Γράφει η μαθήτρια Μαρία Ανδρεάκου (Β΄1 τμήμα):

Ο Γουίλιαμ Καμκγουάμπα γεννήθηκε στο Μαλάουι, σε μια χώρα και σε μια εποχή στην οποία η επιστήμη αποτελούσε μυστήριο, η πείνα και η ξηρασία ήταν καθημερινή πραγματικότητα, η ελπίδα μάταιη και οι ευκαιρίες ανύπαρκτες. Οπλισμένος αποκλειστικά με κάποια ξεχασμένα εγχειρίδια και με οδηγό την απίστευτη αποφασιστικότητά του, ο Γουίλιαμ κυνήγησε το πάθος του για την επιστήμη κι έβαλε σε εφαρμογή την πιο «τρελή» ιδέα μεταμορφώνοντας τις ζωές των ανθρώπων γύρω του. Εξαιτίας ενός λοιμού που έπληξε ολόκληρη τη χώρα το 2001, η οικογένειά του δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει τα ετήσια δίδακτρα και ο Γουίλιαμ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο. Για πέντε ολόκληρα χρόνια και παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν κατάφερε να επιστρέψει στο σχολείο. Ωστόσο, αντί να αποδεχτεί τη μοίρα του, σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να δανείζεται βιβλία από τη μικρή δημοτική βιβλιοθήκη της κοινότητας. Αποφάσισε έτσι, να κατασκευάσει έναν ανεμόμυλο για να τροφοδοτήσει το σπίτι του με ηλεκτρικό ρεύμα και να απαλλάξει την οικογένειά του από τον φωτισμό με λάμπες κηροζίνης, τη μόνιμη κάπνα και τις αναθυμιάσεις. Τη στιγμή που όλοι τον περιφρονούσαν, αυτός κάνει το αδύνατο δυνατό διατηρώντας ακλόνητο ηθικό. Μετά την αποφοίτησή του από την Αφρικανική Ακαδημία Ηγεσίας το 2010, ο Γουίλιαμ σπούδασε στο Dartmouth College των ΗΠΑ.

Είναι μια αληθινή ιστορία, που με άγγιξε βαθιά και με συγκίνησε. Ένας ύμνος στην ανθρώπινη επιμονή, επινοητικότητα και υπέρβαση. Επιπλέον, η γλώσσα είναι απλή και κατανοητή, καθώς προορίζεται ειδικά για παιδιά και εφήβους. Τέλος, αποτελεί αφορμή για μία σε βάθος γνωριμία με τη ζωή σε μία άλλη ήπειρο και σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Δεν κατέχει άδικα τον τίτλο του Best seller για τους New York Times. Κατά τη γνώμη μου, αξίζει να το διαβάσετε!

βιβλία