Η Πολιτιστική Ομάδα τού Α΄ Αρσακείου Γυμνασίου Ψυχικού, «Χάριν Παιδείας και Παιδιάς», την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024, παρακολούθησε τη θεατρική παράσταση «Κίτρινη ταπετσαρία», στο θέατρο "Αλκμήνη". Η παράσταση είναι ένα έργο - φόρος τιμής στο φεμινιστικό κίνημα.Το κλασικό διήγημα τής γοτθικής λογοτεχνίας «Η κίτρινη ταπετσαρία» τής Σάρλοτ Πέρκινς Γκίλμαν, γραμμένο το 1890, παρουσιάζεται σε σύγχρονη μεταφορά με τη θεατρική διασκευή τής Κατερίνας Λουκίδου.
Λίγα λόγια για το έργο από την ίδια:
«Γιατί τώρα; Η Σάρλοτ Πέρκινς Γκίλμαν το 1892 έγραψε ένα φεμινιστικό μανιφέστο, ένα έργο επιδραστικό, που μας μετέφερε με γλαφυρό τρόπο τη φρίκη της γυναικείας ψυχής όταν αποστερείται τον έλεγχο του σώματός της. Ένα σώμα για το οποίο υπάρχουν κανόνες για το πώς θα το ντύσουμε, πώς θα το πλάσουμε και θα το κινήσουμε για να ευχαριστεί τη ματιά των άλλων και, πώς και πότε θα αναπαραχθεί, πώς και έως πότε θα θηλάσει, πώς και πότε θα επανέλθει στην προηγούμενή του κατάσταση.
Και αν 130 χρόνια μετά κάποιες πρακτικές όπως η περίφημη «θεραπεία ανάπαυσης» του πρωτότυπου έργου έχουν πλέον απαρχαιωθεί, όλα τα υπόλοιπα παραμένουν τα ίδια. Και στη χώρα όπου γεννήθηκε η Κίτρινη Ταπετσαρία, οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ότι ακόμη και κεκτημένα γυναικεία δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην ασφαλή άμβλωση, τείνουν να καταργηθούν.
Άρα ναι, το σύμπαν της Κίτρινης Ταπετσαρίας είναι διαχρονικό και παρόν και αυτό καθιστά το έργο επίκαιρο Και η απάντηση στο «γιατί τώρα» είναι γιατί χρειαζόμαστε ακόμη ηχηρά φεμινιστικά μανιφέστα.
Η διασκευή του έργου επιχειρεί να συνδέσει το τότε με το σήμερα, να φανταστεί όλα αυτά που η Γκίλμαν θα ήθελε να ακουστούν και να συζητηθούν αν έγραφε το έργο το 2024. Να δούμε τη γυναίκα που ο γιατρός της την ενθαρρύνει να καταψύξει ωάρια για να διατηρήσει τη γονιμότητά της ή πείθεται να κάνει παιδί επειδή πλησιάζει στη δύση της αναπαραγωγικής της ηλικίας, τη γυναίκα που οδηγείται σε αναίτια καισαρική ή σε άλλες πρακτικές μαιευτικής βίας για να γεννήσει σε βολική ημερομηνία, τη γυναίκα που αποθαρρύνεται από τον θηλασμό, τη γυναίκα που η επιλόχεια κατάθλιψή της επιβαρύνεται από την έλλειψη υποστήριξης του περιβάλλοντός της. Και αποφασίσαμε να πλαισιώσουμε την παράσταση με συζητήσεις πάνω σε όλα αυτά τα θέματα για να μοιραστούμε εμπειρίες, να ανταλλάξουμε πληροφορίες, να δείξουμε η μία στην άλλη συμπόνια και ίσως το δρόμο διαφυγής.
Με λίγα λόγια θέλουμε με αυτή την παράσταση να μεταφέρουμε όχι μόνο την ιστορία που έπλασε η Σάρλοτ Πέρκινς Γκίλμαν αλλά και την χειμαρρώδη ορμή της, την επαναστατική της διάθεση και το αίτημά της για αφύπνιση και ελευθερία».
Χάριν Παιδείας και Παιδιάς