Γράφει η μαθήτρια Μαρία Αντωνακοπούλου (Β3)
Αναμφίβολα, στις μέρες μας ζούμε πραγματικά δύσκολες καταστάσεις. Μία από αυτές ήταν και το φονικό πέρασμα της κακοκαιρίας «Daniel», που άφησε πίσω της μεγάλες πληγές… Αυτή η καταστροφική πλημμύρα χτύπησε πολλές περιοχές, για τις οποίες ξημέρωσε μία σκληρή «επόμενη μέρα», με αποτέλεσμα οι άνθρωποι εκεί να προσπαθούν τώρα να μαζέψουν τα κομμάτια τους… Σε αυτή, λοιπόν, τη δύσκολη κατάσταση ο ένας πρέπει να σταθεί στο πλευρό του άλλου. Οφείλουμε όλοι να τείνουμε χείρα βοηθείας στη Θεσσαλία, στον πάσχοντα συνάνθρωπό μας! Εκτός από την υλική βοήθεια (τρόφιμα, ρουχισμός, είδη πρώτης ανάγκης γενικότερα), είναι σημαντικό να στείλουμε τη θετική μας ενέργεια, να στηρίξουμε ψυχικά και ηθικά όλους τους ανθρώπους, που βιώνουν τραυματικές εμπειρίες. Η διατήρηση του θείου δώρου της ζωής μέσα σε συνθήκες αξιοπρέπειας είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, που από τη φύση του είναι αισιόδοξος!
Η κοινωνία σήμερα είναι, δυστυχώς, ευάλωτη. Απειλείται με καταστροφή από την απερισκεψία και την απραγία του ανθρώπου, από τα ψυχρά και πολύμορφα συμφέροντα, που οδήγησαν στην έκπτωση των ηθικών αξιών! Οι δυνατοί του κόσμου κατέληξαν σε μια «αδύναμη» συμφωνία, που έγινε κοφτερό δρεπάνι και θερίζει αλόγιστα. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο πλανήτης και το οικοσύστημα βρίσκονται σε κίνδυνο. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2050 ο πληθυσμός του πλανήτη θα ανέρχεται σε 9 δισεκατομμύρια κατοίκους και θα χρειάζονται 2 πλανήτες, για να τραφούν όλοι οι κάτοικοί του. Λοιπόν, είναι καιρός ο άνθρωπος να αναλάβει τις ευθύνες του, γιατί στένεψαν πολύ τα περιθώρια. Είναι επιτακτική η ανάγκη, να πετάξουμε τα βαρίδια του βολέματος και της καλοπέρασης!
Διάβασα πρόσφατα και για «το κίνημα της εθελούσιας απλότητας» (Voluntary Simplicity Movement). Έτσι ονομάζεται η νέα τάση ζωής, που επιλέγουν όλο και περισσότεροι κάτοικοι της Αμερικής. Ονειρεύονται να απαλλαγούν από όσα έχουν στην κατοχή τους δίνοντάς τα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και να ζουν με ελάχιστα χρήματα, απολαμβάνοντας όμως τις χαρές της ζωής χωρίς στρες. Οι οπαδοί του κινήματος της απλότητας είναι άνθρωποι, που μέχρι πρότινος επιδίωκαν να γεμίζουν τα σπίτια τους με έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, ρούχα και παπούτσια και φυσικά, όταν αποκτούσαν παιδιά, συνέχιζαν να ακολουθούν την ίδια καταναλωτική μανία γεμίζοντας τα παιδικά δωμάτια με δώρα και παιχνίδια. Σήμερα όμως, βλέπουν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Κατ’ αρχάς, θεωρούν ουτοπικό να βασίζουν την ευτυχία τους στα υλικά αγαθά και επιλέγουν μια πιο φυσική και φυσιολογική ζωή. Εγκαταλείπουν τις πολυτελείς κατοικίες τους στα προάστια των μεγαλουπόλεων και μετακομίζουν σε τροχόσπιτα, εκεί όπου ο αέρας είναι καθαρός, το περιβάλλον ήσυχο και τα τρόφιμα υγιεινά. Αφήνουν τις γεμάτες στρες δουλειές τους στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και γίνονται καλλιεργητές βιολογικών προϊόντων. Το αποτέλεσμα; Ανακαλύπτουν ξανά τον εαυτό τους!
Δεν ξέρω αν αυτή είναι η λύση, αλλά σίγουρα ορισμένες φορές, βολευόμαστε σε έναν τρόπο ζωής που είναι «εντάξει», αλλά δεν εκπληρώνει αυτό που επιθυμούμε βαθιά μέσα μας. Ίσως και να χρειάζεται να διαλυθούμε, ώστε να ξανασυναρμολογήσουμε τα κομμάτια μας και να δημιουργήσουμε κάτι ισχυρότερο, καλύτερο από πριν. Κάποιες φορές, χρειάζεται να περιπλανηθούμε στο άγνωστο, για να βρούμε τον εαυτό μας. «Όλοι όσοι περιπλανιούνται δεν έχουν απαραίτητα χαθεί», είπε ο Τόλκιν και είναι κάτι που χρειάζεται να θυμόμαστε πάντα. Ας προβληματιστεί, λοιπόν, ο καθένας από εμάς και ας ενεργοποιηθεί προς μία δημιουργική πορεία!
μαθητική εφημερίδα