Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2024, στο θέατρο των Αρσακείων-Τοσιτσείων Εκάλης, η σχολική κοινότητα τού Β΄ Αρσακείου-Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης, στο πλαίσιο τής επετείου τής 28ης Οκτωβρίου 1940 και με αφορμή τη συμπλήρωση 80 ετών από τη σφαγή τού Διστόμου (10 Ιουνίου 1944), πραγματοποίησε εκδήλωση μνήμης και τιμής.

Στην εκδήλωση παρευρέθησαν ο Σύμβουλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας κ. Σωτήριος Γκλαβάς, η Επόπτρια των Σχολείων τής Φ.Ε. κ. Νέλλη Παππά, η πρώην Επόπτρια των Σχολείων κ. Βασιλική Παπαπέτρου- Μουρσελά, ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Προσχολικής Αγωγής και Πρωτοβάθμιας Υγείας τού Δήμου Διονύσου κ. Νικόλαος Κοκκαλάς, Συντονιστές των μαθημάτων τής Φ.Ε., οι Διευθυντές και Υποδιευθυντές των Αρσακείων-Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές.

Αρχικά έγινε η παράδοση τής Σημαίας από τη Διευθύντρια κ. Ευδοκία Γιαννικοπούλου και επιδόθηκαν τα αριστεία και τα βραβεία στους αριστεύσαντες και πρωτεύσαντες μαθητές και στους νυν αποφοίτους τής σχολικής χρονιάς 2023-2024.

Ακολούθησε η εκδήλωση μνήμης και τιμής για τη σφαγή τού Διστόμου η οποία φώτισε μια πτυχή από τις πιο σκοτεινές και σκληρές που χαρακτήρισαν τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τα πολεμικά αντίποινα. Μία πτυχή που ανέδειξε την απόλυτη απανθρωπιά που καλλιέργησαν ο φασισμός και ο ναζισμός...

Τα πολεμικά αντίποινα που υιοθέτησε το καθεστώς τού Χίτλερ εφαρμόστηκαν ως τακτική κατά του άμαχου πληθυσμού σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις και χωριά από την έναρξη της γερμανικής κατοχής και στόχευαν στην πρόκληση τρόμου σε όλον τον πληθυσμό, για να πετύχουν την καταστολή τού απελευθερωτικού του αγώνα. Το τίμημα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός ήταν ακριβό και αυτό δεν αφορά μόνο στα χιλιάδες θύματα αμάχων, νηπίων, παιδιών, γυναικών και γερόντων, αλλά και στους επιζώντες από κάθε σφαγή και κάθε ολοκαύτωμα, είτε αυτό έγινε στο Δίστομο είτε στα Καλάβρυτα είτε στην Κάνδανο είτε στο Κομμένο είτε στον Χορτιάτη, ο κατάλογος των μαρτυρικών πόλεων και χωριών είναι μακρύς... Αυτό το ατομικό και συλλογικό τραύμα που σημάδεψε γενιές Ελλήνων και τα ίχνη του υπάρχουν ακόμη ζωντανά σε τοπικές κοινωνίες ανά την Ελλάδα ανέδειξαν οι μαθητές και οι μαθήτριες μέσα από τον αφηγηματικό, ποιητικό και θεατρικό λόγο.

Ο λόγος αυτός, στηριγμένος σε μεγάλο βαθμό σε μαρτυρίες επιζώντων από τη σφαγή τού Διστόμου, δεν περιορίστηκε στην παρουσίαση τού ιστορικού πλαισίου και στην αφήγηση των γεγονότων αλλά έθεσε τον γενικότερο προβληματισμό που αφορά σε θέματα διαχείρισης τής τραυματικής μνήμης, τής συλλογικής μνήμης, τής ιστορικής μνήμης. Οι μαθητές και οι μαθήτριες απηύθυναν ερωτήματα προς τους συμμαθητές τους και προς το κοινό για τη μνήμη και τη λήθη, για το "τι θυμάμαι και πώς, τι και ποιους ξεχνώ, για το αν μπορώ να θυμάμαι κάτι που δεν έζησα, για το αν, κάποιες φορές, επιλέγω να ξεχνώ" κ.ά.

Τέλος, η μαθητική ομάδα τού θεατρικού έθεσε τον προβληματισμό για την ευθύνη που φέρουμε όλοι εμείς σήμερα, που πλέον γνωρίζουμε την ιστορία, να σταθούμε απέναντι στη βαρβαρότητα και στον φασισμό. Εξέφρασε ακόμη την επιθυμία και την απόφαση να μην ξεχάσει και έκλεισε τονίζοντας: "Κάτω από την ιστορία, η μνήμη και η λήθη. Κάτω από τη μνήμη και τη λήθη, η ζωή. Μα το να γράφεις τη ζωή είναι μια άλλη ιστορία."

Όλο το θεατρικό εμπλουτίστηκε και αναδείχθηκε από τα τραγούδια που με ιδιαίτερη ευαισθησία ερμήνευσε η χορωδία και χάρη στην πρωτότυπη και καλαίσθητη ηλεκτρονική παρουσίαση που περιελάμβανε φωτογραφικό, εικαστικό και κινηματογραφικό υλικό.

Για την εκδήλωση συνεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί: κ. Καλλιόπη Αυγουστίνου, Καλλιόπη-Αικατερίνη Θωμά, Δημήτριος Ξύστρας, φιλόλογοι, Κωνσταντίνος Θεοδώρου, θεατρολόγος, Φανή Αβρανά, μουσικός, Ζηνοβία Κωτσοπούλου, καθηγήτρια Καλλιτεχνικών, και Λάσκαρης Ιατρόπουλος, θεολόγος.

28η Οκτωβρίου

γιορτή

σημαία