Σχέσεις Θεολογίας και Χημείας (2η διδακτική πράξη)

Την Τρίτη 5 Μαρτίου του 2024 ολοκληρώθηκε ο κύκλος μαθημάτων του εγχειρήματος της συνδιδασκαλίας Θρησκευτικών και Χημείας. Οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου του Α´Αρσακείου - Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης που συμμετείχαν στο πρώτο από κοινού μάθημα των εκπαιδευτικών Πάολας Μπούζη (χημικού) και Γεωργίου Παντόγλου (θεολόγου) ολοκλήρωσαν επιτυχώς και τη δεύτερη διδακτική πράξη της θεματικής ενότητας «Σχέσεις Θεολογίας και Χημείας».

Στο πρώτο μάθημα είχε γίνει αποκλειστικά με τη χρήση Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) παρουσιάζοντας στους μαθητές τους βασικούς άξονες της διαλεκτικής μεταξύ των επιστημών, τη διεπιστημονική προσέγγιση ενός θέματος, όπως και την αξία της συνεργασίας με σκοπό το κοινό καλό και τη στοχοθέτηση πανανθρώπινων αξιών και ιδανικών.

Το δεύτερο μάθημα πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά με τη χρήση βιωματικών δραστηριοτήτων και ψηφιακών μέσων, με κεντρική δραστηριότητα αυτή της «ανακριτικής καρέκλας». Το πρώτο στάδιο του μαθήματος αφορούσε την παρουσίαση, μέσω PowerPoint, των βασικών αξόνων της θεματικής, και το έργο και την προσωπικότητα δύο σημαντικών εκπροσώπων των δύο φαινομενικά αντικρουόμενων επιστημονικών πεδίων.

Τα πρόσωπα που μελετήθηκαν ήταν αυτά του φυσικού νομπελίστα και θεμελιωτή της θεωρίας της σχετικότητας Albert Einstein και του καθηγητή Ανατομίας και Χειρουργικής, αλλά και Αγίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός ). Οι μαθητές Αθανάσιος Πετρόπουλος (Β3) ως A. Einstein και η Λυδία Χριστοπούλου (Β4) ως Άγιος Λουκάς κάθισαν στην «ανακριτική καρέκλα» δεχόμενοι τις ερωτήσεις των υπόλοιπων μαθητών αλλά και των εκπαιδευτικών. Ο τρόπος δραματοποίησης αλλά και η ταύτιση που ένιωσαν οι μαθητές με τις δύο αυτές προσωπικότητες ήταν εντυπωσιακός, οδηγώντας μέσω των αυθόρμητων απαντήσεών τους τη συζήτηση αλλά και των συμπερασμάτων του μαθήματος στους ειδικούς σκοπούς που είχαν θέσει οι καθηγητές κατά τον σχεδιασμό των διδακτικών σεναρίων.

Η θεωρία της βιωματικής μάθησης δίνει έμφαση στον σημαντικό ρόλο που παίζει η εμπειρία στη διαδικασία της μάθησης και στους δεσμούς μεταξύ της σχολικής τάξης, της καθημερινής ζωής των μαθητών και της κοινωνικής πραγματικότητας. Η διανοητική και συναισθηματική κινητοποίηση του μαθητή επιτυγχάνεται μέσω των βιωματικών δραστηριοτήτων στοχεύοντας στην απαρτίωση της νοητικής και συγκινησιακής διεργασίας. Έτσι, η μάθηση γίνεται αντιληπτή ως πρόσκτηση μιας γνώσης και ιδιοποίησης ενός διανοητικού περιεχομένου.

Μέσω του τελευταίου μαθήματος της συνδιδασκαλίας και των βιωματικών δραστηριοτήτων που χρησιμοποιήθηκαν, έγινε από κοινού αντιληπτή η σημασία της χρήσης των βιωματικών τεχνικών διδασκαλίας στο σύγχρονο σχολείο αλλά και στην ανάγκη των σημερινών παιδιών να παράγουν τα ίδια τη γνώση διά των διεισδυτικών και βιωματικών δραστηριοτήτων, πάντα με τη καθοδήγηση των καθηγητών τους.

Στο τέλος της συνδιδασκαλίας διαμοιράσθηκε εκ νέου προς συμπλήρωση από τους μαθητές το ίδιο ερωτηματολόγιο του πρώτου μαθήματος, με σκοπό τη συγκριτική μελέτη των δύο τεχνικών διδασκαλίας, σχετικά με το ποιο από τα δύο ήταν πιο ευχάριστο, πιο αποδοτικό και ευκολότερο στην κατανόηση του μαθήματος. Σίγουρα, η εμπειρία αυτού του κύκλου μαθημάτων θα μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες των παιδιών μας!