«Αν και έχω γεννηθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αισθάνομαι σαν να μην πέρασε μια μέρα από εκείνη την πρώτη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα πολλά γελαστά προσωπάκια και άκουσα χαρούμενες, ζωηρές φωνές. Όλα αυτά τα χρόνια έμαθα ένα σωρό πράγματα
κάποιοι μεγάλοι… Δεν είναι το ίδιο. Μου λείπουν οι μικροί μου φίλοι. Μου λείπει η φασαρία των διαλειμμάτων, μου λείπει το μάθημα στις τάξεις μου… Ακόμα και τα περιστέρια δεν επισκέπτονται τα καλοκαίρια τις αυλές μου.
Όταν όμως πλησιάζουν οι μέρες για να επιστρέψουν τα παιδιά, ε, τότε η χαρά μου είναι απερίγραπτη! Ετοιμάζομαι, καθαρίζομαι, στολίζομαι, φοράω τα καλά μου και….
11 Σεπτεμβρίου! Η αγαπημένη μου ημέρα! Όλα τα παιδιά τρέχουν και με αγκαλιάζουν. Ανοίγω κι εγώ την τεράστια αγκαλιά μου και τα καλωσορίζω! Μου λένε πώς τα πέρασαν, ποιους καινούριους τόπους γνώρισαν, τους νέους φίλους που έκαναν. Κι εγώ θυμάμαι όλα αυτά τα προσωπάκια ένα ένα, με τα ονόματά τους.
-Πώς μεγάλωσες Θωμά μου!
-Στις ομορφιές σου , Αναστασία!
-Με το καλό τα νέα δόντια, Κωστάκη! του φωνάζω και μου δείχνει περήφανος το ωραίο του χαμόγελο.
Η αγκαλιά μου γεμίζει χρώματα: κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, γαλάζια και η καρδιά μου πλημμυρίζει με αγαλλίαση!
Τι όμορφη ημέρα!!!»

Καλή σχολική χρονιά με υγεία, δύναμη
και πολλά πολλά χαμόγελα!

Η Διευθύντρια και ο Σύλλογος Διδασκόντων του Δ΄ Τοσιτσείου Δημοτικού Σχολείου