Με αφορμή την έκθεση έργων ζωγραφικής για τον Γαλλικό Φιλελληνισμό των μαθητριών τού Β΄Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού: Ήβης και Αναστασίας Παύλου, τον Δεκέμβριο 2021, οι μαθητές των τμημάτων Αγγλικής Γλώσσας τής Α΄ τάξης των κ. Άντζελας Τζαμάλη και Μαρίας Παππά, αφού περιηγήθηκαν στην έκθεση στον χώρο τού Σχολείου, συνέχισαν τη συζήτηση ια τη ζωγραφική ως έκφραση στα Αγγλικά.
Αναφέρθηκαν, ειδικότερα, στα διαφορετικά καλλιτεχνικά ρεύματα και τις ποικίλες τάσεις, όπως διαμορφώθηκαν στο πέρασμα τού χρόνου και αναγνώρισαν συγκεκριμένες τεχνικές στους πίνακες των μαθητριών.
Στη συνέχεια οι μαθητές επέλεξαν τον πίνακα τής έκθεσης που τους εντυπωσίασε περισσότερο και έγραψαν δικά τους κείμενα για τα συναισθήματα που τους ενέπνευσε κάθε πίνακας.
Άλλοι μαθητές, ορμώμενοι από τη θεματολογία στους πίνακες των μαθητριών, επέλεξαν, κατόπιν έρευνας, κάποιον από τους διάσημους πίνακες με θέμα την Ελληνική Επανάσταση από μεγάλους ζωγράφους, όπως ο Ευγένιος Ντελακρουά, και συνέθεσαν εργασίες εξηγώντας τι τους κίνησε το ενδιαφέρον στους πίνακες αυτούς και δίνοντας έμφαση στα συναισθήματά τους από τους πίνακες.
Στη συνέχεια, οι εργασίες των παιδιών εκτέθηκαν στα ειδικά ταμπλό του σχολείου.
Σταχυολογούμε δύο πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα από σχόλια των μαθητών για τον πίνακα των αδελφών Παύλου, με τίτλο «Μέλλον φωτεινό» (“Un avenir en lumière”), και για τον τον πίνακα «Ενωμένοι στο τέλος τού χάους» (“Unis à la fin du deluge”).
Παρατίθενται τα κείμενα στα αγγλικά και ελληνική τους μετάφραση:
“One wise man once said: ‘I feel a million capacities spring inside of me’. That’s the exact feeling I get from this painting. A child, born in misery and slavery, dreams of a groundbreaking alternation in their lifestyle and, most significantly, in their enslaved country. They are divided between two worlds, that of reality and that of prospect. They have a million reasons not to rest, responsibilities to take care of, a fight to win. Still, they take some time off to think, to remember why they began struggling in the first place, what else there is to be done, what cause to fight for. I believe the youngster is the most fortunate, even though they grow up in times of turmoil. This is because he has a dream to accomplish, yet simultaneously an excuse not to. He seems to be optimistic, however, in the most intense way.”
«‘Ένας σοφός άνθρωπος κάποτε είπε: «Αισθάνομαι εκατομμύρια δυνάμεις να αναβλύζουν μέσα μου». Αυτό είναι ακριβώς το συναίσθημα που μου δημιουργείται κοιτάζοντας αυτόν τον πίνακα. Ένα παιδί, που βιώνει τη σκλαβιά και τη δυστυχία, ονειρεύεται μια άλλη ζωή, μια ελεύθερη πατρίδα. Ζει στον πραγματικό κόσμο αλλά ονειρεύεται έναν καλύτερο στο μέλλον. Είναι ανήσυχο, σκέφτεται τις ευθύνες που έχει, τον αγώνα που πρέπει να δώσει για να κερδίσει την ελευθερία του. Όμως, βρίσκει μια στιγμή να ξαποστάσει και να σκεφτεί, να θυμηθεί γιατί άρχισε να αγωνίζεται, να αναλογιστεί τις ευθύνες του, να οραματιστεί το μέλλον του. Μεγαλώνει σε δύσκολους καιρούς πολέμου, όμως είναι τυχερός, γιατί είναι νέος και μπορεί ακόμα να ονειρεύεται.»
“Two people looking at each other and holding hands. They represent two countries, Greece and France. In the background, the darkness of war all over is depicted. The feeling that is aroused first is hope-what people and countries can do when they cooperate with and help one another is beyond imagination. In addition, the colours chosen convey the exact same message, that of unity between countries that can solve everything and overshadow the back colours of war. Another feeling aroused is that of trust. This painting brings up the issue of trusting one another and helping each other to overcome problems. It actually reminds me of the “Genesis” by Michaelangelo in the Sistine Chapel, where God offers his hand to a human being. In my view, helping each other is the way forward and, what France did to help Greece, was a brilliant moment in history.”
«Δύο άνθρωποι που κρατούν ο ένας τα χέρια τού άλλου και κοιτιούνται στα μάτια. Συμβολίζουν δύο χώρες, την Ελλάδα και τη Γαλλία. Στο βάθος οι καπνοί και τα σύννεφα τού πολέμου. Μέσα μου γεννιέται η ελπίδα, βλέποντας τη βοήθεια που προσφέρει η μια χώρα στην άλλη. Ακόμη και τα χρώματα που χρησιμοποιεί η ζωγράφος περνούν το ίδιο μήνυμα και επισκιάζουν τα σύννεφα τού πολέμου. Βλέπω σε αυτόν τον πίνακα και την εμπιστοσύνη μεταξύ των λαών, που τους βοηθά να συνεργαστούν και να ξεπεράσουν τα προβλήματα. Μου έρχεται στο μυαλό η λεπτομέρεια από την τοιχογραφία στην Καπέλα Σιστίνα, όπου ο Θεός δίνει το χέρι του στον άνθρωπο. Πιστεύω ότι η αλληλοβοήθεια μεταξύ των κρατών, όπως στη περίπτωση τής Ελλάδας και τής Γαλλίας, ήταν μια σημαντική ιστορική συνεργασία.»
