«Η ποίηση προσφέρει αντίδοτο στην κρίση και την απελπισία»
(Ντίνος Σιώτης)
Το 1999 η Γενική Διάσκεψη της UNESCO ανακήρυξε την 21η Μαρτίου –την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη– ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, μιας τέχνης που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Ας αφήσουμε τους ποιητές να μιλήσουν γι’ αυτήν:
Νικηφόρος Βρεττάκος
Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.
Νίκος Εγγονόπουλος, “Ποιητής και μούσα”, ελαιογραφία, 1938
Κική Δημουλά
Βαδίζεις σε μια έρημο.
Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει.
Όσο κι αν είναι απίθανο
να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο,
ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος
να του φτιάξεις ένα δέντρο.
Αυτό είναι το ποίημα.
Παναγιώτης Χαραλαμπίδης
Ο θεός έκανε τη ζωή ο θεός κάνει τον έρωτα
ο άνθρωπος την τιμή ο άνθρωπος την ελευθερία
κ’ ήρθανε ισοπαλία κ’ έρχονται ισοπαλία.
Ο θεός θα κάνη το θάνατο
ο άνθρωπος την ποίηση
και θα ‘ρθουνε ισοπαλία.
Τάσος Λειβαδίτης
Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε
τον πρώτο στίχο μου.
Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ –
αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.
Αργύρης Χιόνης
Η ποίηση πρέπει να ‘ναι
Ένα ζαχαρωμένο βότσαλο
Πάνω που θα ‘χεις γλυκαθεί
Να σπας τα δόντια σου.
Αντώνης Φωστιέρης
Θα εξαργυρώσω με λέξεις επίχρυσες
Τις ράβδους σκοταδιού που σταθερά αποθήκευα
Στα θησαυροφυλάκια του στήθους.
Θα πάρω έπειτα τους δρόμους
Μ’ εκατομμύρια ποιήματα
Σκορπίζοντας στους τίμιους συμπολίτες μου
Την αναπάντεχη κληρονομιά της φτώχειας.
