Ημερολόγιο Εκδηλώσεων ΦΕ

Νοέμβριος 2024
Τον προηγούμενο μήνα   Τον επόμενο μήνα
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
week 44 1 2
week 45 3 4 5 6 7 8 9
week 46 10 11 12 13 14 15 16
week 47 17 18 19 20 21 22 23
week 48 24 25 26 27 28 29 30
001 002
Το αναλυτικό πρόγραμμα και περισσότερες λεπτομέρειες για τη διοργάνωση έχουν αναρτηθεί στις σελίδες http://arsakeiolykeiothess.blogspot.gr/2017/04/3_27.html
image001
...για το καλωσόρισμα
1608-002
Χρήστος Μποκόρος, 
Σύνθεση με ρόδια



Ο ρεμβασμός κι η σχόλη του καλοκαιριού αφήνουν χρόνο και χώρο να παρατηρήσουμε τα μικρά και μεγάλα θαύματα που μας περιβάλλουν: το βλέμμα κι ο νους μας καθυστερεί στα φεγγάρια και τα ηλιοβασιλέματα,  τα αυτιά μας κρατούν το κύμα στα βότσαλα κι η έκπληξή μας μεγαλώνει, όταν αντιλαμβανόμαστε τη μυστική ζωή των λουλουδιών και των δέντρων..
Τότε φανερώνεται κι ο ρυθμός των στίχων και αποκτούν νόημα οι εικόνες των ποιητών που το χειμώνα και στην καθημερινότητά μας μας ξενίζουν: 

...πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα,
Που βάζει ανύποπτη μες στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου
Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

1573 apofoitoi-1573

Λεύκωμα αποφοίτων 2016
Μοιραστήκαμε το ταξίδι ως εδώ: μοιραστήκαμε γνώσεις κι έγνοιες μαζί σας, κοπιάσαμε μαζί σας -κι ας μοιάζαν κάποτε στείρες κι ανώφελες οι «γνώσεις», σχολαστικές και στεγνές-˙ σταθήκαμε δίπλα σας με προσήλωση, με θέληση να σας στηρίξουμε, να εξοπλίσουμε το νου σας με ιδέες και δύναμη˙ και τώρα, είμαστε εμείς που κλέβουμε αισιοδοξία απ΄την ανάγκη σας να κατακτήσετε, ν΄αλλάξετε τον κόσμο..


Σε μια εποχή που το παράλογο και το άδικο μοιάζει να κυριαρχούν, εμείς εδώ -εσείς κι εμείς, οι δάσκαλοί σας- με λογισμό και μ΄όνειρο, θεμελιώνουμε τη βεβαιότητα πως με το λόγο ο άνθρωπος μπορεί να χαράζει τον δικό του καλύτερο δρόμο..

Στα πρόσωπά σας αποτυπώνεται η αλήθεια αυτής της αισιοδοξίας: πρόσωπα νέων ανθρώπων που κοιτάζετε τολμηρά κι αισιόδοξα τα όνειρά σας, που ξέρετε -ή σιγά σιγά θα μάθετε- πως ο λόγος, η σκέψη κι η αγάπη που καλλιεργήσαμε σ΄αυτές εδώ τις τάξεις δεν χάνουν ποτέ τη δύναμή τους... κι αυτή είναι η δύναμη της παιδείας, που υπερβαίνει τη μετάδοση της γνώσης, που χτίζει σχέσεις ουσιαστικές ανάμεσά σας, ανάμεσά μας.

Στα ταξίδια σας
να σας συντροφεύουν εικόνες, ιδέες και γνώσεις
που γεννήθηκαν στις τάξεις του σχολείου μας,
να δίνουν πάντα αξία και ποιότητα στα βήματά σας
και να γεμίζουν χαμόγελο το πρόσωπό σας...

οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σας
αρσάκειο λύκειο θεσσαλονίκης
ιούνιος 2016



1548
Θέλω γράμματα
Γιώργος Θεοτοκάς, Αργώ [1933]

