«Τέτοια αφήστενε φροντίδα
όλο το αίμα οπού χυθή
για θρησκεία και για πατρίδα
όμοιαν έχει την τιμή.»
Διονύσιος Σολωμός (Ύμνος εις την ελευθερίαν)
Προσκεκλημένος του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μ. Βρετανίας κ. Γρηγορίου ομίλησε προς την ελληνική ομογένεια του Λονδίνου ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης στις 30 Ιανουαρίου 1996, ημέρα μνήμης των Τριών Ιεραρχών.
Απόσπασμα ομιλίας του προέδρου:
«Θα αρχίσω με μια προσωπική εκτίμηση: Θεωρώ ότι οι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τί προσέφεραν στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία η πνευματική αλκή, η δράση και τα κείμενα των Τριών Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι είναι ευρύτερα γνωστοί ως Τρεις Ιεράρχες. Δεν έχουμε, νομίζω, εκτιμήσει στην πραγματική της διάσταση τι σηματοδοτεί για τον Έλληνα ορθόδοξο αλλά και για τον Ευρωπαίο χριστιανό η διδασκαλία του Μεγάλου Βασιλείου (330-379), του Γρηγορίου του Θεολόγου (328-390) και του Ιωάννη του Χρυσοστόμου (344-407)…
Γενικότερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τους τρεις πρώτους αιώνες Έλληνες και Χριστιανοί, το θρησκευτικό κατεστημένο από τη μια και οι αγωνιστές της νέας θρησκείας από την άλλη, βρίσκονται σε ανοιχτή διαμάχη και ότι συνδέονται με σχέσεις «αμοιβαίας περιφρονήσεως»! Έτσι έχουν τα πράγματα μέχρι τον 4ο αιώνα, όταν λαμβάνουν χώρα δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα για την θρησκεία και τον πολιτισμό της Δύσεως: α) Η αναγνώριση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του Βυζαντίου β) Η υπέρβαση της αντιθέσεως χριστιανισμού και ελληνισμού από τους τρεις μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας. Το δεύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός έχει πολλές προεκτάσεις: α) Εδραιώνει μια για πάντα την συμπόρευση ελληνισμού και ορθοδοξίας στον ελληνικό χώρο β) Περνάει μέσα στην εκπαίδευση των Ελλήνων τη σύζευξη ελληνικής παιδείας και χριστιανισμού γ) Συνδέει μια για πάντα την εκκλησία με τα ελληνικά γράμματα…
Στο Βυζάντιο και στην εκκλησιαστική εν γένει παράδοση που ακολούθησε μετά τον 4ο αιώνα ήταν τόσος ο θαυμασμός και τη εκτίμηση που έτρεφαν για τη διδασκαλία των τριών Μεγάλων Πατέρων ώστε έφτασε να αναφυούν και φιλολογικοθεολογικές έριδες για το ποιος από τους τρεις Πατέρες υπερείχε των άλλων! Γι΄ αυτό τον 11ο αιώνα, ο Ιωάννης ο Μαυρόπους, προέτεινε και καθιερώθηκε έκτοτε κοινή γιορτή των Τριών Ιεραρχών, βασισμένη στην ιδιότητα που ένωνε και τους τρεις Πατέρες: Στο ότι υπήρξαν από κοινού προστάτες των γραμμάτων και της ελληνικής παιδείας…
Κρίνω σκόπιμο να αναφέρω εδώ μια βαρύνουσα ομολογία για την Ευρώπη και τον χριστιανισμό, προερχόμενη από έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές του αγγλικού πνεύματος, τον Τ.S. Elliot: «Είναι μέσα στον χριστιανισμό που οι τέχνες μας αναπτύχθηκαν. Είναι μέσα στον χριστιανισμό που οι νόμοι της Ευρώπης μέχρι πρόσφατα ρίζωσαν. Είναι σε σχέση με ένα χριστιανικό υπόβαθρο που ολόκληρη η σκέψη μας έλαβε σημασία».
Δεν πιστεύω ότι στην περίπτωση μιας απόλυτης εξαφάνισης της χριστιανικής πίστης η κουλτούρα της Ευρώπης θα κατάφερνε να επιζήσει. Αν ο χριστιανισμός καταστραφεί, το σύνολο της κουλτούρας μας θα καταστραφεί. Χρωστάμε πολύ περισσότερα στη χριστιανική μας κληρονομιά από μια θρησκευτική πίστη. Η ενότητα του δυτικού κόσμου βρίσκεται σε αυτή την κληρονομιά, στο χριστιανισμό και στους αρχαίους πολιτισμούς της Ελλάδας στους οποίους, χάρη σε δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανισμού βρίσκουμε τα ίχνη της καταγωγής μας».
Δείτε το βίντεο
Γλώσσα