Αγαπητά μας παιδιά,
Περάσαμε όλοι μια επώδυνη περίοδο που ακόμα δεν έχει τελειώσει: η πανδημία μάς ανάγκασε να κλειστούμε επί μακρόν στο σπίτι μας, βιώσαμε περιορισμούς και απομόνωση, απαγορεύσεις και απώλειες, ζήσαμε πρωτόγνωρες φυσικές καταστροφές που έθεσαν σε κίνδυνο ζωές, κατέστρεψαν περιουσίες και υπονόμευσαν το φυσικό μας περιβάλλον. Κάποιες χαραμάδες φωτός φάνηκαν στο σκοτάδι: η τεχνολογία μάς βοήθησε να κρατήσουμε την επαφή και να συνεχίσουμε τον σχολικό μας βίο και η επιστήμη μάς πρόσφερε τα όπλα για να πολεμήσουμε τον ιό. Έτσι, αισιοδοξούμε ότι με συνεργασία και αλληλεγγύη θα ξαναβρούμε αυτό τον Σεπτέμβριο την ασφάλεια του σχολείου, τους φίλους και συμμαθητές μας, τους καθηγητές μας, τα όνειρά μας, τη ζωή μας. Και πράγματι το σχολείο συνιστά ασφαλές καταφύγιο για όλα τα παιδιά, όσο ζοφερές και να είναι οι γενικότερες συνθήκες. Ισχύει όμως το ίδιο για τα παιδιά ολόκληρου του πλανήτη;
Επιλέξαμε εφέτος για το καλωσόρισμα στην νέα σχολική χρονιά μια εμβληματική φωτογραφία που έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1985 από το εξώφυλλο του National Geographic. Απεικονίζει το πρόσωπο ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού με δύο πανέμορφα πράσινα μάτια, που κοιτούν γεμάτα απορία και αποφασιστικότητα. Προσφυγοπούλα τότε από το Αφγανιστάν, κατατρεγμένη λόγω της Σοβιετικής εισβολής στην πατρίδα της, η κοπέλα με το καθηλωτικό βλέμμα συμβόλιζε τα δεινά του πολέμου, αλλά και τη μοίρα των γυναικών της πατρίδας της: φτώχια, καταπίεση και κυρίως αμάθεια, λόγω της απαγόρευσης στα κορίτσια του Αφγανιστάν να φοιτούν στο σχολείο ή να προχωρούν πέρα από την εντελώς στοιχειώδη εκπαίδευση. Αυτό που για εμάς, στη γωνιά της οικουμένης όπου κατοικούμε, είναι αυτονόητο, για τα κορίτσια και συχνά και τα αγόρια άλλων χωρών είναι σχεδόν αδιανόητο.

Μέσα λοιπόν στις πρωτοφανείς συνθήκες που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε ας αντλούμε δύναμη από την επιστροφή μας στο σχολείο και ας θυμόμαστε πάντα τα εξής σημαντικά και όχι παντού αυτονόητα: η εκπαίδευση συνιστά στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και απαραίτητο μέσο για την επίτευξη και άλλων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και στην ενίσχυση των θεμελιωδών ελευθεριών του ανθρώπου. Προάγει όλες εκείνες τις αξίες που κάνουν τα παιδιά Ανθρώπους με α κεφαλαίο και οδηγούν στην ατομική προκοπή και το συλλογικό καλό. Συνιστά αγαθό του οποίου η στέρηση οδηγεί αναπόφευκτα σε ποικίλες μορφές βαρβαρότητας. Με αυτές τις αντιλήψεις, πριν από 185 χρόνια, λίγο μετά τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, μία φωτισμένη ομάδα Ελλήνων πατριωτών ίδρυσαν τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, θέτοντας ως στόχο την εκπαίδευση του πιο ευαίσθητου και ευάλωτου τότε τμήματος του πληθυσμού, των κοριτσιών.
Επιστρέφουμε κι εμείς αυτό το φθινόπωρο σε ένα από τα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού. Ασφαλώς και δεν παραβλέπουμε ότι επιστρέφουμε σε ειδικές συνθήκες λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας. Όμως, διαθέτουμε πλέον πείρα, δεδομένα και ιατρικά μέσα που μάς επιτρέπουν να ελπίζουμε βασίμως ότι, επιδεικνύοντας ωριμότητα και ανθρωπιά, θα ξεπεράσουμε την κρίση χωρίς άλλες απώλειες και θα ξαναβρούμε τον ρυθμό της ζωής μας.
Ευχόμαστε από καρδιάς σε όλους σας υγεία, δημιουργικότητα και καλή πρόοδο.
Με αγάπη
Νέλλη Παππά
Διευθύντρια του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού

Καλή σχολική χρονιά