Ενώ νιώθουμε το διαπεραστικό κρύο, που μας μαγεύει και μας «πονάει» -πρώτες μέρες του Φλεβάρη- και το χιόνι καλύπτει με τη λευκότητα της αγνότητάς του την πλάση αλλά… και τα προβλήματα της εποχής μας, κάποια μπουμπούκια προτιμούν ν’ ανθίζουν! Σε λάθος εποχή, σε λάθος χρόνο;

Τα βλέπεις μέρα με τη μέρα στα γυμνά κλαριά, μόνα αυτά, να φουσκώνουν, να στρογγυλεύουν και τέλος ν’ ανθίζουν… οι μυγδαλιές το καταχείμωνο.

Σαν μερικούς ανθρώπους, που με την εργατικότητά τους, το μεράκι, τη φιλοσοφία τους, ξεφεύγουν από το πλάνο της μίζερης καθημερινότητας και γίνονται ελπιδοφόρο παράδειγμα για όλους μας. Πολύ περισσότερο, όταν το καθήκον τους είναι να βρίσκονται δίπλα στα παιδιά. Να είναι Δάσκαλοι! Να παιδαγωγούν, να παρηγορούν, να ενθαρρύνουν, πάντα με αγάπη και υπομονή, τα παιδιά μας!

Κι ευτυχώς είναι πολλοί αυτοί οι χαρισματικοί Δάσκαλοι. Κι είναι τιμή μας που συνεργαζόμαστε μαζί τους. Είμαστε, όμως, ευγνώμονες και σε όσους στο διάβα της ζωής μας γνωρίσαμε… Τους οφείλουμε πολλά! Θα τους θυμόμαστε και θα τους τιμούμε «νυν και αεί».

Μακάρι στη χειμωνιά των καιρών μας να φέρνουν την πνευματική άνοιξη Δάσκαλοι με το φωτεινό έργο τους! Τους χρειάζονται τα παιδιά μας, η Ελλάδα, ο κόσμος μας!


                                     Η Διευθύντρια

              του Α’ Αρσακείου Δημοτικού Ψυχικού