«Ειρήνη φίλη, το παρά πάντων μεν επαινούμενον αγαθόν υπ’ ολίγων δε φυλασσόμενον πότε επανήξεις ημίν» (Γρηγόριος Ναζιανζηνός). Το γνωστό ασύγκριτο διάγγελμα των Αγγέλων-Χριστουγεννιάτικο μήνυμα, ως αγγελικός ύμνος ακούγεται πάλι εφέτος όπως κάθε χρόνο. Σ΄ αυτό διακηρύσσεται «επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14). Ευδοκία είναι η επιδοκιμασία, η εύνοια, η χάρις, η έγκριση, η καλή διάθεση, η ικανοποίηση. Η έλευση του Θεού στη Γη έφερε ειρήνη στους ανθρώπους, αλλά και την επιδοκιμασία Του, την κατάφασή Του προς το ανθρώπινο γένος. Με τη λέξη αυτή σαν προανάκρουσμα αρχίζει η επίγεια ζωή του Θεανθρώπου. Αλλά και στην ορθόδοξη λατρεία την ακούμε τόσο συχνά συμμετέχοντας σ’ αυτήν ολόψυχα.
Όμως η ειρημένη λέξη ειρήνη, η ειρηνόφιλη φωνή σύνθημα και κάλεσμα, «λάλημα και άκουσμα» χαροποιό, μήπως πολλές φορές ανά τους αιώνες έπεσε στο κενό; Μήπως ο ειρηνικός λόγος, ο αληθινά καινός, απέμεινε αποκαρδιωτικά κενός και ο ειρηνοποιός ήχος δεν βρήκε απήχηση στις καρδιές μας; Ακόμη και τώρα, τις μέρες αυτές τις γιορτινές, που η ειρήνη προβάλλεται πάλι και υπερτονίζεται με ευχές, επαγγελίες, μηνύματα, ύμνους και ωδές η φιλειρηνική φωνή συμπνίγεται από τους εκκωφαντικούς εορταστικούς θορύβους με τη μονομερή αποθέωση των υλικών αγαθών.
Ας γίνει «η Άγια νύχτα» ευκαιρία για ξύπνημα ψυχοπνευματικό και όχι αφορμή για αγρυπνία ψευδοψυχαγωγική. Σκεφτόμαστε άραγε ειλικρινά πόσο πόνο, πόση πείνα και τι πενία έχουν συνάνθρωποί μας στην υφήλιο; Συμπάσχουμε ολόψυχα και ειλικρινά; Νιώθουμε το νόημα των δύο προειρημένων λέξεων;
Αξιοσημείωτο είναι εκείνο που είπε για τον αγγελικό ύμνο της ειρήνης ο Λόυδ Τζώρτζ, Άγγλος πρωθυπουργός στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο: «Η ειρήνη δεν επιτυγχάνεται με δηλώσεις που απαγορεύουν τον πόλεμο. Δεν υπάρχει δήλωση περισσότερο βαρυσήμαντη από το διάγγελμα των αγγέλων».
Αυτό ως άνθρωποι επιδιώκουμε και αυτό επευχόμαστε σε όλους και για όλους.
«Ευδοκία και ειρήνη στις συνανθρώπινες σχέσεις».
Καλά Χριστούγεννα, ευτυχές και δημιουργικό το Νέο Έτος 2019! 

Η Διευθύντρια και ο Σύλλογος Καθηγητών