Γράφουν οι μαθήτριες Άννα Ιωάννου και Αγγελίνα Καρκαλέτση (Γ΄2):

Η αλήθεια είναι πως πάρα πολλοί δρόμοι ή δημόσια κτήρια φέρουν τιμητικά το όνομα κάποιου γνωστού προσώπου. Παραδείγματος χάρη, η γνωστή και πολυσύχναστη λεωφόρος των Αθηνών, η λεωφόρος Αλεξάνδρας, ονομάστηκε έτσι προς τιμήν τής Πριγκίπισσας Αλεξάνδρας! Αλλά πόσοι γνωρίζουν πραγματικά την αληθινή ιστορία τής «θλιμμένης πριγκίπισσας»;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα γεννημένη τον Αυγούστου τού 1870 στη βασιλική έπαυλη Μον Ρεπό τής Κέρκυρας ήταν το τρίτο παιδί τού Βασιλιά Γεωργίου και τής Βασίλισσας Όλγας, και αδελφή του μετέπειτα Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄.  Ως πρωτότοκη κόρη τής αποδόθηκε ο τίτλος τής «Πριγκίπισσας τής Ελλάδος». Ξανθιά, με καταγάλανα μάτια, όλοι μιλούσαν για την ομορφιά της, αλλά και για την ευγενική της ψυχή. Η ίδια ήταν λαοφιλής και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όταν έφτασε η ώρα να παντρευτεί -σε ηλικία 19 ετών- τον Μέγα Δούκα Παύλο από τη Ρωσία κι έπρεπε να εγκαταλείψει την Ελλάδα, η αθηναϊκή κοινωνία βγήκε στους δρόμους, να την ξεπροβοδίσει, με πολλούς να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.

Η Αλεξάνδρα δεν έφερε αντίρρηση σε αυτόν τον γάμο συμφέροντος και με βαριά καρδιά αναγκάστηκε να αποχωριστεί την αγαπημένη της Ελλάδα. Λίγες μέρες αργότερα έγραψε σε στενή της φίλη: «Δεν επίστευον ότι με ηγάπων τόσον και όταν είδον δάκρυα σε κάθε μάτι, μου ήρχετο να τρελαθώ από την λύπην».Τα νέα των πριγκιπικών γάμων έκαναν τον γύρο της Ευρώπης και όλοι μιλούσαν για την όμορφη πριγκίπισσα που θα παντρευόταν τον μεγάλο Δούκα. Στη Ρωσία υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό το γαλαζοαίματο συνοικέσιο, άλλωστε για τους Ρώσους η Αλεξάνδρα ήταν μια ορθόδοξη πριγκίπισσα. Ο αξιολάτρευτος χαρακτήρας της και το παρουσιαστικό της κέρδισαν την αγάπη και τού ρωσικού λαού.

Για την πριγκίπισσα όμως, τα πράγματα ήταν αλλιώς, η ζωή της στην Αγία Πετρούπολη ήταν δύσκολη και δεν μπορούσε να τη συνηθίσει, ενώ της έλειπε η πατρίδα της. Η θλίψη ήταν μονίμως ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της αποδίδοντάς της -ανεπίσημα- τον τίτλο τής «θλιμμένης πριγκίπισσας». Ένα χρόνο μετά, η ίδια και ο σύζυγός της υποδέχτηκαν το πρώτο τους παιδί, μια κόρη, τη Μαρία. Ύστερα από λίγους μήνες στο παλάτι ανακοινώθηκε η δεύτερη εγκυμοσύνη της Αλεξάνδρας και όλοι περίμεναν με ανυπομονησία τον διάδοχο.
Η μοίρα της, όμως, είχε γράψει το δικό της τραγικό τέλος, καθώς κατά τη διάρκεια τής γέννας τού γιου της Δημήτρη (Ντιμίτρι) έπαθε εκλαμψία και λίγες ώρες αργότερα άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 21 ετών.

Το 1891 ολοκληρώνεται, ύστερα από πολλές δυσκολίες, ένας δρόμος, ο οποίος θα συνέδεε την Πατησίων με τη λεωφόρο Κηφισιάς. Ο θάνατος τής Αλεξάνδρας συμπίπτει χρονικά με την ολοκλήρωση αυτού τού μεγάλου έργου κι, έτσι, προς τιμήν τής αδικοχαμένης πριγκίπισσας, το Δημοτικό Συμβούλιο τού Δήμου Αθηναίων αποφάσισε να δώσει το όνομά της στον δρόμο που συνέδεε το κέντρο τής πόλης με τους Αμπελόκηπους.

Ο Δήμος Πειραιώς έδωσε το όνομά της σε μια πλατεία, ενώ «Γέφυρα Αλεξάνδρας» ονομάστηκε η σωζόμενη μέχρι σήμερα γέφυρα στο Θησείο.

Η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, λοιπόν, που έδωσε το όνομά της και στο γνωστό νοσοκομείο/μαιευτήριο, υπήρξε η «αγαπημένη κόρη των Αθηνών». Και ο θάνατός της το 1891 σκόρπισε «απερίγραπτη θλίψη» στους Έλληνες, όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής.
Στις πόλεις και τα χωριά, στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες κρεμάστηκαν μαύρα υφάσματα, οι εφημερίδες τής αφιέρωναν επί μέρες τα πρωτοσέλιδά τους και επί μήνες δημοσιεύονταν εκατοντάδες ποιήματα.

Σχολειά-ζω