Γράφει η μαθήτρια Ανδρεάκου Μαρία (Β΄1):

«Γαλαξιακό έτος 2300, αστρική μέρα 520.. έτσι πιστεύω τουλάχιστον… Έχω χάσει κάθε επαφή με το κέντρο ελέγχου του διαστημικού σταθμού της ΝASA. Αυτή τη στιγμή κάνω καταγραφή των αποθεμάτων φαγητού στο σκάφος μου «Κίρκη 2». Ούτε ξέρω πόσο καιρό περιπλανιέμαι ανάμεσα στους γαλαξίες. Μια βλάβη στο διαστημόπλοιο μού στέρησε κάθε επαφή με τους συντρόφους μου. Μου έχουν λείψει αφάνταστα η γυναίκα μου, Πηνελόπη, και ο πολυαγαπημένος μου γιος, Τηλέμαχος. Ένα αποτυχημένο ταξίδι στο διάστημα μάς χωρίζει εδώ και χρόνια. Νοσταλγώ τις ηλιόλουστες μέρες στην πανέμορφη Ιθάκη… Θα με θυμούνται ακόμα ή συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά χωρίς εμένα; Πόσες δοκιμασίες πια σε αυτό το ταξίδι!! Πρώτα ξεκίνησα την αποστολή μου με 10 συντρόφους. Στη συνέχεια, φτάνοντας στον Κυκλώπειο πλανήτη έχασα τους 6. Ένα μυστηριώδες πλάσμα, ο Πολύφημος, τους κατάπιε! Αργότερα, πέφτοντας στη μαύρη τρύπα της Χάρυβδης μείναμε 3 και τώρα, μετά από μία ενεργειακή καταιγίδα, η διαδρομή της επιστροφής χάθηκε μέσα στις απέραντες εκτάσεις του διαστήματος κι έμεινα μόνος. Πάντως, αυτή η εμπειρία στο διάστημα θα αφήσει ένα αποτύπωμα ασύλληπτα δυνατό μέσα μου. Μέχρι στιγμής, η ελπίδα με σώζει! Η ελπίδα ότι με τη βοήθεια του Δία θα ξαναβρεθώ με την οικογένειά μου! Ποτέ δε θα σταματήσω να ελπίζω!»

Σχολειά-ζω