1214Σαν ο Δαμιανός τελείωσε τη τρίτη του ελληνικού, ο γερο-Φραντζής είπε πως αρκετά γράμματα είχε μάθει και ήτανε καιρός να πιάσει δουλειά. Ο μικρός θα ήτανε δεκατριώ ή δεκατεσσάρω χρονώ. Μόλις άρχιζε να αποκτά μια συνείδηση κάπως καθαρή του κόσμου και τον κατείχε κιόλας το πάθος της γνώσης.. Το ασχημάτιστο και ερεθισμένο πνεύμα του δεν μπορούσε να σταματήσει πουθενά, γλιστρούσε απάνω απ' όλα αυτά τα απλοϊκά διαβάσματα προς όλες τις μεριές, προμάντευε θολά και λαχταρούσε κάποιες ανώτερες περιοχές της μάθησης. Δεν ήξερε βέβαια τι νόημα είχαν αυτά τα άγνωστα πράματα που τον σαγήνευαν τόσο. Ακολουθούσε αυθόρμητα την ορμή της ψυχής του, που τον έσερνε προς τα εκεί, και ονειρευότανε να γίνει μια μέρα ένας μεγάλος δάσκαλος που να κατέχει καλά, με τα δυο του χέρια, όλην τη σοφία των ανθρώπων, όλα τα βιβλία, όλα τα «γράμματα», και να μοιράζει γενναιόδωρα αυτούς τους θησαυρούς στους τριγυρινούς του. ..
— Το γένος δεν έχει ανάγκη από πολλά γράμματα, αποκρίθηκε απότομα και ξερά ο γερο-Φραντζής, το γένος έχει ανάγκη από παράδες.
...Ο μικρός έμπηξε τα κλάματα και τις φωνές. Δεν ήθελε, δεν μπορούσε να αρνηθεί τα βιβλία του και τα όνειρά του.. Μαζεύτηκε σε μια γωνιά, χτυπούσε το στήθος του με τις γροθίτσες του και ούρλιαζε μες στους λυγμούς του:
— Θέλω γράμματα! Θέλω γράμματα!

image001
1501a 1501b
Η εβδομάδα κώδικα μας δίδαξε πολλά: πρώτα πρώτα ότι η αλληλοδιδακτική μέθοδος δεν πεθαίνει ποτέ. Δεύτερον, ότι οι απόφοιτοί μας όχι μόνο διαπρέπουν στην οικουμένη, αλλά και ότι μας θυμούνται και μας αγαπούν. Τρίτον, ότι ο ανθρώπινος παράγων, εκπεφρασμένος μέσα από τη θέληση για μάθηση, υπερισχύει κάθε άλλου (της τεχνολογίας συμπεριλαμβανομένης).

Ήδη από  καλοκαίρι του 2014 η Διευθύντρια και η καθηγήτρια πληροφορικής προετοίμαζαν το σχέδιο ανταποκρινόμενες στην πρόσκληση της Neelie Kroes, Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την πραγματοποίηση της Εβδομάδας Προγραμματισμού (11-17 Οκτωβρίου 2014). Το σχολείο μας είχε συμμετάσχει και το προηγούμενο Σχολικό Έτος, όταν η πρωτοβουλία αυτή των «Νέων Συμβούλων» από την «Ψηφιακή Ατζέντα για την Ευρώπη» έλαβε για πρώτη φορά σάρκα και οστά. Φέτος ζητήσαμε ενισχύσεις από εξέχοντες αποφοίτους και επιπλέον κινητοποιήσαμε μαθητές μεγαλύτερης τάξης να μεταδώσουν τα φώτα τους σε μαθητές μικρότερης τάξης μέσα στο σχολείο μας.

Πού αρχίζει κάτι και πού τελειώνει; Πώς ξεκινά μια προσπάθεια και πώς ευοδώνεται; Πότε γνωρίζουμε την κατάλληλη στιγμή, για να ορίσουμε την πρώτη αρχή ή να καθορίσουμε το τέλος;

Για τη Μαθητική Κοινότητα τα πράγματα είναι απλά: στις 11 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο γίνεται ο Αγιασμός στο σχολείο και τα μαθήματα ξεκινούν. Για τους εκπαιδευτικούς οι εργασίες έναρξης του νέου σχολικού έτους τρέχουν ήδη από την 1η Σεπτεμβρίου. Αντιστοίχως στις 30 Ιουνίου ολοκληρώνεται μια φάση της εκπαιδευτικής διαδικασίας για μικρούς και μεγάλους και ακολουθεί η ανασυγκρότηση του θέρους. Για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που θέτει στόχους και αγωνίζεται να τους πραγματοποιήσει ο κύκλος «αρχή και τέλος» δεν σταματά ποτέ.

Για άλλη μια φορά στις 11 Σεπτεμβρίου και φέτος το σχολείο γέμισε φωνές, ζωντάνεψε και πάλι ύστερα από τρεις μήνες χάρη στη δύναμη της νιότης που εισέβαλε «με ηχολόγισμα δικό της», κατά τον Διονύσιο Σολωμό. Κάθε αίθουσα, τα εργαστήρια, οι αυλές, τα πάντα έγιναν ο χωροχρόνος  των μαθητών, ξανάγιναν δικά τους, ώσπου να ολοκληρωθεί και ο κύκλος αυτός, να συμπληρωθεί το σχολικό έτος 2014-2015 και να αφεθούν άπαντες στη θερινή ραστώνη. Ένα τέλος που έρχεται προγραμματισμένα στις 30 Ιουνίου 2015, μόνο που, για να συνεχίσουμε τη σκέψη του Σολωμού, «τέτοιο τέλος είναι αρχή».