να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση
(Ελύτης, Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας)
Έχει δίκιο ο ποιητής. Τόσα αρκούν. Αλλά, μάλλον, παραμένει αδικαίωτος....
|
View the embedded image gallery online at:
https://arsakeio.gr/gr/ekali/ekali-elementary-c/ta-nea-mas/awards/76-greek/schools/psychico/psychico-high-school-a/16729-efxes-alykps#sigProId41cb96cfc5 |
| Εργασίες μαθητών στο πλαίσιο δραστηριότητας «Δημιουργία διαδραστικής χριστουγεννιάτικης κάρτας στο πολυμεσικό προγραμματιστικό περιβάλλον Scratch» στο εργαστήριο Πληροφορικής. |
Τα Χριστούγεννα ταυτίστηκαν με το πολύ, και το λίγο είναι αδιανόητο.
Κι έτσι φτάσαμε στα Χριστούγεννα της κατανάλωσης, ενώ το μήνυμα της φάτνης είναι το ακριβώς αντίθετο: “η εσχάτη πτωχεία”.
Μέσα στη γενικότερη κρίση πολλές είναι οι φωνές που προτρέπουν αντίσταση στο πνεύμα της κατανάλωσης, το οποίο τελικά μόνο δεινά σωρεύει. Οικονομικά, αλλά –κυρίως– ψυχικά, αφού το καταναλώνειν δεν έχει τέλος και οι εξαρτήσεις πληθύνονται.
Τα Χριστούγεννα θα πρέπει να τα δούμε –όπως τα βλέπουμε– ως γιορτή αγάπης, αλλά μιας αγάπης συγκεκριμένης κι όχι συγκεχυμένης. Μιας αγάπης πρώτα προς τον εαυτό μας, ο οποίος δεν μπορεί να είναι καταναλωτική μονάδα. Της αγάπης προς τους κοντινούς μας ανθρώπους, που δεν είναι κι αυτοί καταναλωτικά όντα, αλλά πρόσωπα, ψυχοσωματικές οντότητες. Της αγάπης προς τον οιονδήποτε άλλο, ο οποίος ίσως δεν έχει “λίγο φαΐ λίγο κρασί” και εναπόκειται στη δική μας μέριμνα να έχει.
Κι ακόμα πρέπει, ίσως, να προσέξουμε και την κατανάλωση σχέσεων, δηλαδή σχέσεων επιδερμικών κι όχι αληθινών. Τέτοιες σχέσεις διασκεδάζουν πρόσκαιρα τη μοναξιά, όπως ακριβώς τα ψώνια, αλλά δεν την εξαλείφουν, γιατί απλώς δεν μπορούν.
Όντες μη καταναλωτικά όντα, αυτά τα Χριστούγεννα, μπορούμε ίσως να καταλάβουμε καλύτερα τον ποιητή:
Μ΄ ένα τίποτα έζησα
...
Ώσπου τέλος ένιωσα
…
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος
(Ελύτης, Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη Ομορφιά)
Για να μπορούμε να ψάλλουμε με μια καρδιά «Χριστός επί γης υψώθητε».
Ας αδράξουμε λοιπόν το φως της ουσιαστικής γνώσεως, που δεν γνωρίζει επίφαση ή πρόφαση, δεν λειτουργεί ως πρόκριμα μόνο μιας επαγγελματικής αποκατάστασης, αλλά πληρώνει (γεμίζει) την ύπαρξη του ανθρώπου και τον καθιστά δυνατό για την αντιμετώπιση κάθε κρίσης.
Χαρούμενες γιορτές και ευτυχισμένο το νέο έτος!
Η Διευθύντρια
Ο Σύλλογος των καθηγητών
Η μαθητική κοινότητα
