούμε σήμερα σε αυτή τη χώρα. Ας περπατήσουμε λοιπόν στον 19ο αι. για να δούμε ποιος ήταν ο ρόλος τής τέχνης στο ελεύθερο ελληνικό κράτος».
Με προβολή επιλεγμένων διαφανειών οι μαθητές περιηγήθηκαν εικονικά στην Εθνική Πινακοθήκη, λίγο πριν από το κλείσιμό της με σκοπό να ανακαινιστεί, με ζωντανή τη φωνή τής κ. Πλάκα να τους εξηγεί πώς τα έργα τέχνης και ο τρόπος έκθεσής τους –η φιλοσοφία ενός μουσείου–, εκτός από την αισθητική απόλαυση, παρέχουν και ιστορικές – κοινωνιολογικές πληροφορίες για την εποχή τους.
Έτσι οι μαθητές, βλέποντας έργα μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων τού 19ου αι., όπως των Στέφανου Λάντσα, Νικόλαου Γύζη, Νικηφόρου Λύτρα, Λουδοβίκου Θείρσιου, Θεόδωρου Ράλλη, Αριστείδη Οικονόμου, Θεόδωρου Βρυζάκη, Γεώργιου Ιακωβίδη, ανακάλυψαν πως η ελληνική ζωγραφική τού 19ου αι. είναι μια τέχνη που ξεπηδά από έναν αγώνα ανεξαρτησίας, ως εκ τούτου αποτελεί όχι μόνο αισθητική έκφραση αλλά και πολιτική κίνηση, η οποία έχει την ανάγκη να προβάλει αυτόν τον αγώνα.
Μέσα από την ομιλία της, οι μαθητές συνειδητοποίησαν ότι η τέχνη είναι ο καθρέφτης τής κοινωνίας η οποία τη δημιουργεί για να προβάλει τις ανησυχίες και τις αναζητήσεις της.
Τη Διευθύντρια τής Εθνικής Πινακοθήκης, καθηγήτρια τής Ιστορίας τής Τέχνης κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα παρουσίασε στους μαθητές η Επόπτρια των Σχολείων τής Φ.Ε. κ. Βασιλική Παπαπέτρου-Μουρσελά, ενώ στους μαθητές απένειμαν τα βραβεία οι καθηγήτριες Καλλιτεχνικών κ. Βίκυ Χατζηλάκου (Β΄ Αρσάκειο Γυμνάσιο Ψυχικού) και Ελένη Τσοτσορού (Α΄ Αρσάκειο Γυμνάσιο Ψυχικού).
Οι παρακάτω μαθητές που βραβεύτηκαν πήραν ως έπαθλο το βιβλίο "Ιστορία τής Μοντέρνας Ζωγραφικής" τού Χέμπερτ Ρηντ.

ΛΥΚΕΙΑ

Βραβεία σκίτσου

Βαλασία Ντόντουλου (Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης)
1ο βραβείο

Χρήστος Βουτσάς (Α΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης)
2ο βραβείο

Αλεξάνδρα Γιαννακούλα (Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού)
3ο βραβείο

Βραβεία χρωματικής σύνθεσης

Βαλασία Ντόντουλου (Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης)
1ο βραβείο

Αιμιλία Κεφαλά (Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού)
2ο βραβείο

Αφροδίτη Μανδάλακα (Β΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης)
3ο βραβείο

Βραβεία φωτογραφίας

Καλλιόπη Ροδοπούλου (Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού)
1ο βραβείο

Αριάνα Νταρβίς-Ταμπάρ (Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού)
2ο βραβείο

Ευάγγελος Φραγκούλης (Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού)
3ο βραβείο (Παρνασσός. Αγναντεύοντας το Γαλαξείδι)

ΓΥΜΝΑΣΙΑ

Βραβεία σκίτσου

Θωμάς Αντωνίου (Β΄ Τοσίτσειο Γυμνάσιο Εκάλης)
1ο βραβείο

Άρτεμις Τσατσάκη (Β΄ Αρσάκειο Γυμνάσιο Ψυχικού)
2ο βραβείο

Γεωργία Κρητικού (Α΄ Τοσίτσειο Γυμνάσιο Εκάλης)
3ο βραβείο

Βραβεία χρωματικής σύνθεσης

Φίλιππος Χαρλαύτης (Α΄ Αρσάκειο Γυμνάσιο Ψυχικού)
1ο βραβείο

Άνδρεα Κατσιγιάννη (Β΄ Τοσίτσειο Γυμνάσιο Εκάλης)
2ο βραβείο

Πέτρος Τσιφουτίδης (Αρσάκειο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)
3ο βραβείο

Βραβεία φωτογραφίας

Μαρίνα Αντωνίου (Α΄ Αρσάκειο Γυμνάσιο Ψυχικού)
1ο βραβείο

Σταμάτης Ψαρουδάκης (Αρσάκειο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)
2ο βραβείο

Δημήτρης Παπαλυμπέρης (Α΄ Αρσάκειο Γυμνάσιο Ψυχικού)
3ο βραβείο (Αναζητώντας το όνειρο. Μετανάστευση)